Embedded Files
Maritieme CV
Louis toen Louis nu
Vanaf 1952 t/m 1956 in Kerkrade Mulo A en B gedaan, geslaagd en toen contact met RH voor de opleiding. Reeds veel eerder had ik het idee om wat van de wereld te gaan zien, gedeeltelijk geinspireerd door mijn grootvader, die toen reeds veel landen had bezocht en daar enthousiast over kon vertellen.
Aangezien ik reeds op jonge leeftijd met electra knutselde, was de conclusie om marconist te worden en andere landen te bezoeken een mooie combinatie. Toen naar de Grote Stad Amsterdam, waar ik nog nooit was geweest. Ik had zelfs de zee nog nooit gezien. Na een kosthuis te hebben gevonden, werd ik losgelaten in Mokum. Nadat ik de mensen een beetje kon verstaan en zij mij ook, begon de opleiding bij meneer Leijenaar. En ik moet zeggen dat die school mij wel lag. Ik stond verbaasd naar die stadsjongens te kijken als een boertje van buten.
Toen ik óók nog bij RH mocht voetballen en op advies van de heer Leijenaar dansschool Joy bezocht, was ik toch wel gauw ingeburgerd. Op de dansschool is er nog een anekdote ontstaan toen ik een ouder meisje te dansen vroeg en zij antwoordde, dat ze niet met een kind danste, mijn antwoord was: “Sorry, ik wist niet dat U in verwachting was”. Hihi.
Aangezien mijn ouders voor alle kosten moesten opkomen, heb ik op school als een braaf jongetje mij ijverig op de studie geworpen. Dit resulteerde dat ik reeds na 20 maanden naar Den Haag mocht en nog slaagde ook. Na een snelle praktijkcursus en een paar dagen op PCH werd ik bij de HAL geplaatst als assistent. Ik had het goed getroffen met mijn chef, die al snel het station aan mij overliet. Hij was een graag geziene gast aan de bar.
Hierna diverse andere schepen gehad, maar toch het langst bij Vinke Amsterdam gevaren en wel op de James Benedict/5MZT en de President William VS Tubman/5MZS. Beide schepen waren gloednieuw en bij Verolme in Ierland gebouwd. De schepen waren eigendom van Liberia, werden gerund vanuit Haifa, de officieren waren van Vinke en de bemanning bestond uit Chinezen, aangevuld met 6 stuurmansleerlingen en 6 leerling WTK's. We waren dus met 8 Nederlanders, 72 Chinezen en 16 Liberianen . Ik heb het daar goed naar mijn zin gehad, vooral omdat ik ook de gehele gage administratie, de post en het steward department moest bemannen. Voor het radiogebeuren bleef zodoende niet zo veel tijd over, omdat ik ook de voorschotten moest uitbetalen en de gage administratie moest doen.
Had ik toch maar mooi een leuke baan. Ook voor de Nederlanders moest ik de afrekeningen maken. De kapitein had zelf zijn domicilie in Monrovia, zodat hij als vrijgezel geen belasting betaalde, terwijl de drankrekening van de HWTK óók lichtelijk aangepast werd. Na 20 maanden op één van deze schepen werd ik dan toch nog samen met de kapitein en HWTK in Curaçao afgelost. We hadden geen verlof aangevraagd en hadden het best naar de zin, aangezien we allen vrijgezel waren en niemand verlof had aangevraagd.
In een verlof van 6 maanden kwam ik op een kermis in Bocholtz (L) mijn huidige echtgenote tegen en na een jaar bij de Duitse Hansa, met korte reizen ben ik toch maar eens naar een walbaan gaan zoeken. Gelukkig werd in Brunsum een NATO basis (de AFCENT) gevestigd en via daar ben ik uiteindelijk bij de Luchtmacht terechtgekomen, die toentertijd in Zeist was gestationeerd. Ze gingen op korte termijn verhuizen naaÍ Alphen, Nbr. Dat kwam dus goed uit voor mij en mijn eega. In Alphen werd een nieuw station gebouwd en zelfs nieuwe huizen voor het personeel.
Bij de luchtmacht kwam ik tot mijn verbazing veel RH mensen tegen, o.a. Harry Vroman die er al langer werkte. Samen met Harry heb ik later nog een handel en service in TV’s opgezet, die wij goed konden combineren met onze job in ploegendienst (30 uur p/w). Wij noemden ons de Firma VRAC.
Intussen, met 2 kinderen gezegend en via Riel naar Tilburg verhuisd, kwam bij een reorganisatie de mogelijkheid om voortijdig af te zwaaien, daarbij zelf een beetje meegeholpen als voorzitter van de dienstcommissie. Harry en nog enkele kollegas zeiden goodbye en gingen met vervroegd pensioen (52 jr). Daar heb ik nooit spijt van gehad, want de overgang van varen naar de Luchtmacht was wel groot. Opeens meerdere bazen en toch tamelijk eenvoudig werk. We werkten samen met militairen en iedere ploeg was een mix van militairen en burgers. Aangezien ik nooit in dienst was geweest en eigenlijk een beetje anti-militairistisch was, ben ik tòch vrijwillig in dienst gegaan. Harry Vroman kon zelfs aan het einde een kapitein niet van een generaal onderscheiden, maar dat kan ook opzet geweest zijn. De kapitein had daar geen moeite mee, maar de generaal uiteraard wel.
Direct na mijn vroegtijdige pensionering kreeg ik gezondheidsklachten. Na een mislukte laser dottering kreeg ik gratis een paar omleidingen aangeboden, waarna ik weer bijna de oude was. Enkele jaren later kreeg ik een hartinfarct en na plaatsing van enkele stents was ik weer opnieuw in de running. Direct na de eerste klachten ook gestopt met roken en meer gaan bewegen, o.a. door te golfen. Na mijn pensionering eindelijk opgegaan voor het examen voor radioamateur, waarbij ik voor seinen en opnemen vrijstelling kreeg, maar techniek en voorschriften wel moest doen. De roepnaam werd PAIAC (ac seint namelijk gemakkelijk met een bug), waarbij ik weer opnieuw moest leren seinen met een electronische sleutel; de Junker is óók nog steeds in gebruik.
Mijn leventje is dus tot nu toe tamelijk probleemloos verlopen. Onze 2 kinderen wonen bijna om de hoek en we zijn gezegend met 6 kleinkinderen (van 5 t/m 15 jaar). Inmiddels ben ik al weer 45 jaar getrouwd met Leny, die 7 jaar jonger is en nog bruist van de energie. Ze heeft onlangs de laatste kapperszaak overgedragen en is nu ook gepensioneerd.
Al met al is het toch nog een lang verhaal geworden, maar we spreken natuurlijk wèl over 72 jaren.
Louis Ackens
Ottergraaf 15
5032 EC Tilburg
Tel 013-4635822
e-mail : louisackens(@ziggo.nl
Page updated
Google Sites
Report abuse