Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΜΑΜΑΣ
ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΤΙΣ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Ο άγιος Μάμας ανήκει στη χορεία των αγίων ένδόξων παιδομαρτύρων. Καταγόταν από τη Γάγγρα της Παφλαγονίας της Μικρός Ασίας. Έζησε στα μέσα του 3ου αιώνος στην εποχή του σκληρού αύτοκράτορος Αύρηλιανού. Τότε πού έμαίνοντο διωγμοί εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού. Τότε πού οι Χριστιανοί έδιναν τις ηρωικές τους ομολογίες. Ανάμεσα σ' αυτούς, και μάλιστα από τούς πρώτους πού έτρεξαν ΝΑ ομολογήσουν με παρρησία πίστη στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ήταν οι γονείς του Μάμα, ο Θεόδοτος και ή Ρουφίνα. Άνθρωποι βαθιά πιστοί άλλά και επιφανείς με πατρικία καταγωγή και υψηλή θέση στην κοινωνία. Σύντομα το ζεύγος αυτό των αγίων ομολογητών ρίχτηκε στη φυλακή της Καισαρείας με διαταγή του τοπικού ηγεμόνα Φαύστου. Ή Ρουφίνα συνέβη τον καιρό εκείνο νά κυοφορεί τον άγιο. Εκεί λοιπόν μέσα στην υγρή και σκοτεινή φυλακή γεννήθηκε ο άγιος Μάμας. Δεν πρόλαβε όμως νά απολαύσει τη θαλπωρή της οικογενειακής ζωής και των γονέων του, διότι από τις κακουχίες παρέδωσαν και οι δύο την ψυχή τους στον Κύριο λαμβάνοντας το στεφάνι των Ομολογητών της πίστεως.
Το νήπιο θα το αναλάβει τώρα ο Θεός Πατέρας, ο προστάτης των ορφανών. Κάποια ευσεβής γυναίκα πατρικία, ή Άμμία Ματρώνα, πληροφορήθηκε το γεγονός με θεία νεύση. Ήρθε στη φυλακή και παρέλαβε τα ιερά σώματα - λείψανα των ομολογητών γονέων του και τα ενταφίασε με τιμές, όπως αρμόζει στους μάρτυρες. Και το βρέφος το ανέλαβε ή ίδια και με αίσθημα ευθύνης το παιδαγώγησε και το ανέθρεψε. Το νήπιο ψέλλιζε τη θετή του μητέρα «μάμα - μάμα». Και ή Άμμία του έχάρισε το όνομα Μάμας, με το όποιο θα περάσει και στο ένδοξο Μαρτυρολόγιο.
Ό Μάμας ζούσε χριστιανικά, άγια. Είχε συνετή σκέψη, καθοδηγούσε στην ευθεία οδό του Χριστού τούς συνομηλίκους του και τούς έπειθε με τη ζωή του ότι ο δρόμος του Χριστού χαρίζει χαρά και ευτυχία και ειρήνη βαθιά. Ό Μάμας ήταν ένα παιδί θαύμα, μία φωτεινή εξαίρεση στο σκοτάδι της εποχής του. Ή είδηση αυτή έφθασε στα αυτιά του ειδωλολάτρη και φθονερού ηγεμόνα Δημοκρίτου. Ό ίδιος δεν είχε δικαίωμα νά δικάζει παιδιά ευγενούς καταγωγής, γι' αυτό τον παρέπεμψε σιδηροδέσμιο στο βασιλιά Αύρηλιανό.
Ό πιστός Μάμας εμφανίζεται τώρα μπροστά στο σκληρό διώκτη με ασυνήθιστη τόλμη. Έκπληκτος ο αυτοκράτορας βλέπει πώς δεν έχει μπροστά του ένα φοβισμένο παιδί πού είναι έτοιμο νά υποκύψει στις υποσχέσεις και τα δώρα, άλλά ένα σταθερό και ενθουσιώδη έφηβο, αγνό και καθαρό, με μάτια αστραφτερά και πίστη πύρινη, πού είναι έτοιμος νά πεθάνει για τον Χριστό και πού άφοβα τού έλεγε: «Βασιλιά, με το νά θέλεις νά με τιμωρήσεις, με ευεργετείς, γιατί ή δική μου τιμή και το κέρδος είναι νά πεθάνω για τον Χριστό».
