Ό όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής ο θαυματουργός, ο εν Κύπρω
Όποιος επισκέπτεται τό μαρτυρικό και πολύπαθο νησί της Κύπρου μας έχει τήν αίσθηση ότι περπατά σέ μιά γη πού εύωδιάζει από χριστιανική πίστη. Τό μαρτυρεί αυτό ή παρουσία πολλών εκατοντάδων ιερών Ναών και προσκυνημάτων- άλλά και ιερών Μονών πού ξεπερνούν τις 200 όλες όσες κατά καιρούς άνθισαν. Άλλά και ό χορός τών Αγίων της Κύπρου είναι πλουσιότατος. Πάνω άπό 600 είναι οί επώνυμοι και ανώνυμοι Άγιοί της πού κοσμούν τό Αγιολόγιο της. Είναι νά άπορεί κανείς πώς μπόρεσε ένα τόσο μικρό κομμάτι γης νά αναδείξει τόσο πολλούς αγίους, μάρτυρες, ασκητές, πατέρες και όμολογητές της πίστεως, άπό τήν άρχή τής χριστιανικής της ιστορίας μέχρι σήμερα.
Έναν άπό τούς οσίους της, τόν λαοφιλή άγιό της Ιωάννη τόν Λαμπαδιστή (ή Λαμπαδό) θά μελετήσουμε, τόν όποίο εορτάζουμε κάθε χρόνο στις 4 Όκτωβρίου.
Στή βόρεια πλευρά του πανέμορφου τοπίου της οροσειράς του Τροόδους και σέ υψόμετρο 700 μ. βρίσκεται ή ιστορική Μονή του όσιου Ιωάννου του Λαμπαδιστή, λαμπρό μνημείο παγκοσμίου κληρονομιάς. Εκεί βρίσκεται και ό τάφος του. Εκεί και ή αργυρή τίμια λειψανοθήκη του μέ τό θησαύρισμα της αγίας κάρας του. Έδώ καταφθάνουν πλήθη προσκυνητών γιά νά παρακαλέσουν τόν θαυματουργό άγιο Ιωάννη τόν Λαμπαδιστή. Δέν πρόκειται γιά κάποιον γέροντα σεβάσμιο, άλλά γιά ένα νέο πού μόλις στήν ηλικία τών 22 ετών είχε εκπληρώσει τόν έπί γης προορισμό του, και ό Κύριος τόν κάλεσε κοντά του. Και ή άγια μας Εκκλησία του χάρισε επάξια τόν τίτλο του Όσίου, γιατί έζησε όσιακά και ασκητικά.
Έζησε τόν 10ο αιώνα και σέ περίοδο ειρηνική. Τότε πού ό Βυζαντινός αυτοκράτορας Νικηφόρος Β' Φωκάς (963-969) είχε ελευθερώσει τό νησί άπό τό ζυγό τών Αράβων κατακτητών.
Ή καταγωγή του Ιωάννη ήταν άπό ένα μικρό χωριό κοντά στήν κωμόπολη Γαλάτα στήν περιοχή Μιτσερού. Είχε τήν ευτυχία νά ανατραφεί μέσα σε ιερατικό σπίτι, πού απέπνεε βαθιά ευσέβεια και φόβο Θεού. Δέν ξεχνούσαν ποτέ οί ευλαβείς γονείς του, τόσο ό ιερεύς πατέρας του π.Κυριάκος όσο και ή μητέρα του ή πρεσβυτέρα Άννα, ότι τό μικρό και μονάκριβο παιδί πού είχαν ήταν δώρο Θεού. Καρπός θαυματουργού προσευχής τους στο πρόβλημα της άτεκνίας τους.
Άπό μικρή ηλικία ό Ιωάννης αγάπησε πολύ τά ιερά γράμματα των θείων Γραφών όχι μόνο στή θεωρία, άλλά και στήν πράξη. Ζούσε μέ υπακοή και αυστηρή πειθαρχία στό θέλημα του Κυρίου, καλλιεργώντας μέ ακρίβεια τις άγιες αρετές του Ευαγγελίου.
