Πάλεψε μέ τίς λέξεις, μέ τό χρόνο, μέ τά πράγματα. Ἔδωσε θέση
στήν πεταλούδα, στό χαλίκι, στ’ ἀλογάκι τῆς Παναγίας,
στούς ὁλονύκτιους στεναγμούς τῶν ἄστρων, στή δροσοστάλα
πού πέφτει ἀπ’ τό ροδόφυλλο, στ’ ἄρρωστο ἀηδόνι, στίς μεγάλες σημαῖες,
στό γαλάζιο, στό κόκκινο, στό κίτρινο. Πλούτισε τόν κόσμο
μέ μόχθο κι ἐγκαρτέρηση. Σκαλί σκαλί
ἀνέβηκε τήν πέτρινη τεράστια σκάλα. Τώρα, ἐκεῖ πάνω,
ἄλλα παράσημα δέν ἔχει πιά παρά τά βέλη στά γυμνά πλευρά του.