Skarnheim

Największe plemię: Wilcza Bylica

Charakterystyka:

Skarnheim to mroźna, surowa kraina na północ od Veldorii, zamieszkała przez dzikie plemiona ludzi. Plemiona te żyją w trudnych warunkach, w tajdze i górskich pasmach, z dala od cywilizacji. Ich tradycje i kultura są głęboko zakorzenione w wojowniczym duchu i pragmatyzmie. Skarnheim jest w pełni zdominowany przez plemiona, które nie lubią magii i są wobec niej wrogo nastawione, wierząc, że to magia jest odpowiedzialna za wiele z tragedii ich krainy. Ich społeczeństwo opiera się na prostocie i sile fizycznej, a ich głównym zajęciem jest polowanie, wojna i zbieranie surowców w brutalnym klimacie.

Władza: W Skarnheimie nie ma króla ani żadnej innej władzy. Państwo rozbite jest na dziesiątki plemion którymi rządzą wodzowie, ci wybierani są do tej roli poprzez dziedziczenie lub w przypadku braku następcy poprzez próbę siły. Same plemiona również stale się zmieniają, jedne się łączą, inne rozdzielają. A w innych wypadkach zostają całkowicie zmiecione z powierzchni ziemi.

Społeczność i kultura:

Skarnheim to kraj, gdzie plemiona żyją w surowych warunkach, lecz pielęgnują swoje wojownicze tradycje i ścisłe zasady. Choć nie są zorganizowani w jednym zjednoczonym państwie, plemiona te, zjednoczone w obliczu zagrożenia, potrafią współpracować, by obronić swoje ziemie przed zewnętrznymi wrogami, takimi jak Krasnoludy czy inne krainy, które próbują wpłynąć na ich tradycje. Społeczność w plemionach skupia się głównie na wojownikach którzy mają za zadanie bronić swoich terenów oraz je poszerzać. Skarnheim posiada też utalentowanych łowców którzy dbają o regularne dostawy mięsiw oraz futer. Uważa się że pomimo zacofania, sztuka oprawiania zwierzyny najlepiej opanowana jest właśnie tutaj. Futra, skóry czy po prostu trofea, są bardzo cenione w innych państwach. Niestety, przez ciężki do przebycia teren oraz iście barbarzyńskie nastawienie. Rzadko kiedy udaje się z nimi ubić interes. Pomimo tego że władzę obejmą tutaj mężczyźni, kobiety traktowane są na równi pod wieloma względami a momentami posiadają nawet więcej swobód. Tutaj kobieta może być równie dobrą wojowniczką co mężczyzna. Gdy dochodzi do walk plemion lub wojny z innym państwem, kobiety również stają do broni. Polowania na dziką zwierzynę lub połów ryb w jeziorach i rzekach często odbywa się w ich towarzystwie z racji tego że cechuje je większa cierpliwość. Jeżeli chodzi o prowadzenie ceremonii oraz odprawianie rytuałów wspomnianych wcześniej, tylko kobieta może objąć tą iście odpowiedzialną rolę. Takie kobiety nazywa się różnie Szeptucha lub Guślarka. Z racji tak odpowiedzialnej roli, kobieta nie może posiadać dzieci oraz powinna ograniczyć swój kontakt z mężczyznami do minimum aby nie kusić losu. Rodziny żyją zazwyczaj w drewnianych chatach przypominających szałasy, czasami zajmują wolne jaskinie lub w przypadku wyższej hierarchii w społeczeństwie, domy stawiane są z bali a nawet kamieni. Życie w Skarnhemie to wieczna walka o przetrwanie, zagrożeniem są nie tylko ciężkie warunki pogodowe, nie tylko dzika zwierzyna ale i również wrogie plemiona które na okrągło wypowiadają sobie wojny. Na miejsce jednego wyrżniętego plemienia powstają dwa kolejne, czasami za sprawą zaaranżowanych zaślubin plemiona łączą się w jedno lub zawierają trwały pokój poparty dodatkowo sojuszem.