Κάποια μέρα έκοψε ένα τσαμπί σταφύλι άπό τό αμπέλι πριν άπό τις 6 Αυγούστου, ήμερα πού ή άγια μας Εκκλησία ευλογεί τις απαρχές των καρπών της αμπέλου. Τότε λοιπόν ό ακριβής και παραδοσιακός στό εκκλησιαστικό ήθος πατέρας του του έκαμε αυστηρή παρατήρηση και τόν έρράπισε. Ό μικρός Ιωάννης, χωρίς νά θιγεί, δέχθηκε ταπεινά και ευγνώμονα τήν πατρική τιμωρία του ιερέα πατέρα του. Τομ ζήτησε βαθιά συγγνώμη και έτρεξε στό αμπέλι και τοποθέτησε ξανά τό κομμένο τσαμπί στή θέση του. Και εκείνο θαυματουργικά κόλλησε πάνω στό κλήμα!
Σέ ηλικία 18 ετών - έφηβος πλέον ό Ιωάννης-πιέστηκε άπό τούς γονείς του νά αρραβωνιασθεί. Εκείνος όμως είχε άλλου στρέψει τά βλέμματα του. Πρός τόν Νυμφίο Χριστό. Σ' Αυτόν ήθελε νά αφιερώσει τή ζωή του. Οί οικείοι της υποψήφιας νύφης όμως αντέδρασαν σκληρά στήν απόφαση του και τόν εκδικήθηκαν. Του πρόσφεραν κάποια μέρα φαγητό δηλητηριασμένο. Εκείνος ανυποψίαστος τό γεύθηκε. Και αμέσως τυφλώθηκε.
Μέ υποδειγματική υπομονή δέχθηκε νά σηκώσει ό Άγιος τήν φοβερή αυτή αδικία. Ατάραχος, χωρίς ίχνος έκδικήσεως πρός τούς δολίους εχθρούς του, χωρίς παράπονα κατά του Θεού, πού επέτρεψε μιά τόσο μεγάλη δοκιμασία, αναχωρεί ειρηνικός. Ξεκινά τώρα τή νέα του ζωή.
Παραδίδει τόν εαυτό του στις πνοές του Αγίου Πνεύματος και έχοντας μαζί του ώς βοηθό - υπηρέτη τόν πιστό Ιωάννη έρχονται στή μαγευτική περιοχή τής Μαραθάσας. Μέσα στήν ησυχία τής φύσεως, κάτω άπό τό βλέμμα του παντεπόπτου Κυρίου και τή διαρκή προστασία των αγγέλων βιώνει ό Ιωάννης τόν βαθύ του πόθο. Ή ψυχή του βαθιά αναπαυμένη δοξολογεί ακατάπαυστα τόν Κύριο και Θεό μας. Τέσσερα χρόνια θά παραμείνουν έδώ, μέ αυστηρή νηστεία, μελέτη και προσευχή. Μέσα στά ελάχιστα αυτά χρόνια ό νεότατος Ιωάννης θά παραγάγει πλούσια πνευματική καρποφορία. Ή ζωή του ήταν μιά ισχυρή ακτινοβολία θείας αγάπης πρός όλους τούς ανθρώπους τής περιοχής του. Παρά τή μικρή του ηλικία διέθετε τόσο μεγάλη πίστη, ώστε οί προσευχές του θαυματουργούσαν. Άνθρωποι ασθενείς έθεραπεύοντο, πολλοί μετανοούσαν και άλλαζαν ζωή... Ό τυφλός Όσιος συνέχιζε μέ ταπείνωση νά σκορπίζει τό φως του Χρίστου προς τούς «έσκοτισμένους και πλανωμένους». Ό Κύριος έμεγαλύνετο...
Κάποια μέρα περπατούσαν μέ τόν υπηρέτη του. Γύρω τους αβάσταχτη ή ζέστη. Φοβερός ό καύσωνας. Νερό πουθενά. Και ό πιστός βοηθός του διψούσε. Και τότε μέ μιά δυνατή προσευχή σάν άλλος Μωυσής έκαμε ό Όσιος ένα βράχο νά ραγίσει και νά αναβλύσει από μέσα του κρυστάλλινο νερό. Πηγή πού τούς ξεδίψασε. Και πού μέχρι τώρα ξεδιψά, άλλά και αγιάζει μέ τό νερό της περαστικούς και προσκυνητές, γνωστό σήμερα ώς «άγιασμα του Λαμπαδιστού».
