Embedded Files
Reünie 26
Wat in 2008 begon in café Kale, Weteringschans Amsterdam is intussen uitgegroeid tot reünie 26 in 2025 in brasserie Tsar te Zaandam. Gestegen in aantal, gedaald in deelnemers. Met als toppunt 17 deelnemers in 2011 doen we het nu met 9 man, als iedereen komt opdagen. Onveranderd is gebleven de gezellige sfeer met toch altijd nog weer verhalen, die nog niet verteld werden. Ook tussen de reünies was er altijd wel iets bijzonders te vermelden; leuke dingen maar óók minder leuke gebeurtenissen zoals het heengaan van ex collegae.
Een minder leuke gebeurtenis na de laatste reünie was het verkeersongeluk dat Wim van Slooten overkwam. Na ziekenhuis en revalidatie was Wim vrij spoedig weer de oude met de aankondiging uit te kijken naar reünie 26.
Wim, die het nieuwe uniform van Frits had “geërfd”, vond het niet direct zijn maat was en dacht mij er een plezier mee te doen. Zoals ik in april al meedeelde, was ik van plan het uniform te schenken aan het Lloyd Atelier van Ed van Lierde, oud-stuurman K.R.L. Zo geschiedde en is Frits’ uniform te bewonderen in Netersel, een gehucht ten westen van Eindhoven.
Bij het naderen van de tweede donderdag in oktober sijpelen de eerste afzeggingen binnen. Jan Manni moet komende reünie overslaan vanwege gezondheidsredenen van zijn echtgenote, Herman Vacano en Henk Tromp wegens festiviteiten op familieniveau en Herman de Jonge kan een afspraak niet afzeggen. De toch al kleine groep is nu dus gedecimeerd tot vier personen en het besluit wordt genomen de reünie een week op te schuiven tot 16 oktober. Daar Peter Visser weigert het zonnige Spanje te verlaten, zullen er hopelijk acht aanwezigen zijn. Edoch op 13 oktober laat Wim van Slooten weten wegens medische redenen te moeten afzeggen; niet vanwege zichzelf maar van zijn echtgenote.
Dat we de reünie eigenlijk op 9 oktober hadden kunnen houden blijkt in brasserie Tsar, waar bij mijn binnenkomst slechts drie personen zitten. Herman Vacano blijkt zich te hebben afgemeld, evenals Jim van Lawick, die kort voor de reünie meldde dat de toestand van zijn zuster hem noopte deze keer af te zeggen
Dat Jim node wordt gemist blijkt uit het feit dat de bestelde koffie niet wordt vergezeld door appeltaart. Dat kan pas na 17.00 uur volgens de onverstaanbare, buitenlandse bediende. Met Jim erbij kon dit altijd; òf Jim heeft connecties òf de stalorders zijn veranderd. Wat wèl is veranderd, is de koffie. Zij die een cappuccino bestellen of een wolkje melk in de koffie doen zullen er niets van bemerkt hebben, maar de (zwarte) koffie smaakt in de verste verte niet naar koffie. Die smaak verdwijnt namelijk doordat na het reinigen van het koffie apparaat deze niet wordt doorgespoeld. Rest een vieze smaak in de mond, die aanhoudt tot ik in Enkhuizen aangekomen een haring kan scoren.
Het overgebleven kwartet (Henk T., Herman de J., Wim de R. en ik) werkt zich door de koffieronde heen en besluit niet lang daarna de biervoorraad van Tsar aan te spreken. Twee (normale) biertjes en twee 0,0 worden besteld. De (normale) biertjes blijken halve liters te zijn (á raison van € 7,95 per stuk). Niet normaal dus!
Henk heeft twee boekwerkjes meegenomen met de niet al te opgewekte titels “Op zee gebleven” en “Nederlandse zeemansgraven”. Interessant. maar om dat op deze grauwe herfstochtend te gaan zitten lezen, nee! Zoals op eerdere reünies al bleek, worden de koopvaardij onderwerpen en verhalen steeds minder. Alles is blijkbaar al verteld. Nog niet alles, want Wim de Ruyter beweert dat tijdens de R/O opleiding op de Zeevaartschool te Amsterdam het maken van sommen de behandeling van het vak techniek was. De heren Ohm, Volta, Faraday, Herz en hun nalatenschap kwamen daar dus niet ter sprake? De termen anode, rooster, condensator en Huth Kuhn schakeling werden daar dus niet gebezigd? Deze kwamen zelfs bij de Kon. Marine ter sprake, terwijl men daar als telegrafist alleen maar de sleutel mocht aanraken.
