ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΝΙΟΣ,ένα μικρό πορτραίτο
Γιώργος Νινιός:
«Μου αρέσει που μπορώ να ζω τις ζωές άλλων ανθρώπων»
Από τα 20 του χρόνια ο Γιώργος Νινιός υπηρετεί με ήθος και συνέπεια την υποκριτική τέχνη στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση σημειώνοντας πάντα επιτυχία καλλιτεχνική και εμπορική, ακούγοντας πάντα καλά λόγια από τους ειδικούς αλλά κι από τον κόσμο, που εισπράττει με το αλάνθαστο ένστικτό του την αυθεντικότητά του.
Περισσότερα από 10 βραβεία και διακρίσεις, που του απονεμήθηκαν από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης αλλά και από άλλες διοργανώσεις πιστοποιούν τις υψηλές καλλιτεχνικά επιδόσεις του και τον κατατάσσουν ανάμεσα στους καλύτερους Έλληνες ηθοποιούς.
Θα κάνω απλώς τη διαπίστωση πως ο καλός ηθοποιός σε πείθει πως ο χαρακτήρας, που βλέπεις ολοζώντανος μπροστά σου, είναι πέρα για πέρα αληθινός. Σ' αυτόν αναγνωρίζεις κάποιον από τους πολύ δικούς σου ή και τους λιγότερο φίλους σου. Ζεις μαζί του όσα ζει αυτός στην οθόνη. Χαίρεσαι τις παλληκαριές του. Συγκλονίζεσαι από το θάρρος και τη γενναιότητά του. Τον συμπονάς στα βάσανά του. Αποφεύγεις τις απεχθείς του πράξεις και αντιδράσεις. Και τότε ναι! Ο ηθοποιός Γιώργος Νινιός έχει πετύχει. Ποιεί ήθος!
Γιατί αυτό είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς του και ικανοποιεί τον ίδιο κι όλους όσους τον αγαπούν και τον θαυμάζουν.
Το 1991 οι κάτοικοι του Άμμου και του Άριος είχαν την εμπειρία να ζήσουν από κοντά τα γυρίσματα του “ Δραπέτη”, ταινίας σε σκηνοθεσία Λ. Ξανθόπουλου. Το παλιό καφενείο στο σιδηροδρομικό σταθμό του Άριος, αναπαλαιώθηκε για τις ανάγκες της ταινίας κι έμεινε για πάντα ζωντανό να θυμίζει , σε όσους ήταν θαμώνες του αλλά και σε αυτούς που μόνο ακουστά το έχουν, μιαν εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Ο Γιώργος Νινιός σπάνια δίνει συνεντεύξεις. Το κάνει, όταν έχει να ανακοινώσει κάποια νέα του δουλειά. Απαντά μόνο σε ερωτήσεις που έχουν σχέση με την τέχνη, που ασκεί επί τόσα χρόνια πολύ επιτυχημένα, με σοβαρότητα και με αξιοπρέπεια.
Είναι πάντα πρόθυμος να απαντήσει στην ερώτηση που εύλογα ενδιαφέρει τους περισσότερους: γιατί έγινε ηθοποιός.
Η απάντηση που δίνει είναι εξαιρετικά απλή: «μου αρέσει που μπορώ να ζω τις ζωές άλλων ανθρώπων». Το ανήσυχο πνεύμα του δικαιολογεί απόλυτα κι από όλες τις απόψεις την επιλογή του αυτή και κάνει σαφέστερη την καλλιτεχνική του φύση, την οποία εκφράζει μέσα και από άλλες μορφές Τέχνης. Ασχολείται και με τη μουσική, το χορό, την ξυλογλυπτική και άλλες τέχνες περισσότερο ή λιγότερο δημόσια αλλά σε κάθε περίπτωση με πάθος μεγάλο χωρίς ποτέ να παραμερίζει τη μεγάλη του αγαπημένη, την υποκριτική Τέχνη.
Όταν τον ρωτούν πού προτιμά να παίζει, δηλώνει ως πρώτη προτίμηση το Θέατρο. Και πράγματι εκεί, στη μαγική σκηνή επάνω, μπορεί κάποιος να αισθανθεί μαζί του τη μεταμόρφωση ενός ανθρώπου σε κάποιον άλλον, που περιμένει πάνω σε κάποιες σελίδες και μέσα σε κάμποσες γραμμές να πάρει ζωή, όσο κρατάει η παράσταση. Αν δεν έχεις δει το Γιώργο Νινιό να παίζει Θέατρο, πραγματικά δε γνωρίζεις τι μπορεί να κάνει. Δεν είναι αρκετό να τον έχεις θαυμάσει στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη. Εκεί σε απόσταση αναπνοής συντελείται το μεγάλο θαύμα, όπου σμίγουν οι ψυχές των ανθρώπων πάνω στη σκηνή και κάτω στην πλατεία.
Είναι γεγονός όμως πως η τηλεόραση με την ακαταμάχητη επιβλητική της επίδραση έβαλε το Γιώργο Νινιό στην καθημερινότητα του κόσμου. “ Τα Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά” τον σύστησαν στο ευρύ κοινό το 1992, αν και είχε ήδη διαγράψει επιτυχημένη πορεία στο Θέατρο και είχε βραβευτεί στον Κινηματογράφο.
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι μπαίνουν στον πειρασμό να σχολιάσουν τη ζεστασιά και την αυθεντικότητα του, το ανεπιτήδευτο ύφος του και το
“καθαρό” του βλέμμα. Όλοι όσοι τον γνωρίζουν από παιδί, δεν εντυπωσιάζονται από αυτές τις διαπιστώσεις, γιατί έχουν οι ίδιοι την εμπειρία.
