Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΡΓΥΡΗ

Σth χρυσή αλυσίδα των αγίων ένδοξων Νεομαρτύρων δεν υ­πάρχουν μόνο ονόματα αν­δρών άλλα και γυναικών, πού ομολόγησαν με παρρησία δυνατή τήν πίστη τους προς τόν Κύριο μας Ιησού Χριστό. Μία τέτοια θαρραλέα μορφή εί­ναι και ή άγια νεομάρτυς Αργυρή από τη Μικρά Ασία.

Γεννήθηκε στην Προύσα της Βιθυ­νίας τό 1688 από ευσεβείς γονείς, τόν Γεώργιο και τη Σωσάνα. Ό Θεός τήν είχε προικίσει με εξωτερική ωραιότητα συνδυασμένη με φυσική ευγένεια και καλοσύνη. Ή μικρή αυτή αγνή κόρη αγαπούσε πολύ τόν Θεό. Τόν σεβό­ταν βαθιά και τηρούσε με ακρίβεια τις ευαγγελικές αρετές. Ήταν γιά πολλούς ένα παράδειγμα φωτεινό.

Όμως ο διάβολος τήν έφθόνησε. Κά­ποιος προύχοντας γείτονας της Μου­σουλμάνος τη συμπάθησε. Και προσ­παθούσε μάταια με πονηρές προτάσεις και ενοχλήσεις να τήν αποσπάσει από τη χριστιανική της πίστη και ζωή.

Ή επιθυμία του πονηρού αυτού άν­θρωπου κορυφώθηκε όταν πληροφο­ρήθηκε ότι ή ευσεβής Αργυρή έκανε τούς γάμους της. Λίγες μέρες λοιπόν μετά τό Μυστήριο και ενώ τελούσαν οι νεόνυμφοι - κατά τήν παράδοση τους - Παράκληση στην ύπεραγία Θεοτόκο, εισόρμησε στο Ναό ο αλλόθρησκος αυτός εχθρός της με άλλους μαζί Μω­αμεθανούς και τήν άρπαξαν βίαια. Φο­ρούσε μάλιστα τήν ήμερα εκείνη και τό νυφικό της. Και τήν οδήγησαν στον κριτή της Προύσας. Τήν κατηγόρησαν εκεί όλοι μαζί και τη συκοφάντησαν στον δικαστή λέγοντας γι' αυτήν «ότι είπε ότι θα αλλάξει πίστη και θα γίνει Τούρκα».

Ακολούθησαν ραβδισμοί, βασανιστή­ρια και φυλακίσεις. Μπροστά στην άδι­κη αυτή ενέργεια ο σύζυγος της Αργυρής ζήτησε νά επαναληφθεί ή δίκη και στην Κωνσταντινούπολη με τήν ελπί­δα ότι θα αποδοθεί τό δίκαιο και θα α­θωωθεί ή ευσεβής γυναίκα του.

Άλλά και στην Κωνσταντινούπολη δυστυχώς έφθασε ο φθονερός πρού­χοντας υποκινούμενος από τόν διάβο­λο και κατέθεσε τα Ίδια ψέματα, ενώ ή ά­για ατάραχη βεβαίωνε: «Ουδέποτε σκέ­φθηκα ή είπα κάτι τέτοιο, νά αρνηθώ τήν πίστη μου. Είμαι Χριστιανή και Χρι­στιανή θέλω νά αποθάνω».

Με νέα διαταγή του Τούρκου κριτή έ­δειραν τήν αγία Αργυρή και τη φυλάκισαν στην υγρή φυλακή της περιοχής Χάσκιοϊ. Ακολούθησαν και άλλες ανακρίσεις χωρίς ό­μως κανένα αποτέλεσμα. Οι γονείς της ευσε­βούς νεόνυμφης κατέφυγαν μέχρι και σ' αυτόν τόν Σουλτάνο, άλλά δυστυχώς όλες οι προσ­πάθειες απέβησαν άκαρπες. Ή απόφαση τού δικαστηρίου παρέμενε μία και έπρεπε νά εκ­τελεσθεί με ακρίβεια: «Ή θα αλλαξοπιστήσει και θα παντρευτεί τόν γυιό του προύχοντα ή θα κλεισθεί ισόβια στη φυλακή». Ή Αγία προτί­μησε τό δεύτερο. Αυτό της υπαγόρευε ή συν­είδηση της και ή αγάπη της προς τόν Χριστό. Νά παραμείνει πιστή στον Κύριο «άχρι θανά­του».

Οι συνθήκες στη φυλακή ήταν σκληρές. Υ­πήρχαν συγκροτούμενες Τουρκάλες καταδικα­σμένες γιά βαριά παραπτώματα. Αυτές ενο­χλούσαν τήν Αγία, τήν πείραζαν, τήν έβριζαν, τη χλεύαζαν. Εκεί ή Αγία δεχόταν ραβδισμούς και άλλα βάσανα. Κακοπαθούσε γιά τήν αγάπη τού Χριστού. Γιά τό άγιο ήθος της και τό ύπομονητικό της παράδειγμα μίλησαν αυτόπτες μάρτυ­ρες - γυναίκες χριστιανές πού ήταν και αυτές φυλακισμένες και είχαν ελευθερωθεί.

