Na talloze emails over de gezondheidstoestand van Bertus de Jong kwam tenslotte die ene email, waarin ik helaas moest meedelen dat van Bertus één been zou worden geamputeerd. Enkele weken daarna opperde Joop Borghmans het idee een soort “verrassingsparty” voor Bertus te organiseren en ik stelde voor te proberen e.e.a. van de grond te krijgen. Hiertoe zond ik een email naar zestien oud-reünisten, van Ackens t/m Willekes, waarop een achttal van hen positief reageerden.

Na een bezoek aan Bertus in revalidatiecentrum De Poort ondernam ik een zoektocht naar een geschikte locatie om samen te komen. Op nog geen 100 m. afstand, op de hoek van de Tweede Hugo de Grootstraat, vond ik café Schaper dat volgens mij wel voldeed. Een middelgroot bruin café met een terras voor zonnige dagen. Voorzien van een keukentje voor een evt. bittergarnituurtje, een biljart en een kroeg kat.

De datum werd vrij snel vastgesteld, nl. donderdag 27 september. Door allen werd € 101 bijeengebracht, waarna een keuze moest worden gemaakt hoe dit geld te besteden. Bloem(stukk)en werden niet geschikt bevonden en de eerste gedachte ging uit naar een paar boeken op het gebied van de zeevaart en aquarium vissen.

Toen ik vernam, dat zijn aquarium zou worden “geruimd” èn dat hij de laatste tijd überhaupt niets las, moesten we terugvallen op Koning Alcohol. Omdat Bertus een wijn innemer par excellence is, kozen we voor een mooie Haut-Médoc (Chateau Magnol 2007 Cru Bourgeois) en een fris ogende Pouilly Fumé 2009.

Vóór het overhandigen van het cadeau aan Bertus had Frits nog een verrassing in petto. Uit naam van allen bood hij mij het boekje "Vergezichten" aan als dank voor de organiseren van dit samenzijn. Het boekje bevat "zilte poëzie"; gedichtjes met betrekking tot de zeeman/-vaart, gelardeerd met mooie foto's.

Voorafgaand aan het overhandigen van het cadeautje aan Bertus wees ik er op, dat het idee van dit samenzijn afkomstig is van Joop Borghmans en dat ik de uitvoering ter hand had genomen. Dat hem geen bloemen of boeken werden aangeboden deed hem zichtbaar plezier en hij was uiterst nieuwsgierig wat er dan wel in het grote pakket zat. 

Het pakket bleek een houten kist(je) te zijn met een dichtgespijkerde deksel. Toch maar een schroevendraaier vragen aan de bardame? Voordat iemand haar kon roepen, klonk er achter m'n rug enig gekraak en bleek Joop met de blote hand de deksel te hebben verwijderd. Zou hij dat meer gedaan hebben? 

Bij de aanblik van de twee flessen wijn in de kist was Bertus aangenaam verrast en met de Ketel 1 zou hij óók wel raad weten. We kregen hem dus tòch nog aan het lezen, want de etiketten van de wijnen moesten door hem goedgekeurd worden. 

Intussen was het al weer tijd voor een volgend rondje en begonnen de sterke verhalen weer de ronde te doen.

Tussen de rondjes door werden nog wat bitterhapjes weggewerkt. De stemming steeg met de minuut en Bertus had het, vooral tegen het einde, erg naar de zin. Zo naar de zin zelfs, dat hij een rondje probeerde te geven, want uiteraard jammerlijk mislukte. Hij was hier op uitnodiging van ons, dus hij werd gefêteerd en rondjes werden uit de pot betaald.

Zo tegen kwart over vier leek het Bertus beter terug te keren naar De Poort en werd er luidruchtig afscheid genomen. Tijdens de rit terug bleef hij herhalen hoe fantastisch hij het allemaal had gevonden en na hem op zijn afdeling te hebben afgeleverd vroeg hij me iedereen, en niet alleen de aanwezigen van vandaag, de hartelijke groeten te doen.

Na mijn terugkeer in café Schaper ging het feest nog ruim een uur door en werd er nagedacht over waar ergens iets te gaan eten. In het café was het helaas niet mogelijk, maar gezien het groot aantal eetgelegenheden in de buurt verwachtten wij geen problemen.

Henk Willekes en Wim van Slooten besloten direct naar huis te gaan, zodat wij met z'n vijfen op zoek gingen naar een eetgelegenheid.

Op het Hugo de Grootplein werd café-salon-restaurant Razmataz uitgekozen, waar Joop, Frits, Henk, Herman en ik onze Franse lessen van weleer hard nodig hadden. Noix de St. Jacques, Poitrine de porc, Soupe de moules, Souri d'agneau, Filet de boeuf et Poisson du jour (flétan) vlogen je hier om de oren; van schrik namen we dus maar een fles Chardonnay en later, na wat van de schrik bekomen te zijn, nog een fles Cabernet Sauvignon. En dat allemaal terwijl Frits had gevraagd "geen haut cuisine svp"!

De alcohol had behoorlijk huisgehouden, want niet lang daarna stonden we ruim 5 minuten op de tramhalte van lijn 14 te wachten tot lijn 12 kwam. Daarvan zagen we de achterlichten verdwijnen richting station Sloterdijk. In optocht sjokte het rijtje oude mannen naar de halte van lijn 12 in de Bilderdijkstraat. Na op het station te zijn aangekomen, namen we afscheid en ging ieder zijns weegs. Herman, Henk en ik bleken op naast elkaar gelegen perrons te moeten zijn, waar ik echter niet kon inchecken met mijn OV-kaart. Terug naar de grote hal, waar bleek dat ik helemáál niet kon inchecken! Terug op perron 4 de (hoofd)conducteur aangesproken, die mijn OV-kaart in zijn computertje stopte. Er stond genoeg geld op, maar er was een ander probleem. "Stap maar in, dan vertel ik het daar wel", zei de man en ik bracht de gehele reis door in de eerste klas en werd gedurende zo'n drie kwartier op de hoogte gebracht wat er bij NS zoal mogelijk en onmogelijk was. Mijn (GVB)pas had ik eerst bij NS moeten aanmelden, zodat ik dan akkoord ging met hun voorwaarden. Het vrolijke mannetje bleek van alle markten thuis te zijn, want op een gegeven moment zei hij: "Schwamm drüber, gratis ritje". Het bleek een Limburger te zijn, de Duitse taal dus machtig.

Nadat hij me op station Enkhuizen had geholpen met het aanmelden van mijn pas, riep hij naar de trein teruglopend: "Koop maar een paar biertjes van dat gratis ritje!" Het is dus een dag geweest van louter aardige mensen.

Startpagina                          Reünies