Één onderwerp is op elke reünie ter sprake gekomen en wel die van Jan Reijndert Leyenaar. Wat heeft deze kleine man toch een indruk gemaakt op zijn leerlingen, niet alleen door zijn driftbuien, maar toch ook door zijn fanatisme om van het zooitje ongeregeld op zijn school goede marconisten/mensen te maken. Denk aan de bezoeken aan musea, het meedoen aan roeiwedstrijden en het verplicht behalen van een zwemdiploma en de extra lessen E.H.B.O. en Maleis. Ook diverse geestelijken spraken ons toe. Na zijn repatriëring van Ned. Indië kwam hij met zijn gezin natuurlijk in W.O. II terecht en in een door hem geschreven brief schetst hij de situatie in Amsterdam in de hongerwinter van 1944/45.
Amsterdam, 22 januari 1945
"Geachte heer Breimer,
Nog hartelijk moet ik u bedanken voor uw antwoordkaartje aan mij dd. 4 november, en u tevens een zoo-goed-mogelijk '45 toewenschen: gezondheid en veiligheid bovenal, voor u en de uwen. Ons dochtertje Gerda is 18 januari met een buurdame, die haar eigen zoontje ook wegbracht, naar Vaassen op de Veluwe vertrokken en zoodra wij bericht zullen hebben ontvangen, dat zij daar goed en wel is aangekomen, zal dat voor ons een enorme zorg minder zijn in deze thans zoo ellendige stad. Zij was, komend van school, al 1 maal flauw gevallen van slapte en koude en zij zou er hier zeker onderdoor gegaan zijn. Het centralekeuken-eten is net voldoende om niet direct dood te gaan. Ik koop hier brandhout voor 1,50 per kilo, dat zijn 8 kleine blokjes.
Aardappels tot voor kort kost 5 Gld. de kilo, thans niet meer aanwezig. Een ''zwarte'' begrafenis kost 1200 gld. Anders komt uw doode op karton in het graf te liggen, met stroo bedekt. Wij eten tulpenbollen inplaats van uien. Door R. is mij een accu aangeboden, dat is het enige ''licht'' punt in de misère. In Beverwijk scheren de kappers je voor 3 appels, niet meer voor geld. De heer Klarenbeek zendt ons nu het wachtgeld per postwissel, maar er mag dan wel aan gedacht worden dat de looptijd ong. 20 dagen is. Beste groeten."
In tegenstelling tot de “top-reünie” (qua aantal aanwezigen) van 2011 bij Arthur Spee zijn de gespreksonderwerpen aanzienlijk verminderd, mede door het feit dat in de loop der jaren vrijwel alle RH en koopvaardij onderwerpen al de revue zijn gepasseerd. Eigenlijk is ook het nemen van foto’s van de reünie zinloos, want de foto’s van voorgaande reünies in brasserie Tsar zouden óók kunnen worden gebruikt. Hopelijk maken we nog een keer een reünie mee, waarbij alle 9 overgebleven die- hards aanwezig zijn. Verdere gespreksonderwerpen zijn o.a. de exorbitante prijzen van tabaksartikelen en de pogingen van “hogerhand” het roken te verbieden, zodat de vrouw die dagelijks zo’n 250 sigaren draait een WW uitkering kan gaan aanvragen. Wat waren wij toch geluksvogels een slof Lucky Strike of Philip Morris voor 1 dollar te hebben kunnen aanschaffen. De griep- en pneumokokkenvaccinatie komt nog ter sprake, want tenslotte behoren wij oudjes tot de doelgroep.
Ongemerkt is het tijd geworden voor de lunch en de onverstaanbare bediende komt onze bestellingen opnemen. Het woord uitsmijter is voor hem te hoog gegrepen en moet
worden aangewezen op het menu. Na veel misverstanden worden er drie uitsmijters, een bagel/zalm en drankjes besteld, waaronder een karnemelk door Henk. Vrij snel daarna
wordt het bestelde op tafel gezet, inclusief een glas warme melk voor Henk. Karnemelk
en warme melk, fonetisch lijkt het wel een beetje op elkaar. Gelukkig wordt de onverstaanbare bediende later vergezeld door een vrouwelijke collega, die goed Engels spreekt en er idem uitziet. Hierna verloopt alles vlekkeloos.
Tegen 15.00 komt er een einde aan reünie 26. Wim wordt door zijn zoon opgehaald en Henk, Herman en ik begeven ons naar het nabijgelegen Zaandam Centraal.
Donderdag 9 april 2026 zal reünie 27 worden gehouden waarvan de locatie nog niet zeker is, want brasserie Tsar krijgt concurrentie van een huiskamerbijeenkomst bij één der aanwezigen, die zelfs bereid is eigenhandig eventueel uitsmijters te maken. Onderhandelingen hierover zullen in de komende zes maanden plaatsvinden.
Page updated
Google Sites
Report abuse