Embedded Files
«Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε…» *
Καλοκαίρι και συναυλία. Συναυλία και καλοκαίρι. Έννοιες αδιαίρετες.
Κι εγώ η Κλεοπάτρα με τον Αντώνη μου να λικνιζόμαστε σύμφωνα με τη μελωδία της ευτυχίας, που περιμέναμε να ’ρθει.
Τουλάχιστον έτσι προέτρεπε από σκηνής ο Φάμελλος. Ο ενθουσιασμός του πλήθους καμιά αμφιβολία δεν άφηνε γι’ αυτό.
Γιατί λοιπόν να αμφιβάλλουμε εμείς, που φέραμε και τα ονόματα του ιστορικού ζεύγους. Τίποτα δεν ήταν τυχαίο στη δική μας ιστορία. Η ξαδέρφη του Αντωνάκη μου η Μάντυ, που μάλιστα τον φώναζε Αντώνιο τιμής ένεκεν, υποστήριζε ότι επρόκειτο για σχέση καρμική. Κι ήξερε πολλά αυτή για τέτοια ζητήματα…
Έτσι λοιπόν περιμέναμε την ευτυχία.
Και η Ευτυχία ήρθε! Με τη μορφή μιας νέας και εξαιρετικής συναδέλφου του Αντωνίου μου, που ανανέωσε με τη μετάθεσή της το υποκατάστημα του Συντάγματος.
Η Ευτυχία αυτό, η Ευτυχία εκείνο…μες στον ενθουσιασμό ο καλός μου. Και τι γελαστή κοπέλα και τι έξυπνη κοπέλα…τελειωμό δεν είχαν τα καλά σχόλια, που έφερνε από τη δουλειά. Ούτε νεύρα ούτε στρες. Τίποτα. Μπήκε η Ευτυχία στο σπίτι μας! Ακριβώς, όπως το περιμέναμε!
Μόνο που βγήκα εγώ, η Κλεοπάτρα.
Αυτό δεν το περιμέναμε.
Και απεδείχθη περίτρανα πως η γιαγιά μου είχε δίκιο, που επέμενε να με φωνάζουν Πάτρα. Καμία σχέση εγώ με την αείμνηστο Κλεοπάτρα. Αλλά, ποιος ακούει την πεθερά; Αυτό έκανε και η μαμά μου. Αγνόησε περιφρονητικά τις συμβουλές της γιαγιάς Πάτρας με τη μεγαλειώδη φράση-επιχείρημα, «σιγά μην πούμε το παιδί και Καλαμάτα».
Και δεν μπορώ να πω, γλύτωσα απ’ τα πειράγματα των συμμαθητών μου. Ως Πάτρα θα ήμουν πρωτεύουσα της καζούρας. Κι αυτοί έμεναν εντυπωσιασμένοι από τον αέρα γοητείας, που φυσούσε στο άκουσμα του λαμπρού ονόματος Κλεοπάτρα.
Τι να σου κάνει όμως ένας αέρας γοητείας μπροστά στον αέρα της Ευτυχίας;
Αυτό το ’μαθα μετά…
______
*Στίχος από το τραγούδι του Μανώλη Φάμελλου "Η ευτυχία είν' αυτό"
• Από τη Σοφία Νινιού
Page updated
Google Sites
Report abuse