Λειβαδίτη Tάσου,"Ξημέρωμα"

O πατέρας φορούσε συνήθως έναν κατιφέ στο πέτο, κι η μητέρα

μια ρόμπα με ζωγραφιστά αρχαία ειδύλλια

κι όταν παίζαμε στην αυλή πατούσαμε μόνο στις άσπρες πλάκες:

έτσι δε βγήκαμε ποτέ απ' τ' όνειρο

η μικρή Άρκτος ερωτοτροπούσε με τον Σεπτέμβριο

ω παιδικότητα: αιωνιότητα αμετάφραστη

κι ο Θεός που απ' τις δακρυσμένες προσευχές των παιδιών που

φοβούνται τη νύχτα

φτιάχνει τις πρώτες γαλάζιες γραμμές της μέρας που στέλνουν

την ελπίδα στους ναυαγούς.