Rammy Narula

Platform 10

ได้ถ่ายทอดเรื่องราวออกมาเป็นภาพถ่ายของความเงียบและมุมที่ละเอียดอ่อนของหัวลําโพง ทุก ๆ เช้ารถไฟขบวนสั้นๆ ประมาณ 3 ตู้รถไฟจะจอด 20 นาที เวลานั้นสถานีเหมือนตื่นขึ้นและเกิดกริยาท่าทางต่างๆ ตอนเช้าเป็นเวลาที่แสงได้ส่องเข้ามา ทําให้ได้เห็นความงดงามของผู้คนที่กําลังจะไปทํางาน ช่วงเวลาเหล่านี้ถูกถ่ายทุกวันเป็นระยะเวลา 6 เดือน เพื่อที่จะสร้างหน้าต่างที่จะนเราเข้าไปสู่พื้นที่ส่วนตัวของจังหวะ การหยุด สี อารมณ์ ความพลุกพล่านและความเงียบสงบ ขณะที่คนลงจากรถไฟ ณ ชานชะลาที่ 10

สถานีกรุงเทพฯ ถูกขึ้นชื่อเรื่องเป็นสถานที่ที่ช้า ชีวิตได้ตื่นขึ้นบนขบวนรถไฟเล็กๆ ขบวนนี้ ผู้โดยสารเคลื่อนไหว เจ้าหน้าที่นําทางพวกเขาไป ภารโรงเริ่มซ่อมแซมอุปกรณ์ พนักงานขนของเตรียมขนของ ทุกอย่างจะขึ้นและจบภายในเวลาใกล้เคียงกัน ความรู้สึกถึงความแตกต่างแต่ลงตัว เหมือนกําลังดูการแสดงออร์เคสตรา ซึ่งไร้ผู้น ผมถ่ายรูปแต่ชานชะลาที่ 10 ที่เดียว อารมณ์ ณ ชานชะลานั้น มันเหมือนมีมนต์สะกดให้ทุกอย่างดูงดงามเป็นเวลา 20 นาที ก่อนที่รถไฟจะออก ผู้คนบางคนก็หยุดนิ่ง ในขณะที่ทุกอย่างพลุกพล่าน ผมถ่ายรูปกับความนิ่งของผู้คนด้วยท่าทางที่แตกต่างกันออกไป เหมือนชีวิตคือการเดินทางท่ามกลางผู้คนบนชานชะลาที่ 10

Platform 10

Hua Lamphong, The Bangkok Central Train Station, renowned for being very slow-paced, wakes into life each time a train makes a short stop. Passengers move. Train officials usher them on. Custodians begin their maintenance work. Supplies get loaded. It all begins and ends almost as soon as it starts. As an observer, the feeling it evokes when everything happens at the same time in that way feels oddly harmonious. Like watching an orchestra performing without a conductor. I set out to take pictures in this small window of time on a single platform. A platform blessed with atmospheric mood found when a short three cabin train makes its daily twenty minute stop. I focused on the isolated moments. The little pauses while everything was in motion. I connected with the stillness of the different characters. What was everyone thinking, I often wondered. They say life's a journey and through the people on Platform 10, I believe I made mine.