Brak magii i magów:
W Skarnheim nie ma żadnej wieży magów ani żadnego zakonu łowców. Mieszkańcy tego królestwa nie uznają magii, a osoby, które próbują praktykować czary, są ścigane i uznawane za zagrożenie. Plemiona w Skarnheimie wierzą w siłę fizyczną i wytrwałość, a ich tradycje magiczne są ograniczone do bardzo prymitywnych rytuałów związanych z naturą, które mają na celu uzyskanie ochrony przed dzikimi bestiami i wzmocnienie sił wojowników. Każdy, kto zostaje przyłapany na stosowaniu magii, jest uważany za szkodnika i wypędzany, a w skrajnych przypadkach zabijany.

Wojownicy i łowcy:
Pomimo braku formalnego zakonu łowców, Skarnheim jest domem dla wielu wojowników i łowców, którzy specjalizują się w walce z dzikimi bestiami i potworami. W Skarnheimie wojownicy są szanowani i uważani za filary społeczeństwa. Każdy młody człowiek musi udowodnić swoją wartość w boju, aby stać się pełnoprawnym członkiem plemienia. Z kolei ich mistrzowie wojskowi uczą ich jak przetrwać w brutalnym klimacie tej dzikiej ziemi, w tym tropić i zabijać magiczne potwory, które mogą wyjść z lasów lub wulkanicznych kraterów.

Wojownicy Skarnheim uważani są przez wielu za nieustraszonych, wręcz za szalonych. Z racji na niskie temperatury oraz ograniczony dostęp do zasobów ukrytych głęboko pod ziemią ubierają się głównie w grube futra. Broń podobnie jak w przypadku krasnoludów stanowią topory o różnych wielkościach, tarcze wykonane z wytrzymałych drzew oraz włócznie. Z łuków korzysta się tutaj głównie do polowań, rzadko kiedy korzysta się z nich podczas walki. Pomimo braku zasad i idącej za tym brutalnością wiele plemion nie patrzy zbyt przychylnie na posyłanie wrogów do piachu za pomocą łuków. Zdaniem wielu walka na dystans, będąc poza zasięgiem nieprzyjaciela jest nie tylko niehonorowa ale też ujmuje to męskości. Jednakże, co plemię to obyczaj.

Obyczaje:

Postrzyżyny - Rytuał a jednocześnie próba będąca furtką ku staniu się mężczyznom. Raz do roku zbierana jest grupa młodzików której celem jest samotne przetrwanie w dziczy przez trzy dni i trzy noce. Jeżeli młodzik zginie lub przepadnie, zostaje pokryty hańbą. On i jego rodzina której rolą jest przygotowanie go do tej próby. Jeżeli natomiast uda mu się i wróci żywy. Wtedy jego życie zmienia się na zawsze. Długi warkocz który rósł przez lata, zostaje ścięty. Ojciec lub matka w asyście starszyzny przekazują młodzikowi nową broń która będzie towarzyszyć mu po kres jego dni. Młodzik może wtedy dokonać nawet ożenku oraz zbudować własną chatę oddzielając się od dotychczasowej rodziny.

Śluby -Nim dojdzie do właściwego ślubu, najpierw dochodzi do zaręczyn. Ich przebieg w zależności od plemienia oraz hierarchii wygląda nieco inaczej. Zazwyczaj kobieta zostaje obdarowana futrem lub łupami z najazdu. Taki dar oznacza zaradność u przyszłego męża i wróżbę że rodzina będzie żyć w dostatku. Czasami o względy jednej kobiety stara się kilku adoratorów. O ile kobieta sama może wybrać spośród nich swojego męża, często zanim do tego dojdzie dochodzi do krwawego pojedynku na śmierć i życie. Gdy jednak dojdzie już do zaręczyn, rozpoczynają się przygotowania do zaślubin. Wioska zostaje wówczas udekorowana, państwo młodzi ubierają najlepsze futra oraz szykowana jest ceremonia którą prowadzi Seida. Młodzi składają sobie przysięgę przed ołtarzem w obecności współplemieńców. Seid namaszcza ich czoła a następnie rozpoczyna się biesiada, nierzadko trwająca kilka dni. Najczęściej jest tak że państwo młodzi znikają gdzieś po północy aby nacieszyć się sobą, zostawiając gości samych sobie. Ci oczywiście nic sobie z tego nie robią i bawią się dalej.

