«Υπάρχει κάτι που το λένε γκρο-πλαν. Η μηχανή προχωρεί, προχωρεί,
κι εσύ μένεις ασάλευτος και το κεφάλι σου,
το πρόσωπό σου μένει παγιδευμένο μέσα στο κάδρο της φωτογραφίας,
λουσμένο στο φως.
Κι ολόκληρη η τρομακτική ιστορία της ζωής σου ουρλιάζει την ώρα που χαμογελάς»...»
Αλεξάνδρα ντε Λάγκο