Ό Ιωάννης δέν επρόκειτο νά μείνει τυφλός γιά πάντα. Λίγες ήμερες πριν άπό τό θάνατο του ό πανάγαθος Κύριος έχάρισε τό φως στον πιστό και αγαπημένο του φίλο και Όσιο του.Λίγες ώρες πριν τόν καλέσει ό Θεός γιά τό ουράνιο ταξίδι, ύψωσε τό βλέμμα του ό Όσιος και είδε τρεις μεγαλοπρεπείς χρυσόφτερους αετούς.
Ορισμένοι σχολίασαν τό θέαμα αυτό ώς σύμβολο της προστασίας και ευαρέσκειας του αγίου Τριαδικού Θεού πού ερχόταν νά παραλάβει τήν όσία και υπομονετική ψυχή του εκλεκτού του δούλου. Ό Όσιος έγειρε και κοιμήθηκε γαλήνια τόν ύπνο του θανάτου. Τερμάτιζε ένδοξος και τιμημένος χωρίς νά έχει χάσει καμία μάχη. Πάντα πολεμούσε μέ τόν Χριστό στο πλευρό του, εμπνευστή και συμπαραστάτη του.Ένας ακόμη Άγιος άφηνε τά εγκόσμια γιά νά προστεθεί στό φωτεινό χορό των Κυπρίων Όσίων. Τό αγιασμένο τίμιο Λείψανο του τό κήδευσαν οί γονείς του, ό ιερέας πατέρας του και ή μητέρα του στόν ναό του άγιου Ήρακλειδίου στήν περιοχή πού άσκήτευε, μέ βαθιά συγκίνηση και ευγνωμοσύνη προς τόν Θεό γιά τό θείο δώρο πού τούς αξίωσε νά γαλουχήσουν και νά αναθρέψουν.
Αργότερα, στις αρχές του 11ου αιώνος, στή βόρεια πλευρά του ναού του άγιου Ήρακλειδίου κτίστηκε παρεκκλήσιο στό όνομα του οσίου Ιωάννη τού Λαμπαδιστή. Εκεί ιδρύθηκε και Μονή πού πήρε τό όνομα του. Και στις μέρες μας ή παρουσία του αγίου Ιωάννη γίνεται πόλος έλξεως χιλιάδων ευλαβών προσκυνητών. Και θαύματα επιτελούνται σέ όσους μέ πίστη καταφεύγουν σ' αυτόν. Ιδιαίτερα ό Όσιος ελευθέρωνε δαιμονιζομένους άπό τά πονηρά πνεύματα.Όσιος Ιωάννης ό Λαμπαδιστής. Γέννημα και καύχημα της Κύπρου, της «νήσου τών Αγίων», άλλά γέννημα και θρέμμα και μιας ευλαβούς ιερατικής οικογενείας.
Άς μήν εμποδίζουν οί γονείς τά παιδιά τους στό δρόμο της επιλογής τους.Πολύ νά προσεύχονται νά τά φωτίζει ό Θεός γιά νά πορεύονται τόν δρόμο του θείου θελήματος.Γιά τούς πολλούς τό θείο θέλημα είναι ή δημιουργία οικογένειας.Γιά τούς ελαχίστους ό δρόμος της άφιερώσεως. Γιά όλους όμως ανεξαιρέτως ό Θεός θέλει νά βαδίζουμε τό δρόμο της Άγιότητος. Αυτόν τό δρόμο πού τερματίζει στόν ένδοξο Παράδεισο άς αγαπήσουμε όλοι. Και άς τόν βαδίζουμε μέ συνέπεια και μέ χαρά μέ τις πρεσβείες όλων τών Αγίων της Κύπρου μας και του όσιου Ιωάννου του Λαμπαδού.(Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")