Arthur Spee
Maritieme CV
CV Arthur Spee
geboren 24 juni 1939 te Amsterdam.
Ik had eigenlijk nooit belangstelling voor 'varen' en ben dus per ongeluk in het vak Radio-Officier ter Koopvaardij beland …...
Dat ging zo:
Ergens in 1956 slaagde ik volstrekt onverwacht voor mijn MULO-diploma. Ik had het n.l. te druk met allerlei andere dingen om mijzelf druk te maken over zoiets lulligs als een middelbare school. Ik wilde wel electronica studeren, maar had geen beurs aangevraagd, dus dat liep mis …..
Mijn (inmiddels overleden) oudere broer kwam aan met een advertentie van Radio Holland, waarin je geld kon lenen om de studie tot Radio-Officier te bekostigen. Daar mijn moeder geen vertrouwen had in mijn belofte dat ik eerst wel een jaartje ging werken tijdens het aanvragen van 'de beurs', was ik eigenlijk wel genoodzaakt om contact op te nemen met RH.
Enfin, toen was het snel gebeurd en kwam ik op een school terecht met allerlei snuiters die de wereld gingen verkennen, de voor mij primaire electronica als secundair beschouwden en het rammen met een soort klein messing hamertje geweldig vonden.
Tsja, in maart 1958 mocht ik examen doen in Den Haag, maar zakte op 'aardrijkskunde'. Dat kwam mij te staan op een uitbrander van directeur Leijenaar, voor de klas omdat ik grote schande over de school had gebracht: er was nog nooit iemand gezakt op dat vak!
Na een 'her' op 2 mei 1958 kwam ik dan toch per ongeluk in het bezit van het roemruchte certificaat der “Tweede Klasse” voor een primitieve soort van digitale communicatie, eigenlijk pulsbreedte modulatie.
Ik had al met al nog zowat een jaar na de schooltijd de gelegenheid om mij bezig te houden met mijn andere zaken w.o. de Minjon Jeugdomroep van de AVRO. Mooie tijd.
Al met al mocht ik 21 april 1959 aan boord van de Oranjestad van de KNSM klauteren, waar mijn baas Zindel op mij stond te wachten. De arme man was maaglijder en niet altijd even goed gehumeurd, maar al met al viel hij wel mee. Hij heeft mij in ieder geval geleerd zeeziekte te overwinnen door mij consequent uit mijn kooi te sleuren toen we zo'n drie dagen lagen te bonken in een storm in de Golf van Biscaye. Belangrijkste leerpunt: tsjonge wat hebben ze een grote vliegende kakkerlakken in Suriname!
Na dat reisje vond hij het wel genoeg en mocht ik het zelf proberen op de Leto van maatschappij Zeevaart. Leuk gevaren en gelijk mijn eerste (en enige) rondje rond de wereld gemaakt.
Ik heb in mijn vaartijd (die in november 1964 eindigde) slechts één keer echt hard gewerkt: een TTT die 36 uur in beslag nam en voor de rest met het oude wrak de Zonnewijk van de N.V Wijklijn een dag of zestien gedaan van Rotterdam naar Baltimore ….. mijn enige ervaring met negatieve mijlen en frequent een rot Decca radartje (met de tranceiver in de mast op het schavotje) repareren/tunen in de sneeuwstorm. Klote ijsbergen!
Eenmaal weer op de wal mocht ik in militaire dienst. Geen groot succes: ik werd 'basis-herhaler' wegens een slechte militaire houding, maar eindigde toch nog als korporaal-specialist op mooie dikke zenders met servo-tuning en zo. Dat was toch wel effe mooier dan die hobbykits van RH aan boord.
Na 21 maanden kwam ik terecht bij Fokker Aircraft in de militaire afdeling en hield mij een drietal jaren bezig met Nike en Hawk geleide (atoom)wapen systemen als final quality control specialist. Ook leuk: hele krachtige radar systemen en gestuurd door analoge buizencomputers.
Op 1 januari 1970 was ik het ouderwetse buizenspul zat en ging voor 16 jaar werken bij Hewlett Packard als instrumentatietechnicus. Ik ontwikkelde mij daar o.m. in de computertechniek en in het service-management. Beste bedrijf waar ik gewerkt heb! Veel geleerd.
Tot mijn pensioen heb ik het managementvak nog beoefend bij Van Berkel's Patent (o.m. weegschalen), Data General Corporation (computers) en tenslotte KPN. Voor deze laatste banen was solliciteren niet nodig: je werd gescout' door headhunters.
Het varen bleef wel significant in mijn leven: mijn echtgenote Tanja ontmoette ik als passagier op de Algorab van Van Nievelt Goudriaan in 1963! We hebben twee kids.