Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΤΥΣ ΓΚΥΚΕΡΙΑ
Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΣΤΙΣ 13 ΜΑϊΟΥ
Η αγία μάρτυς Γλυκερία ανήκει στη χορεία των καλλινίκων μαρτύρων της αγίας μας Εκκλησίας του 2ου αιώνος. Ή καταγωγή της ήταν από την Τραϊανούπολι. Αυτοκράτωρ της εποχής αυτής ήταν ο Άντωνίνος ο Ευσεβής (138-161) και ηγεμόνας της περιοχής όπου διέμενε ή Αγία ήταν ο Σαβίνος. Ό πατέρας τής Αγίας ώνομάζετο Μακάριος. Ή Γλυκερία από τη μικρή της ηλικία αγάπησε τον Χριστό και «ανέπτυξε έντονη χριστιανική και κατηχητική δράση». Αυτό έστάθη και ή αφορμή για νά οδηγηθεί στον ειδωλολάτρη ηγεμόνα.
Άφοβα και θαρραλέα ή πιστή κόρη Γλυκερία στάθηκε μπροστά στον σκληρό έπαρχο, και αφού εχάραξε (=εσημείωσε) επάνω της το σημείο του Τιμίου Σταύρου ομολόγησε σταθερά: «Είμαι Χριστιανή και δούλη Χρίστου». Ό Σαβίνος την ανάγκασε νά θυσιάσει στα είδωλα. Αυτή πλησίασε τα άψυχα αγάλματα και απηύθυνε θερμή προσευχή προς τον Κύριο. Την προσευχή της την τελείωσε με τα λόγια: «Ιησού Χριστέ, το άμωμον και άκακον Άρνίον του Θεού, έλα σε μένα την ταπεινή και σύντριψε τον δαίμονα (τον Δία), πού δημιουργήθηκε με την ανθρώπινη τέχνη, και διασκόρπισε την κακή τους θυσία». Και αμέσως ακούσθηκε βροντή και το πέτρινο άγαλμα του Δία έπεσε στη γη και συνετρίβη με κρότο μεγάλο. Οργισμένος τώρα ο έπαρχος, μαζί με τούς ιερείς των ειδώλων και το πλήθος των παρευρισκομένων ειδωλολατρών όρμησαν με πέτρες και λιθοβολούσαν την Αγία, για νά την θανατώσουν παραδειγματικά, γιατί δημοσία τούς εντρόπιασε. Όμως οι πέτρες δεν άγγιζαν το άγιο σώμα της. Ή Αγία εσώθη θαυματουργικά.
Ακολούθησε ή φυλάκισή της. Στη δύσκολη αυτή ώρα την ενίσχυσε ή επίσκεψη του ιερέως Φιλοκράτη, ο όποιος και την ευλόγησε με το σημείο του Σταυρού.
Την επομένη ήμερα ή Αγία ώδηγήθη στον έπαρχο για νά δικαστεί. Ό Σαβίνος την απείλησε πώς, εάν δεν θυσιάσει στον Δία, θα θανατωθεί. Ή Αγία προτίμησε τον δρόμο του μαρτυρίου.
Την κρέμασαν από τα μαλλιά. Τής έγδαραν την κεφαλή. Την κτύπησαν στο πρόσωπο. Όμως την ορμή των δημίων την παρέλυσε ή θαυματουργική παρουσία και επέμβαση αγγέλου. Ή Αγία πλημμυρισμένη από θεία Χάρι και δύναμη ευχαριστούσε τον Θεό... Ακολούθησε και πάλι φυλάκιση. Και μάλιστα τώρα αυστηρότερη, χωρίς νά τής δίδουν φαγητό και νερό, για νά αποθάνει έτσι και νά «σβήσει» εκεί μέσα στη φυλακή μόνη, εγκαταλελειμμένη. Ό Κύριος όμως δεν εγκατέλειψε την εκλεκτή δούλη του. Την έτρεφε καθημερινά με άρτο και γάλα. Και την πότιζε με καθαρό νερό, πού τα έφερνε άγγελος. Ή είδησις αύτη συνεκλόνισε τον Σαβίνο. Την αποφυλακίζει και την αναγκάζει νά τον ακολουθήσει σε περιοδεία στην Ηράκλεια. Στην πάλι αυτή ή Άγια ενισχύθηκε από την επικοινωνία πού είχε με τούς Χριστιανούς και την ευλογία πού εδέχθη από τον επίσκοπο Δομίτιο.
