บทกลอนแห่งสัจจธรรม

... บทกลอนดังต่อไปนี้นำมาจากบทความของบิดาข้าพเจ้า พล.ต.ท.ชัยยงค์ ปฎิพิมพาคม ...

... คนเราเกิดมานั้นไม่มีใครจะล่วงพ้นความแก่ความตายไปได้เลยแม้แต่คนเดียว ... การเกิดของมนุษย์

นั้นเป็นความหมายว่าให้เราได้มาชดใช้เวรกรรมต่างๆ ที่ตัวเราได้ทำไว้ ... และในโอกาศเดียวกันนี้ก็จะให้มนุษย์ได้สร้างกุศลผลบุญไว้ ... ปัจจุบันนี้คนเรามัวแต่ไปห่วงเรื่องร่างกาย ซึ่งจะต้องคอยตบแต่งแก้ไขใว้ตลอดเวลา ... คนเรามัวแต่ไปห่วงสมบัติทรัพย์สินที่ได้ไปเสาะแสวงหามาไว้ เพื่อจะปรนเปรอร่างกายให้มีความสุข ...โดยหาคิดไม่ว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นไม่สามารถจะนำติดตัวไปได้ ... ต้องตกเป็นทรัพย์สิน ...

ของกลางสำหรับแผ่นดินต่อไป ...

...ผมจึงอยากจะอธิบายเรื่องราวต่างๆที่ผมได้รู้ได้ทราบจากผู้ทรงคุณวุฒิ ถึงความเป็นอยู่ของมนุษย์ให้ได้ฟังเพื่อเป็นการประดับสติปัญญาเอาไว้บ้าง ...

...ผมจึงอยากระบายความในใจที่ได้เก็บความรู้และความจริงแห่งธรรมชาติไว้เป็นตัวหนังสือในรูปคำร้อยกรอง

ดังนี้ ...

...เพื่อนเอ๋ย ...โปรดฟังไว้บ้าง ... เป็นคติเตือนใจได้เป็นอย่างดี ... นะเพื่อนนะ ... ลองฟังดูก็ได้ ...

ยามเจ็บไข้ ใกล้จะตาย โปรดได้คิด

เพราะดวงจิต ทุรนทุราย เรื่องกายอยู่

กายคือใคร กายของใคร ให้คิดดู

แล้วจะรู้ ว่ากายนี้ ไม่มีกาย

มันต้องดับ มันต้องแตก แยกเป็นเสี่ยง

เพราะทุกอย่าง มันไม่เที่ยง ต้องสลาย

เพราะฉะนั้น อย่าดิ้นรน กระวนกระวาย

อย่ามั่นหมาย ว่ากายนี้ เป็นของเรา

เป็นแต่เพียง ธาตุทั้งหก ยกก่อตั้ง

ทั้งนามรูป ย่อมจะพัง เรื่องของเขา

อายตนะ ดับไป คล้ายดังเงา

ทั้งขันธฺห้า เป็นขี้เถ้า ไม่ยั้งยืน

ท่านว่าไว้ ไม่มีใคร ได้มาเกิด

ช่างมันเถิด มันจะตาย อย่าไปฝืน

เรื่องของกรรม มันถลำ ยากกล้ำกลืน

ไม่มีเกิด ไม่มีฟื้น ไม่คืนคง

รู้หรือเปล่า ว่าร่างกาย ใครให้ยืม

ถึงเวลา เขาไม่ลืม ยังประสงค์

กลับคืนไป หล่อหลอมใหม่ เปลี่ยนรูปทรง

ขอให้ปลง เสียเถิดหนา พ่อยาใจ

เมื่อยามเกิด ไม่ได้เอา อะไรมา

สิ้นชีวา ก็ไม่ได้ อะไรไป

แม้ทรัพย์สิน เงินทอง ของน้อยใหญ่

ต้องทิ้งใว้ ดั่งอาจม ถมแผ่นดิน

แต่ความแก่ เจ็บตายนั้น มันจริงแท้

ของเราแน่ หนีไม่พ้น ของเราแน่

ด้วยเหตุนั้น จงหมั่นตรึก นึกให้ชิน

หมั่นถวิล ปฏิบัติ วิปัสสนา

ให้ระลึก ถึงความตาย ไว้เถิดเจ้า

ความตายนี้ เป็นของเรา แน่หนักหนา

มรณะ นุสสติ ภาวนา

ให้นึกว่า ความตายนี้ มีทุกวัน

อย่าเสียที ที่เกิดมา เป็นมนุษย์

เพราะยากสุด ตอนเกิดมา แทบอาสัญ

ต้องมีศีล กรรมบท ให้ครบครัน

ได้เป็นหลัก อันสำคัญ จึงเกิดมา

อบรมจิต ฟังธรรมะ สัปบุรุษ

องค์สัมมา พระสัมพุทธฯ เทศนา

ได้กุศล ผลบุญ และวิชชา

มีปัญญา รักษาจิต พิชิตภัย

เพราะบางคาบ เวลาหนึ่ง จึงจะมี

องค์ชินศรี พึงบังเกิด เพริศสมัย

เห็นบางกัปป์ จึงพบปะ พระรัตนตรัย

และบางกัปป์ ก็ว่างไป นับล้านปี

ด้วยเหตุนั้น เราทั้งหลาย ทั้งชายหญิง

อย่าหยุดนิ่ง หมั่นฝึกจิต อย่าคิดหนี

จะได้พ้น จากนรก อเวจี

ไปสู่ที่ สงบพลัน อันร่มเย็น

ขอเชิญชวน มวลสหาย ได้พินิจ

ใช้ความคิด แล้วไตร่ตรอง มองให้เห็น

วันเวลา ไม่คอยท่า หาประเด็น

สิ่งซ่อนเร้น เป็นปัญหา จะพาไป

เพื่อขจัด กิเลศชั่ว ที่มัวหมอง

ซึ่งหมักดอง ข้องจิตนั้น พลันสดใส

เป็นจิตแท้ อาตมัน อันอำไพ

ขจัดให้ จิตเป็นหนึ่ง ถึงนิพพาน...

... ถ้าประชาชนทั่วๆไปในโลกนี้พากันเลิกกระทำความชั่ว มีศีลธรรมประจำใจ มีจิตใจบริสุทธิ์ สงคราม

ก็จะไม่เกิด ดินฟ้าอากาศก็จะแจ่มใส ฝนตกต้องตามฤดูกาล บ้านใครอยู่อู่ใครนอน คิดถึงกันก็ไปมา ...

หาสู่กันฉันท์มิตร ประชาชนมีอนามัยร่างกายแข็งแรง ...โลกใบนี้ก็จะมีแต่ความสงบ มีแต่ความสะอาด ...

ต่อจากนั้นก็จะเกิดพลังแห่งรังษีอันยิ่งใหญ่แผ่กระจายไปครอบคลุมทั่วผิวโลก เป็นรังษีที่จะป้องกัน ...

โลกนี้ไว้จากศัตรูในพิภพต่างๆแห่งจักรวาล มิให้มาย่ำยีรังควานพิภพโลกของเรานี้ได้อย่างไม่มีปัญหา ...

... สวัสดีครับ ...

... อ.ธนเทพ ปฏิพิมพาคม ...