Καρπός και βλάστημα του ελληνικού και άγιοτόκου Πόντου υπήρξε ή άγια παρθενομάρτυς Ελένη ή νέα. Έζησε τον 18ο αιώνα στην όμορ­φη παραλιακή πόλη του Ευξείνου Πόν­του, τη Σινώπη, σε εποχή τουρκικής σκλαβιάς. Γεννήθηκε και ανατράφηκε α­πό γονείς πιστούς και ευσεβείς, το ζεύ­γος Μπεκιάρη. Με ιδιαίτερη προσοχή οι γονείς έσκυψαν και έσπειραν στην α­παλή ψυχή της μικρής τους Ελένης το σπόρο της χριστιανικής διδασκαλίας. Αλλά και ό θείος της Ελένης, πού ήταν εκεί δάσκαλος σε ελληνικό κρυφό σχο­λείο, επέδρασε στη διαμόρφωση του α­κέραιου και γενναίου χαρακτήρα της. Τα χρόνια περνούσαν. Ή Ελένη είχε φθάσει στην ηλικία των 15 ετών και αγω­νιζόταν με ενθουσιασμό να «μορφώνει» μέσα της τον Χριστό. Ήταν τόσο πολύ αγνή στην καρδιά, ώστε το πρόσωπο της έλαμπε ολόκληρο από σπάνια και ζηλευτή ωραιότητα.

Κάποια μέρα ή μητέρα της την έστει­λε στο κατάστημα του Κρύωνα για να αγοράσει νήματα για κέντημα Με προ­θυμία, όπως πάντα, υπάκουσε στο θέ­λημα της μητέρας. Ό δρόμος όμως για το κατάστημα περνούσε από την κα­τοικία του πασά - διοικητή της Σινώπης, του Ουκούζογλου. Ή Ελένη ανυποψία­στη πέρασε και από το μέρος αυτό. Στο βάδισμα της ήταν πάντοτε και παντού προσεκτική και προσευχομένη. Έτυχε όμως και την είδε ό πασάς και θαμπώ­θηκε από την ομορφιά της. Ή ψυχή του πλημμύρισε από ακόλαστη επιθυμία και διέταξε τούς φρουρούς του να τη φέ­ρουν μπροστά του για να μολύνει την παρθενία της.

Όμως ή γενναία και πιστή Ελένη απέ­κρουσε με πείσμα τις άνομες προτάσεις του. Μια αόρατη μυστική δύναμη εμπό­δισε τον πασά να αγγίξει την αγνή κό­ρη. Ή «φοβερά προστασία» του παντο­δυνάμου Θεού περιτείχιζε την πιστή Ε­λένη, πού συνέχεια προσευχόταν από μέσα της λέγοντας τον Εξάψαλμο.

Ή προσπάθεια του πασά ναυάγησε. Διέταξε να κλείσουν στο σπίτι του την Ελένη. Όμως ή ιδία διέφυγε απαρατή­ρητη από τους φρουρούς για το σπίτι της. Όταν έμαθε τη φυγή της ό πασάς, έξαλλος διέταξε τη Δημογεροντία των Ελλήνων να του φέρει πίσω την Ελένη, διαφορετικά θα διέτασσε σφαγή όλων των Ελλήνων της Σινώπης. Ό πατέρας της ενημερώθηκε αμέσως. Και αναγκά­στηκε για το συμφέρον του τόπου να παραδώσει με αβάστακτο πόνο τον μο­νάκριβο θησαυρό του στον αιμοβόρο τύραννο.

