การขับร้องและบรรเลงดนตรี ผู้ขับร้องและบรรเลงต้องมีเทคนิคในการร้องและบรรเลง เพื่อให้ขับร้องและบรรเลงดนตรีได้ไพเราะ

1. เทคนิคการร้องเพลง

- ศึกษาทำความเข้าใจกันเนื้อร้องก่อน เนื้องจากเราต้องสื่อสารหรือร้องเพลงออกมาจากความรู้สึกข้างในจริงๆ เพื่อให้ผู้ฟังรับรู้ถึงความรู้สึกในเพลงให้มากที่สุด

- ท่าทางในการร้องเพลง ให้สอดคล้องกับเนื้อเพลง ทำท่าให้สบาย ไม่เกรง และต้องสบตากับผู้ฟัง

- การหายใจ ให้หายใจให้ถูกจังหวะ หายใจเข้า-ท้องป่อง,หายใจออก-ท้องแฟบ

- การออกเสียงให้ถูกต้องชัดเจนตามอักขรวิธีพยัญชะนะ สระและคำควบกล้ำ

- ต้องควบคุมระดับเสียงร้อง ให้สอดค้องเหมาะสมกับเสียงดนตรี

นอกจากเทคนิคต่างๆ ที่ใช้ในการขับร้องเพลงแล้ว ในการที่จะขับร้องเพลงให้มีความไพเราะได้นั้น ผู้ขับร้องควรฝึกการเอื้อนเสียงหรือทอดเสียง ซึ่งถือว่าเป็นเอกลักษณ์ของเพลงไทย ทำให้บทเพลงมีความไพเราะและมีเอกลักษณ์ ซึ่งจะแตกต่างกับการเอื้อนเสียงในการขับร้องเพลงสากล ในการขับร้องเพลงสากลจะมีการเอื้อนเสียงหรือทอดเสียงตามเทคนิคของผู้ขับร้อง และความเหมาะสมของบทเพลง

การเอื้อนเสียง คือ วิธีการขับร้องโดยเปล่งเป็นทำนองดนตรีระหว่างคำร้อง เป็นเสียงออกมาจากลำคอ เช่น เออ อือ เอย ฮือ ในลักษณะที่เลื่อนไหลติดต่อกันอย่างกลมกลืน สัมพันธ์กับจังหวะและวรรณยุกต์ของเนื้อร้อง

2. การร้องและบรรเลงเดี่ยว

การร้องเดี่ยว คือ การร้องคนเดียว ผู้ร้องจะต้องแม่นยำในเรื่องเสียง ทำนอง จังหวะของบทเพลง ผู้ขับร้อง สามารถถ่ายทอดลีลาอารมณ์ได้อย่างเต็มความสามารถ

การบรรเลงเดี่ยว คือ การบรรเลงเฉพาะเครื่องดนตรีด้วยทางเพลงที่ประกอบขึ้นพิเศษนอกเหนือจากทางธรรมดา

3. การร้องและบรรเลงเป็นวง

การร้องเป็นวง หรือขับร้องหมู่ คือ การร้องตั้งแต่ 2 คนขึ้นไป การร้งเป็นวงจะไม่สามารถใส่ลีลาหรือกลวิธีได้มาก เพราะอาจทำให้ขับร้องไม่พร้อมเพรียง และไม่ไพเราะ

การบรรเลงเป็นวง คือ การบรรเลงเครื่องดนตรีพร้อมกัน และบรรเลงตามหน้าที่ของเครื่องดนตรีให้ตรงตามจังหวะและธรรมนอง ซึ่ออาจมีการขับร้องร่วมด้วย

คลิก หน้าถัดไป