Το μαρτύριο όμως της Αγίας δεν είχε τελειώσει ακόμη. Την έριξαν τώρα σε πυρακτωμένο καμίνι. Και με όπλο της και πάλι το σημείον του Τιμίου Σταυρού και με τη θερμή της προσευχή νίκησε. Δρόσος από τον ουρανό έσβησε τις ισχυρές φλόγες. Εξαντλημένοι οι δήμιοι και νικημένος ο έπαρχος από τα «μεγάλα της πίστεως κατορθώματα» της Αγίας, αποφάσισαν για τελευταία φορά νά την πετάξουν σε μία φυλακή, πού ήταν στρωμένη με αιχμηρές πέτρες, αφού της έδεσαν τα χέρια και τα πόδια.
Άγγελος όμως Κυρίου και πάλι ενεφανίσθη. Έκοψε τα δεσμά της μάρτυρος και επούλωσε τελείως τις πληγές της. Ό υπεύθυνος δεσμοφύλακας, ο Λαοδίκιος, δεν την ανεγνώρισε. Φοβήθηκε μήπως ή ίδια είχε δραπετεύσει, γι' αυτό ετοιμάσθηκε νά αυτοκτονήσει. Όμως ή Αγία φώναξε: «Εγώ είμαι εκείνη πού ζητάς. Μη κάνης κακό στον εαυτό σου». Θεία Χάρις περιέλουσε τότε τον δεσμοφύλακα. Φόρεσε τα δεσμά της αγίας Γλυκερίας και έτρεξε νά ομολογήσει πίστη στον Θεό των Χριστιανών. Και αμέσως διετάχθη ο αποκεφαλισμός του. (Ο από δημίων άγιος Λαοδίκιος συνεορτάζει με την άγια Γλυκερία).
Ακολούθησε αμέσως και το τέλος της μάρτυρος. Την οδήγησαν στο στάδιο για νά την κατασπαράξουν τα θηρία. Με χαρά και με προσευχή ευχαριστίας προς τον Θεό εισήλθε ή Αγία στον τελευταίο τόπο της θυσίας της. Εκεί έτελειώθη και παρέδωσε γαλήνια την ψυχή της στον Νυμφίο Κύριο.
Το σώμα της μάρτυρος το ένεταφίασαν οι Χριστιανοί στην Ηράκλεια της Θράκης με τον επίσκοπο Δομίτιο. Εκεί υψώθηκε και ο «περικαλλής ναός προς τιμήν της». Και θαύματα πολλά έγίνοντο. Και έδοξάζετο και έμεγαλύνετο ο Θεός.
Ή άγια Γλυκερία αποτελεί καύχημα των μαρτύρων γυναικών. Απέδειξε με τη σταθερότητα της στα αλλεπάλληλα μαρτύρια ότι ή γυναικεία φύσις - όσο ασθενής και αν φαίνεται - όταν συμμαχήσει με τον πανίσχυρο άναστάντα Κύριο, υπερβαίνει τα ανθρώπινα συνήθη μέτρα και φθάνει σε υψηλά μεγαλεία. Γίνεται άγια. Δίκαια λοιπόν ο ιερός υμνογράφος χαιρετίζει την Αγία και της λέγει:
«Χαίρε, γυνή έν Χριστώ ανδρεία- χαίρε, αγία μαρτύρων κλέος. Χαίρε, τών πιστών πολυέραστον πρότυπον. Χαίρε, δι' ης ό Βελίαρ ήττήθη· χαίρε, δι' ης ή Τριάς έδοξάσθη»([1]).
'Ας μελετούμε λοιπόν και ας έμπνεώμαστε από τις γενναίες αυτές μορφές των άγιων γυναικών της Εκκλησίας μας, οι όποιες έβίωσαν τον λόγο του αποστόλου Παύλου: «Πάντα ισχύω έν τώ ένδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. δ' 13). Όλα είναι κατορθωτά, όταν ζητούμε από τον Χριστό νά μάς ενδυναμώνει.(Aπό τον "ΣΩΤΗΡΑ")
[1]Άρχιμ. Νικόδημου Άεράκη, Χαιρετισμοί εις την ένδοξον μάρτυρα Άγίαν Γλυκερίαν, Αθήναι 2002. ■