ΝΙΝΙΟΥ ΣΟΦΙΑΣ, «Άγγελος πεπτωκώς»

ΝΙΝΙΟΥ ΣΟΦΙΑΣ, «Άγγελος πεπτωκώς»

*Το έργο ζωγράφισε ο Βασίλης Ντούρος

―Στο ’πα; Το ξέρεις;

Ο άγγελός μου είσαι

και φύλακας καλός μου

―Γιατί το λες; Δε νιώθω άξιος.

Ξέχασες που σε πόνεσα;

―Αυτό τέλειωσε. Πάει…

Κι οι άγγελοι σκοντάφτουν

Όμως δεν πέφτουν

Έχουν φτερά που τους κρατούνε

―Τα είχα χάσει τα φτερά μου

Στη γη σερνόμουν. Δε θυμάσαι;

―Να λησμονήσω δεν μπορώ

Σπασμένα ήταν μα υπήρχαν

Κοίτα τα τώρα! Ανοιχτά! Λευκά!

Πάει το κακό! Πέρασε! Πάει!

―Εσύ το λες. Κι αν ξαναπέσω;

―Εγώ είμαι εδώ. Να σε σηκώσω

Βλέπεις; Πατάω γερά

Φτερά δεν έχω. Μόνο αγκαλιά

Μιαν αγκαλιά για σένα

Ανοίγει δυνατά

Τα κουρασμένα σου φτερά να τα κρατά

μη σπάσουν πάλι, άγγελέ μου,

γιατί σε θέλω να πετάς