Ο ΟΣΙΟΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ
Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ
Βενέδικτος! Είναι λατινική λέξη και σημαίνει στα Ελληνικά ευλογημένος. Και πραγματικά ο όσιος Βενέδικτος υπήρξε ευλογημένος άνθρωπος. Είναι άγιος της Εκκλησίας. Θεωρείται ο θεμελιωτής του μοναχικού βίου στη Δύση. Είναι εκείνος πού συνέταξε «τον καταστατικό χάρτη του Δυτικού Ορθοδόξου Μοναχισμού» με βάση τα έργα των Πατέρων, του Μ. Βασιλείου και των όσιων Κασσιανού και Παχωμίου.
Γεννήθηκε περίπου το 480 μ.Χ. στην επαρχία Νουρσίας τής Ουμβρίας στα Απέννινα Όρη τής Ιταλίας από γονείς πλουσίους και ευσεβείς. Στη Ρώμη ε-σπούδασε γράμματα χωρίς νά επηρε-ασθή από την χλιδή της. Ενωρίς αισθάνθηκε μέσα του πόθο άφιερώσε-ως στον Χριστό. Σε ηλικία 20 ετών άφησε γονείς, πατρίδα, περιουσία και με ισχυρή τη φλόγα τής αγάπης του προς τον Κύριο ξεκίνησε για το μεγάλο του όραμα.
Στα όρη των Άβρούζων στο Σουμπιάκο σε μία σπηλιά, σε υψόμετρο 600μ., τρία χρόνια ο Άγιος μας θα ασκηθή. Εδώ θα γίνει μοναχός. Τρία χρόνια τελείας ησυχίας και απομονώσεως, μελέτης και προσευχής θα τον φέρουν πιο κοντά στον λατρευτό Νυμ-φίο τής καρδιάς του.
Εδώ θα υπόταξη την σάρκα δουλαγωγώντας το σώμα του σκληρά. Κάποτε μάλιστα το έριξε μέσα σε βάτους και αγκάθια. Ή φήμη του γρήγορα απλώθηκε στη γύρω περιοχή. Μοναχοί τής γειτονικής μονής του Βικο-βάρο τον ζητούν για ηγούμενο τους. Και επιμένουν, διότι ο δικός τους είχε αποθάνει. Ό Βενέδικτος υποχωρεί στην επιμονή τους. Όμως οι μοναχοί δυσανασχετούν με την αυστηρότητα τής καθοδηγήσεώς του. Έντονα αντιδρούν. Σκέπτονται και νά τον δηλητηριάσουν. Ό Άγιος σώζεται θαυματουργικά. Χωρίς αισθήματα πικρίας, ανεξίκακος προς όλους αναχωρεί.
Καταφεύγει και πάλι στην προσφιλή του έρημο Σουμπιάκο για περισσότερη αυτοκριτική και περισυλλογή. Ό Κύριος είναι δίπλα του, τον ενισχύει με πλουσιότερη θεία Χάρι και τον ευλογεί. Γιατί ο Όσιος του είναι ταπεινός και ενάρετος και υπομονητικός... Σαν μαγνήτης έλκει κοντά του πολλούς ανθρώπους. Άλλοι έρχονται για τις συμβουλές του, άλλοι ζητούν νά ασκηθούν μαζί του. Ζήτησαν ακόμη νά μονάσουν και μερικοί νέοι από αριστοκρατικές οικογένειες τής Ρώμης, όπως οι ευγενείς Μαύρος και Πλακίδας. Ό Όσιος τούς εδέχθη. Συνέλαβε δε και σχέδιο ειδικής έπιμελημένης φροντίδας. Ίδρυσε 12 μικρές Αδελφότητες από 12 μοναχούς ή καθεμία. Σε κάθε Αδελφότητα όρισε από ένα προϊστάμενο πού επέβλεπε την κατά Θεόν προκοπή κάθε μοναχού και ενημέρωνε τον όσιο Βενέδικτο, πού ήταν ο πνευματικός πατέρας όλων. Άλλά και πνευματικό πρότυπο όλων ήταν ο Άγιος, από τον οποίον όλοι αντλούσαν διδάγματα από την όσια βιοτή του, πού συνε-δύαζε άριστα τηνακρίβεια στα λόγια και στα έργα του. Ό Όσιος μεριμνούσε για τις υλικές και πνευματικές ανάγκες των αδελφών. Δεν δίσταζε όμως κάποτε νά επιβάλλη και επιτίμια για την ωφέλεια όλων.
Κλήρος όμως των οσίων είναι ο διωγμός. Ό Βενέδικτος δέχεται και πάλι νέο πειρασμό. Συκοφαντείται φοβερά από τον φθονερό ιερέα Φλωρέντιο πού δεν άντεχε νά τον βλέπει μέσα σε τόση δόξα και εκτίμηση από τούς ανθρώπους. Ό Βενέδικτος, για νά σβήσει το πάθος τού Φλωρεντίου, αναχωρεί το 529 από το Σουμπιάκο και έρχεται στο όρος Κασΐνο της Καμπάνιας.
Το 540 ίδρυσε εκεί μονή πού αριθμούσε 164 μοναχούς. Με την αγιότητα τού βίου του οδήγησε στον Χριστό και πολλούς κατοίκους της δασώδους αυτής περιοχής. Προικισμένος δε με χάρισμα θαυματουργίας ευεργετούσε συνεχώς όλους. Εδώ ο Άγιος θα παραμείνει μέχρι το ειρηνικό του τέλος, το 543-547 μ.Χ.
Έξι ήμερες πριν κοιμηθεί, προαισθάνθηκε το τέλος του.Παρακάλεσε τούς μαθητές του και τού ετοίμασαν τον τάφο. Και την τελευταία ήμερα τής ζωής του, επειδή είχε υψηλό πυρετό, τον έφεραν υποβασταζόμενο στον Ναό. Έκοινώνησε με κατάνυξη τα άχραντα Μυστήρια και έχοντας τα βλέμματα του στραμμένα στον ουρανό και προσευχόμενος έκοιμήθη. Ή ψυχή του οδηγήθηκε με λαμπρότητα και δόξα πολλή στον ουρανό, όπως αποκαλύφθηκε με σημείο σε δύο αδελφούς.
Ή Δύσις οφείλει ευγνωμοσύνη στον όσιο Βενέδικτο, διότι θησαύρισε στον «Κανόνα» του πολύτιμες υποθήκες γραμμένες με πολλή σύνεση και διάκριση πού αφορούν τα θεμέλια τής λειτουργίας κάθε Κοινοβίου.Το Κοινόβιο ο όσιος το ονομάζει «σχολή πού διδασκόμαστε νά υπηρετούμε τον Κύριο».
Ας ακούσουμε τελειώνοντας υποθήκες του από τις 12 βαθμίδες τού λόγου του περί ταπεινώσεως:
«Ταπεινώση στην πράξη σημαίνει νά ασκείς υπακοή με χαρά, νά έξαγορεύης όλους τούς λογισμούς σου στον πνευματικό σου, νά συγκρατείς τη γλώσσα σου, νά χαίρεσαι όταν αδικείσαι, νά ευφραίνεσαι στην εφαρμογή των θείων εντολών, νά αισθάνεσαι κάθε μέρα ότι λογοδοτείς για όλα μπροστά στον Κριτή». Ας έχουμε την ευχή τού οσίου Βενε δίκτου! (Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")