17 ολόκληρα χρόνια έμεινε στις φυλακές ή αγία Αργυρή «δέσμια Ιησού Χριστού».

Όλα τα υπέφερε εκεί με χαρά και αγαλλίαση. Ή φυλακή ήταν γι' αυτήν Παράδεισος και ου­ρανός! Ανέπνεε τόν Χριστό και ζούσε μέσα σε πλούσια Χάρη ειρήνης. Συνέχεια δοξολογούσε τόν Κύριο.

Όταν κάποτε τήν ειδοποίησαν ότι ένας ευ­λαβής πλούσιος, ο Μανώλης Κιουρτζίμπασης μεσολαβεί γιά τήν απελευθέρωση της, αυτή αρ­νήθηκε νά δεχθεί τήν πρόταση του.Προτίμησε νά παραμένει στη φυλακή, «τό βασιλικόν παλάτιον» - όπως τό ονόμαζε - τού βα­σιλέως Χριστού.

Μέσα σε αυτό τό περιβάλλον ή Αργυρή - μετά από 17 συνολικά χρόνια εγκλεισμού - παρέ­δωσε τό πνεύμα της στον Κύριο στις 5 Απριλίου 1721, αφού προηγουμένως κοινώνησε τα Ά­χραντα Μυστήρια πού κρυφά τις έφεραν μέσα σε σταφίδα.

Το μαρτυρικό της σκήνωμα - σώμα ευσεβείς Χριστιανοί τό έθαψαν κατά τήν επιθυμία της σε μία άκρη στον περί­βολο του ναού της Άγιας Παρασκευής στο Χάσκιοϊ (Πικρίδιο), πού τότε ήταν νεκροταφείο. Στις 30 Απριλίου 1725 έ­γινε ή ανακομιδή των ιερών λειψάνων της. Ό βιογράφος της άγιος Νικόδη­μος ο Αγιορείτης καταγράφει ότι τό ιερό Λείψανο της άγιας βρέθηκε ακέ­ραιο, σώο, πλημμυ­ρισμένο από θεία ευωδιά. Ιερείς και πιστοί με ευλάβεια και συγκίνηση τό απέθεσαν μέσα σε λάρνακα στην εκ­κλησία τής Αγί­ας Παρασκευής με τήν άδεια του τότε πατριάρχου Κων­σταντινουπόλεως Παϊσίου. Και ή Α­γία έτιμάτο με επι­σημότητα και με ευ­λάβεια κάθε χρό­νο στις 30 Απριλί­ου, ήμερα τής ανακομιδής των ιερών Λειψάνων της.

Στα δραματικά γεγονότα του 1955 πού έγιναν στην Πόλη, φανατικοί και εμπαθείς Τούρκοι κατέστρεψαν και λεηλάτησαν μεταξύ των άλλων και τόν ιερό Ναό τής Άγιας Παρασκευής. Έκα­ψαν δε και τήν άγια λάρνακα. Σήμερα σώζονται σε μικρή λειψανοθήκη ελάχι­στα υπολείμματα ιερών Λειψάνων τής ένδοξου Νεομάρτυρός μας.

Ναύδριο τής άγιας Αργυρής εγκαινια­σμένο από τόν Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ. Ιάκωβο Γ' υπάρχει στην κωμόπολη Παναγιούδα Λέσβου, όπου και τιμάται με λαμπρότητα.

Ή αγία Νεομάρτυς Αργυρή δίκαια ο­νομάσθηκε «προστάτης του Γάμου και τής ευσεβούς νεότητος». Ένας από τούς σύγχρονους υμνογράφους της, ο π. Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης, στον Παρακλητικό Κανόνα πού συν­έθεσε προς τιμήν της, έβαλε ως α­κροστιχίδα του τήν τόσο εκφραστική ι­κεσία «Τήν σωφροσύνην, Αργυρή, δός ήμίν δώρον».

Και με έναν από τούς ωραίους ύ­μνους τήν υμνεί και τήν παρακαλεί νά στηρίζει με τις ευ­χές της τούς πι­στούς συζύγους σε θεάρεστη συζυγία: «Συζυγίαν έτήρησας άμωμον έκ φθόνου τού πολεμήτορος- διό μάρ­τυς τήρει πάντοτε, ευλαβείς συζύγους έν άγνότητι». Είθε με τις πρεσβείες τής άγιας ένδοξου Νεομάρτυρος Αργυρής οι νέες οικογένειες τής πατρίδος μας νά απολαμβάνουν ειρήνη και χαρά και νά μένουν θεμελι­ωμένες στον ασάλευτο βράχο τής πί­στεως μας, τόν Κύριο μας Ιησού Χρι­στό!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