Pogrzeby - Pogrzeby są tutaj jeszcze ważniejszą uroczystością niżeli śluby czy postrzyżyny. Wśród plemion panuje ogromny szacunek do zmarłych szczególnie gdy zmarły poległ bohatersko w bitwie. Szykowany jest stos pogrzebowy na którym składa się ciało zmarłego, jego najcenniejszy dobytek oraz dary od współplemieńców mające charakter symboliczny. Nim stos zapłonie odprawiane są modły oraz namaszczenie zmarłego, gdy rytuały dobiegną końca wtedy stos jest zapalany, a następnie wyprawiana jest uczta na cześć zmarłego na której nie brakuje jadła oraz co najważniejsze, alkoholi.

Rasy zamieszkujące Skarnheim:

Ludzie - Ludność Skarnheimu nieco różni się od ludzi z Caldri, Thalssii czy Kharaz-Amin. Są oni dosyć wysocy i dobrze zbudowani. Oczy są błękitne, skóra z racji małej ilości słońca jest blada niczym śnieg. Włosy jednak mają różne odcienie. Blond, biel, rudy, czarny czy brązowy. Zależy to od plemienia. Ich ciała często pokryte są malowidłami lub tatuażami. Skarnheimczycy są zazwyczaj nieufni wobec obcych, nierzadko zachowują się wobec nich agresywnie. Są oni nieugięci wobec państw chcących wywierać na nich wpływ. Rzadko kiedy zapuszczają się poza granice Skarnheimu. Skarnheimczycy są honorowi,odważni oraz często skrywają emocje za chłodną mimiką twarzy. Pomimo dosyć bojowej natury, najważniejsza jest dla nich rodzina. Dbają o jej dobrobyt oraz bezpieczeństwo. Ubierają się w futra, rzadko kiedy można zobaczyć na nich pancerz. Walczą za pomocą toporów oraz włóczni.

Tajemnicze Miejsca, Ruiny i Miejsca Mocy dotkniętych Zadrą

Krwawe Drzewo

Na południowych rubieżach Skarnheim, pośród tajgi, stoi ogromne drzewo, którego korzenie wrosły w szczątki starożytnego cmentarza. Według legend, drzewo powstało z krwi wojowników, którzy polegli w czasie Pierwszego Rozdarcia Zadry. Jego kora jest ciemnoczerwona, a liście przypominają szkarłatne pióra. Mówi się, że każdy, kto dotknie drzewa, widzi wizje bitew, które doprowadziły do śmierci jego przodków, a sam może zostać związany z jego mroczną magią, co sprawia, że powoli traci zdrowy rozsądek. Plemiona Skarnheim omijają to miejsce, wierząc, że jest przeklęte przez duchy.

Wzgórze Cieni

Na górskich przełęczach na zachodzie Skarnheim znajduje się Wzgórze Cieni – miejsce, gdzie Zadra przekształciła czas i przestrzeń. Na wzgórzu znajdują się ruiny starożytnej fortecy, która zdaje się pojawiać i znikać w zależności od faz księżyca. Każdy, kto zbliży się do wzgórza, słyszy echa rozmów i krzyki wojowników, a cienie istot przemieszczają się między ruinami. Plemiona wierzą, że Wzgórze Cieni to miejsce, w którym dusze dawnych wojowników czekają na odkupienie, a forteca kryje starożytne artefakty związane z Zadrą. Jednak ci, którzy próbują je zdobyć, nigdy nie wracają.

Page updated

Google Sites

Report abuse