Dat ‘bewust consumentengedrag’ past Morris toe in zijn eigen leefomgeving. Met zijn vriend-mentor architect Philip Webb ontwierp hij een huis voor zijn vrouw Jane. The Red House, naar de rode bakstenen, wordt momenteel gerenoveerd en is nog te bezoeken. Het is een voorbeeld van Gesamtkunst, totaalkunst omdat geen enkel aspect van gebouw en interieur verwaarloosd werd. Edward Burne-Jones ontwierp de muurversieringen en de glas-in-loodramen; Morris de meubels,…’Enkel het servies en de schotels ontwierpen ze niet’, aldus Sylvette Botella-Gaudichon, de curator van een tentoonstelling in Roubaix, ‘de borden waren eenvoudige, handgemaakte voorwerpen.’ Hoewel het een wat rommelig uitzicht heeft, is het een functioneel huis. Het principe was: ‘de functie bepaalt de vorm’. Daarmee opende hij de weg naar een veel sobere en eenvoudigere woonomgeving. Morris beïnvloedde de Europese Art Nouveau beweging met hun zwierige, natuurlijke motieven en zeker de Belgische ontwerper Henry Van de Velde, die de Weimarbeweging opzette. Daaruit ontstond dan weer Bauhaus en het latere Modernisme. Die opeenvolgende kunst’scholen’ kenmerken zich – ondanks uiterlijkheden – door een samengaan van binnen- en buitenarchitectuur en het samengaan van vorm en functie. 

De negentiende eeuw vermorzelt niet enkel vrouwen maar ook gewone mensen. In fabrieken werden arbeiders, vrouwen en zelfs kleine kinderen navrant uitgebuit: lange dagen, karig loon, erbarmelijke arbeidsomstandigheden, ontmenselijking…De betere behandeling van werklui in Morris’ bedrijf was gestoeld op zijn socialistische overtuiging: William Morris treedt zelfs toe tot een eerste Britse Socialist Society die vergaderden in het koetshuis van zijn Londense woning. Morris schreef pamfletten en liedjes, reist het hele land af om arbeidsomstandigheden te bekijken, financiert en wordt hoofdredacteur van de socialistische krant Commonweal. En hij leest Karl Marx.