Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΓΑΒΔΕΛΑΑΣ Ο ΠΕΡΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ

ομολόγησε επίσημα στο κρι­τήριο ότι είναι χριστιανός και ότι αρνείται να θυσιάσει στα είδωλα. Γι’ αυτό και τον καταδίκασαν σε θάνατο διά πυρός. Λίγο πριν τον ρίξουν στις φλόγες, ό Δά­δας έκανε με πίστη το σημείο του Σταύ­ρου. Και αμέσως, θαυματουργικά, ξεπήγασε νερό από τις φλόγες πού έσβησε τη φωτιά.

Το παράδοξο αυτό θαύμα δημιούργησε έκπληξη στον πρίγκι­πα Γοβδελαά. Ζήτησε και αυτός με το σημείο του Σταυρού να σβή­σει κάποια άλλη φω­τιά. Και το θαύμα έγι­νε ακριβώς το ίδιο, ό­πως και στο Δάδα. Ό Γοβδελαάς τότε πίστε­ψε στον παντοδύνα­μο Κύριο Ιησού Χριστό και περιφρόνη­σε με οργή τα είδωλα πού με πάθος λάτρευε.

Ή είδηση αυτή δεν άργησε να φθάσει στο βασιλιά Σαβώριο, ό όποιος αγανακτισμένος διέταξε τέσσερις στρατιώτες να δείρουν βάναυσα το παιδί του με αγκαθωτές βέργες. Ό Γοβδελαάς, το πλούσιο πριγκιπόπουλο, δεχόταν με υπομονή και ταπείνωση τούς εξευτελισμούς από τον πατέρα του. Μετά από πενθήμερη φυλάκιση τον οδήγησαν σε νέα, πιο φρικτά μαρτύρια. Αφού τον μα­στίγωσαν με βούνευρα, έγδαραν δύο λωρίδες από το δέρμα του, ξεκινώντας από τα πόδια έως το κεφάλι, και τον ενέπαιζαν λέγοντας: «Πού είναι ό Θεός σου να σε βοηθήσει;». Ό Γοβδελαός τα δεχόταν όλα με ανεξικακία και σιωπή. Και ό Κύριος ενίσχυε μυστικά τον ύπο- ψήφιο Μάρτυρά του. Και τού θεράπευ­σε τα τραύματα με θαυματουργικό τρό­πο. Ακολούθησε μετά νέα φυλάκιση με νέα σειρά μαρτυρίων. Τού τρύπησαν τα σπλάχνα με πυρακτωμένη σούβλα. Τού έσχισαν τις σάρκες με αγκαθωτά ρα­βδιά και σιδερένια τσιγκέλια. Του ξερί­ζωσαν τα νύχια και τον έριξαν ξανά στη φυλακή. Και ό Μάρτυρας, γεμάτος χαρά και ανεξικακία, δοξολογούσε τον Θεό, ενώ οι συγκροτούμενοι του όλο και πιο πολύ θαύμαζαν στο πρόσωπο τού Γοβδελαά το μεγαλείο της χριστιανικής πίστεως.

Όμως το μίσος τού βασιλιά Σαβωρίου προς το παιδί του δεν είχε κορεσθεΐ από όσα μέχρι τώρα βασανιστήρια τού είχε κάνει. Γι’ αυτό διέταξε και πάλι να τον μαστιγώσουν σκληρά και να τον βά­λουν σε λέβητα με κοχλαστή πίσσα, και ύστερα να τον τοξεύσουν. Ό Μάρτυρας ανθηρός άντεχε και υπέμενε. Εξήλθε ωστόσο και πάλι ακέραιος και άτρωτος με θεία παρέμβαση.

Ύστερα από όλα αυτά τα παράδο­ξα, ό βασιλιάς απέστειλε στον τόπο τού μαρτυρίου τη θυγατέρα του Κασδόα για να μεταπείσει τον αδελφό της. Μά­ταια όμως. Γιατί, όταν ή πριγκιποπούλα αντίκρισε τον αδελφό της Γοβδελαά μέσα σε τέτοια ουράνια γαλήνη και χάρη, με θεραπευμένα τα τραύματά του από τον Κύριο Ιησού, έγινε και αυτή χριστιανή. Γι’ αυτό και τιμωρήθηκε και ή ίδια σκληρά. Μετά από αλλεπάλληλους ραβδισμούς και μαστιγώσεις, μυρωμένη και κοινωνημένη, παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο ως Μάρτυς μέσα στο παλάτι.

Μετά από λίγο ήρθε και το ένδοξο τέ­λος τού μεγαλομάρτυρος Γοβδελαά. Ό Κύριος τού εκπλήρωσε τη μεγάλη επιθυμία πού είχε, πριν πεθάνει να βαπτιστεί. Ή παράδοση αναφέρει ότι μικρό σύννεφο στάθηκε πάνω του και τον κα­τέβρεξε με «ύδωρ και έλαιον», ενώ φω­νή ακούστηκε από τον ουρανό: «Τώρα βαπτίστηκες στο όνομα της Αγίας Τριάδος, καρτερόψυχε Γοβδελαά». Κατό­πιν, κεντούμενος από αιχμηρά καλάμια, παρέδωσε την ψυχή του στον Πλάστη και Κύριό του.

Τον γενναιότατο Δάδα, πού ήταν ό αίτιος των ένδοξων μεταστροφών στο χριστιανισμό των δύο βασιλοπαίδων, τιμώρησαν οι εχθροί με φρικτό θάνα­το κατακόπτοντας «μεληδόν» το τίμιο σώμα του.

Στις 29 Σεπτεμβρίου, εκτός από τον Γοβδελαά και την αδελφή του Κασδόα, ή Αγία μας ’Εκκλησία συνεορτάζει τον Δάδα, καθώς και τον Κασδόο, πού ήταν και αυτός συγγενής τού αυτοκράτορα και τον όποιο, επειδή έγινε χριστιανός, τον τραυμάτισαν θανάσιμα οι δήμιοι με ξύλινα ξίφη.

Το αγνό αίμα των τεσσάρων αυτών Περσών Μαρτύρων πότισε το δένδρο της ’Εκκλησίας. Και το παράδοξο ήταν ότι ή βασίλισσα των Περσών κήδεψε με δόξες και τιμές τα λαμπρά τους σώμα­τα.

Άς δοξάσουμε τον Κύριο, γιατί έχει πλουτίσει τον ουρανό με τέτοιους και τόσους λαμπρούς Μάρτυρες. Είθε με τις πρεσβείες τους να αναδεικνυόμαστε μιμητές στην «άχρι θανάτου» αγάπη τους για τον Κύριο ’Ιησού Χριστό.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