Ό πασάς άντίκρυσε με χαρά τη χρι­στιανή κόρη, την 'Ελένη. Είχε πολλές ελπίδες ότι θα ικανοποιούσε τώρα τα κα­τώτερα ένστικτα του. Όμως πάλι νικήθη­κε. Οι θερμές προσευχές της γενναίας πιστής Ελένης τον εμπόδισαν να ασελ­γήσει. Ή αόρατη μυστική δύναμη του Θεού, όπως και πριν, τον απωθούσε α­πό το «θήραμα» του. Επιχείρησε και την επόμενη μέρα. Όμως διαλύθηκαν και πάλι τα δόλια του σχέδια. Ό πανάγαθος Κύριος ενίσχυε και ασφάλιζε το κρίνο του αυτό - την Ελένη - από κάθε είδους βεβήλωση. Αγανακτισμένος ό πασάς διέταξε και την έκλεισαν στις υγρές και σκοτεινές φυλακές της Σινώπης. Ή μι­κρή - έφηβη Ελένη δεν φοβήθηκε ούτε το σκοτάδι, ούτε τη μοναξιά, ούτε τις νέ­ες απειλές τού Ούκούζογλου. Με τη δύ­ναμη και πάλι του Νυμφίου Κυρίου της απωθούσε με πείσμα τον φοβερό πειρα­σμό και νικούσε...

Οργισμένος ό πασάς τώρα διέταξε να τη βασανίσουν, να τη θανατώσουν και να της τρυπήσουν το κεφάλι με δύο καρ­φιά. Ατάραχα και γενναία δέχθηκε ή Ε­λένη τα κτυπήματα, τους βασανισμούς και τον οδυνηρό θάνατο. Πέρασε ένδο­ξα στην αθανασία με «άσπιλο τον θεούφαντο χιτώνα της ψυχής της», όπως ω­ραία σημειώνει ό υμνογράφος της.

Το λείψανο της οι δήμιοι το σφράγισαν σε σάκο και το κατεπόντισαν στο πέλα­γος. Ό Κύριος με σημείο φανέρωσε το τί­μιο Λείψανο της Νεομάρτυρος σε διερ­χόμενο ελληνικό πλοίο. Οι ναυτικοί εί­δαν από τον πυθμένα να εξέρχεται φως. Το πέρασαν για χρυσάφι. Ήταν όμως θησαυρός αμύθητου αξίας: το ιερό σκή­νωμα μιας νεομάρτυρος, της Ελένης της νέας.

Μέχρι το 1924 ή τιμία κάρα της βρι­σκόταν θησαυρισμένη στον Ιερό Ναό Παναγίας της Σινώπης. Ερχόμενοι όμως τότε στη Θεσσαλονίκη οι διωχθέντες ευ­σεβείς Πόντιοι αδελφοί μας της Σινώπης έφεραν μαζί τους και τον πλούτο τους, την Αγία τους. Ή τιμία κάρα της νεομάρ­τυρος Ελένης, πού μάλιστα κάποτε και ευωδιάζει, φυλάσσεται σήμερα στον Ιε­ρό Ναό Αγίας Μαρίνας Άνω Τούμπας Θεσσαλονίκης. Αλλά και στον Μητροπο­λιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Τρικά­λων υπάρχουν ιερά Λείψανα της Αγίας. Πλήθη ευσεβών πιστών συγκινούνται καθώς μελετούν τη ζωή της ένδοξου Νεομάρτυρος. Και την τιμούν. Τελούν με πίστη Ιερές Παρακλήσεις. Και οι ικεσίες της θαυματουργούν ιδιαίτερα στους πά­σχοντες από πονοκεφάλους.

Ή αγία Ελένη ή νεομάρτυς ή Σινωπίτις με τη δύναμη της θερμής προσευχής κα­τέβαλε τον πολυμήχανο εχθρό της και κράτησε τον θησαυρό της αγνείας της ασύλητο.

Με το παντοδύναμο όπλο της προσ­ευχής μπορούμε και μείς πάντα να νι­κούμε στις μεγάλες ώρες των πειρα­σμών. Ιδιαίτερα οι σημερινοί χριστιανοί νέοι στο μεγάλο τους αγώνα για τη δια­τήρηση της αγνότητας ας έχουν δυνατό πρότυπο τους την άγια Ελένη. «Πάνσεμνε του Χριστού κόρη Ελένη, ή καθελούσα τον έχθρόν τη δυνάμει της πίστε­ως, διά παντός έκδυσώπει, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών». ■

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