Ήταν φυσικό νά οργιστεί ο Αύρηλιανός από αυτόν τον περιφρονητικό λόγο ενός μικρού. Διατάζει λοιπόν και τον κτυπούν αλύπητα. Ανάβουν μετά λαμπάδες και πλησιάζουν τις φλόγες τους στο πληγωμένο σώμα του. Τον πετροβολούν με μανία, και ο μικρός μάρτυρας ευγνωμονεί όλους, γιατί με τα βάσανα αυτά τον κάνουν «πιο θερμό φίλο τού ήγαπημένου του Κυρίου». Στο τέλος οργισμένοι οι δήμιοι τού δένουν στο λαιμό μία σιδερένια σφαίρα και τον οδηγούν προς το πέλαγος για νά τον καταποντίσουν και εκεί νά εξαφανίσουν τα ίχνη του.
Ό Κύριος όμως επενέβη με παρουσία Αγγέλου· τον ελευθέρωσε θαυματουργικά. Και με θεία νεύση ο Μάμας οδηγείται στο βουνό της Καισαρείας. Εδώ θα κτίσει ναό. Θα επικοινωνεί με τον Θεό. Θα χαίρεται τη φύση. Θα γίνει φίλος των άγριων ζώων, τα οποία εξημερωμένα θα τον υπηρετούν σε διάφορες ανάγκες του.
Στην ηλικία των 15 ετών ο Μάμας δέχεται και πάλι νέα πρόσκληση από τον Κύριο για το τελικό του ένδοξο μαρτύριο. Ιππείς τού σκληρού άρχοντα της Καππαδοκίας Αλεξάνδρου τον καταζητούν. Τον ανακαλύπτουν στο βουνό, τον συλλαμβάνουν και τον οδηγούν σε νέες ανακρίσεις. Ό μάρτυς άκαμπτος και πάλι αρνείται νά θυσιάσει στα άψυχα είδωλα. Και οι δήμιοι παίρνουν εντολή και τον κρεμούν με σατανική μανία και ξεσχίζουν τις άγιες σάρκες του με σιδερένια νύχια. Τον ρίχνουν μετά σε αναμμένο καμίνι, από το όποιο εξέρχεται άθικτος δοξάζοντας τον Θεό πού τον έδρόσιζε με ουράνια δρόσο. Και μετά τον ρίχνουν στα άγρια θηρία, πού αντί νά τον κατασπαράξουν, τον υποδέχονται σαν φίλο τους. Και τελικά ή οργή των έχθρων του κατατρυπάει τα σπλάχνα του με τρίαινα σιδερένια. Βαθιά πληγωμένος έφθασε σε κοντινό σπήλαιο της Καισαρείας. Και εκεί έγειρε, έπεσε και παρέδωσε νικηφόρα τη νεανική ψυχή του στον Πλάστη μας ο 15χρονος άγιος Μάμας το 275 μ.Χ.
Σύντομη υπήρξε ή ζωή τού άγιου μάρτυρος Άμαντος. Δεκαπέντε μόνο χρόνια. Μία διαδρομή, μία πορεία ζωής τόσο διαφορετική από τη ζωή των πολλών νέων της εποχής του. Δεν άφησε τον καύσωνα της αμαρτίας νά μαράνει τα κρίνα των αρετών της ψυχής του. Τα παρέδωσε όλα ολόδροσα στη μεγάλη του και πρώτη αγάπη, τον Κύριο Ιησού Χριστό, αφήνοντας μας το σύνθημα: «Τίς ημάς χωρίσει άπό της αγάπης τού Χριστού;».
Φθινόπωρο! Τα σχολεία ανοίγουν. Οι μαθητές ας τον έχουν πρότυπο τους τον άγιο Μάμαντα. Είναι σύμβολο άθωότητος και άγνότητος, πίστεως και ηρωισμού. Και οι γονείς ας αξιωθούν νά γίνουν γονείς μαρτύρων. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή και δόξα από αυτό.(Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")