Wasinburi Supanichvoraparch

The first day I met Granpa Noi, at that time, he was 102 years old. Grandpa was the oldest person in Ratchaburi. Grandpa is undoubtedly a person with the sharpest memory compared to anyone.

I asked Grandpa, from your memory, what is the grandest thing in your eyes?

He replied without hesitation that he had found love, someone he called "girlfriend."

Grandpa’s girlfriend is the same age as him but passed away when he was 87.

At that time, grandpa said that even today, Grandpa's love for his girlfriend never fades away.

And that's what he chooses to "remember.”

Sometimes, today's world is filled with helpful information, which some may find nonsense.

Or that absurdity might be meaningful to someone else.

What is the truth, and has it ever been standardised?

Often, we lose our confidence, feelings, needs, beliefs, or even ourselves "to the point that one couldn't support oneself on one’s own feet":

วศินบุรี สุพานิชวรภาชน์ เกิด 2514 ปัจจุบันอาศัยและทำงานที่จังหวัดราชบุรี ประเทศไทย ปัจจัยที่อยู่เหนือการควบคุมถือเป็นหัวใจสำคัญและเป็นปรัชญาในการทำงานสร้างสรรค์ของศิลปินวศินบุรี สุพานิชวรภาชน์ ผลงานของเขา ในสื่อที่หลากหลาย ทำหน้าที่เป็นกระจกสะท้อนให้เห็นถึงความไม่ยั่งยืนและไม่แน่นอนของชิวิต ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจนัก เพราะสื่อหลักของเขาคืองานเซรามิค ที่ปัจจัยภายนอกอื่นๆแม้เพียงเล็กน้อย ระหว่างกระบวนการทำงาน ก็สามารถส่งผลกระทบต่อชิ้นงานที่จะออกมาได้ งานของวศินบุรีหลายครั้งต้องการตั้งคำถามกับมุมมองของมนุษย์ผ่านเส้นบางๆระหว่างความจริงกับความเสมือนจริง ที่นำเสนอผ่านอารมณ์ขันและการเสียดสีสังคมอย่างแยบยล ทำให้เกิดผลงานที่ซับซ้อนในความงามผ่านการซ้อนทับของความจริง ความเสมือนจริง และปัจจัยทั้งที่ควบคุมได้และไม่ได้ วศินบุรีเป็นศิลปินและยังทำหน้าที่เป็นเจ้าของโรงงานเซรามิค เถ้า ฮง ไถ่ เขาเป็นศิลปินที่สร้างชื่อจากงานเซรามิคและยังเป็นที่รู้จักจากงานประเภทภาพถ่าย ประติมากรรม ศิลปะจัดวาง และศิลปะชุมชน เขาจบการศึกษาระดับปริญญาโททางด้าน Ceramics Design จาก Universitaet Gesamthochschule Kassel ประเทศเยอรมนี เขาก่อตั้งหอศิลป์ dKunst และเทศกาลศิลปะชุมชนครั้งแรกของจังหวัดราชบุรี ภายใต้ชื่อ Art Normal ด้วยความเชื่อที่ว่าศิลปะต้องเข้าถึงได้และตั้งอยู่บนพื้นฐานความยั่งยืน เป็นแรงบันดาลใจให้เขาจัดทำหลายโครงการศิลปะเพื่อชุมชนและสังคม

Wasinburee Supanichvoraparch Born 1971, lives and works in Ratchaburi, Thailand. The attribution of uncontrollable aspects has always been at the core of Wasinburee Supanichvoraparch’s art practice and philosophy. His works, through a wide range of media, act as a reflection of the transience and uncertainty of life. This is not surprising, given that ceramics are his prime medium, a medium where every slight variable can affect the outcome. Sometimes, Supanichvoraparch’s works even try to challenge our perception. The periphery between reality and the surreal is presented through a subtle sense of humor and irony. This results in a fascinating beauty created from layers of reality, with all factors, controllable and uncontrollable, combined.

Supanichvoraparch is a artist and the owner of Tao Hong Tai Ceramic Factory. He has made his name through ceramic art but is also known for his photography, sculpture, installations and public art. He earned a Master’s Degree in Ceramics Design at Universitaet Gesamthochschule Kassel, Germany. Supanichvoraparch believes in the accessibility and sustainability of art. He is the founder of an art center, dKunst, and Art Normal, Ratchaburi’s first public art event. His work has inspired him to create numerous community art projects and social activities.

Supanichvoraparch has exhibited in leading galleries and museums in Thailand and many other countries including Belgium, the United Kingdom, Germany, Italy, Taiwan and Singapore. His important art pieces are among private and public collections presented at Hessische Landesmuseum Kassel, Le Meridien, Bangkok, Shizen Lifestyle Spa Resort, Tel-Aviv, Bangkok Sculpture Center and Ratchaburi National Museum. In 2013, he was selected to be Thailand’s representative, showing his work in the 55th Venice Biennale. He has also received the Wattanakunathorn Award in 2013 and Silpathorn Award Winner for Design Section in 2010 from the Ministry of Culture, and Thailand Designer Award in 2007 from Silpakorn University.