Οι άνθρωποι των ΜΜΕ πάντα ρωτούν να μάθουν γιατί δεν ασχολήθηκε με τη μουσική περισσότερο επαγγελματικά. Γιατί είναι γνωστές οι επιδόσεις του στη στιχουργία, τη σύνθεση αλλά και την ερμηνεία τραγουδιών διαφόρων ειδών, λαϊκών, δημοτικών, ρεμπέτικων, ελαφρών και ροκ, άλλοτε για τις ανάγκες ενός ρόλου κι άλλοτε για την πίστα. Έχει πάρει συχνά μέρος σε αφιερώματα στο λαϊκό τραγούδι παίζοντας μπουζούκι, μπαγλαμά, κρουστά .
Στο σήριαλ «Αέρινες Σιωπές» είχε γράψει τους στίχους και τη μουσική για τα τραγούδια «Η αγάπη είναι αστέρι μακρινό» και το «Θέλω να σε δω». Στην ταινία «6 με Έξι» υποδυόμενος το ροκ σταρ, τραγούδησε ροκ και πήρε μέρος και σε συναυλίες. Μια από αυτές είχε γίνει στο Κάστρο στην Καλαμάτα κι έτσι είχαν την ευκαιρία και οι συμπατριώτες του να τον απολαύσουν.
Ιδιαίτερα ξεχωριστή στιγμή της καλλιτεχνικής πορείας του υπήρξε η μουσική παράσταση «Άριστα τραγούδια» με θεατρική δομή και συναυλιακό χαρακτήρα, που σκηνοθέτησε και παρουσίασε με τη Λένα Αλκαίου στο ΖΟΟΜ στην Πλάκα. Το χειμώνα του 2011 σκηνοθέτησε για το Βασίλη Λέκκα τη μουσική παράσταση «Αρχόντισσά μου μάγισσα» αφιερωμένη στο Β. Τσιτσάνη.
Από την αρχή της καριέρας του έχει πρωταγωνιστήσει σε μιούζικαλ, γιατί και ο χορός είναι μια τέχνη, την οποία υπηρετεί εξαιρετικά. Κατά τη θεατρική περίοδο 2010-2011 ξεχώρισε στο θεατρικό έργο “MALA JUNTA” με πρωταγωνιστή το TANGO. Όλοι τον έχουν παρακολουθήσει πολλές φορές τις χορευτικές του ικανότητες στην τηλεόραση από την αρχή της καριέρας του σε ψυχαγωγικές εκπομπές της Ρούλας Κορομηλά, αλλά και πολύ παλιά για μια ολόκληρη σεζόν στην Κρατική Τηλεόραση να χορογραφεί τραγούδια της μόδας και να τα χορεύει. Πολλοί έχουν γράψει για το ζεϊμπέκικό του είτε για τις ανάγκες κάποιας εκπομπής είτε για κάποιο ρόλο.
Έχει συχνά ερωτηθεί πώς τα προλαβαίνει όλα αυτά, που κάνει. Και πάλι έχει κάτι αφοπλιστικό να απαντήσει : “ Άμα τα οργανώσεις και τα μοιράσεις, προλαβαίνεις. Πολλή κούραση, αλλά δεν νομίζω ότι κουράζεται κανείς όταν κάνει αυτό που του αρέσει. Όταν κάνεις κάτι που δεν θες κουράζεσαι.”
Η θεατρική χρονιά 2011-12 θα είναι μια χρονιά γεμάτη για το Γιώργο Νινιό. Επιβεβαιωμένη είναι η συνέχιση των παραστάσεων της περυσινής θεατρικής επιτυχίας "Δυο Θεοί" του Λένου Χρηστίδη, όπου πρωταγωνιστεί μαζί με το Φώτη Μακρή, που την σκηνοθέτησε, Παράλληλα θα είναι πρωταγωνιστής στην κοινωνική τηλεοπτική σειρά "Τρίτο Σημάδι" της Άντρης Πολυδώρου για το Mega Κύπρου.
Πολλοί ξαφνιάζονται από την ενασχόλησή του με τη μηχανή, που είναι συνδεμένη με τη δημόσια εικόνα του. Ο ίδιος έχει να πει τα εξής: “Είναι μέσα στη ζωή μου, όπως και πολλά άλλα πράγματα. Άμα ο τρόπος ζωής μου ήταν η μοτοσικλέτα, θα ήμουν σε τελείως διαφορετική κατάσταση, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι τώρα. Δεν είναι τρόπος ζωής μου, είναι μέσα στη ζωή μου, όπως μες στη ζωή μου είναι και η δουλειά, οι σχέσεις μου –δεν είναι η ζωή μου. Η ζωή είναι μόνο οι «εντός των έμβιων όντων τελούμενες επεξεργασίες». Τελείως χημικά, βιολογικά. Τα άλλα είναι μέσα στη ζωή. Χοντρά-χοντρά, εκτός από το ότι αναπνέω και υπάρχω, όλα τα άλλα είναι μες στη ζωή, δεν είναι η ζωή μου.”
Τα λόγια του Γιώργου Νινιού συμπληρώνουν το πορτραίτο του αφήνοντας χώρο για τις πολλαπλές εκδοχές του, γιατί δεν υπάρχει χαρτί να χωρέσει έναν άνθρωπο, που η μορφή του είναι ο τόπος τόσων πολλών ανθρώπων, που μπορούν να ζουν μέσα εκεί και να λένε τις ιστορίες τους με τη φωνή του.
Σοφία Δ. Νινιού, Φιλόλογος
Αναδημοσίευση από την εφ. ΑΜΜΟΣ