ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;

ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ

ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ;

1) Είναι πιστοί απλώς οι βαπτισμένοι 'Ορθόδοξοι χριστιανοί;

2) Είναι πιστοί όσοι µεγαλώνοντας δεν σκέπτονται και δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τι σημαίνει τό βάπτισμα και ποιες υποχρεώσεις ανέλαβαν κατά την τέλεση τού µυστηρίου τού βα­πτίσµατος;

3) Είναι πιστοί όσοι διατείνονται, ότι είναι χριστιανοί, αλλά δεν εκκλησιά­ζονται τακτικώς, δεν εξοµολογούν­ται τις αμαρτίες τους σε πνευματικό πατέρα και δεν κοινωνούν τό Χρι­στό, η κοινωνούν απροετοίμαστοι, χωρίς µετάνοια και χωρίς κατά δια­στήµατα εξομολόγηση των αμαρτιών τους;

4) Είναι πιστοί όσοι δεν έχουν την προθυμία, ούτε καν την περιέργεια, να ανοίξουν και να διαβάσουν την Αγία Γραφή, αλλά διαβάζουν κοσµι­κά βιβλία και περιοδικά, και κάθονται επί ώρες µπροστά στην τηλεόραση και ακούουν και βλέπουν αμαρτωλά, αισχρά και σατανικά πράγματα;

5) Είναι πιστοί όσοι έπαυσαν να προσεύχονται και να κάνουν τό ση­µείο τού Σταυρού, η κουνούν τό χέ­ρι τους σαν να παίζουν µαντολίνο και αυτό τό ονομάζουν Σταυρό;

6) Είναι πιστοί οι τυπικώς εκκλησιαζό­µενοι, χασµώµενοι και αναμένοντες πότε να τελειώσn ή θεία λειτουργία;

7) Είναι πιστοί όσοι δυσφορούν, αν γίνει κήρυγμα κατά τη θεία λειτουρ­γία, και ψιθυρίζουν, και βγαίνουν έξω από τό ναό, και συζητούν, και καπνίζουν;

8) Είναι πιστοί οι άνδρες, οι οποίοι εισέρχονται στους ναούς και στα προσκυνήματα µε σορτς;

9) Είναι πιστές οι γυναίκες, οι οποίες θέτουν τη µόδα υπεράνω της Θρη­σκείας και εμφανίζονται δημοσίως ηµίγυµνες και σχεδόν ολόγυμνες ή µε παντελόνια, σιχαμερό φαινόμενο στα µάτια τού Θεού κατά το λόγω τού Θεού, και εισβάλλουν έτσι και στους φοβερούς τόπους της λατρεί­ας; "Ο καταραμένος Διάβολος θα βγει απ' το καυκί του", προφήτευσε o άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. 'Άλλοτε ο Διάβολος τηρούσε προσχήματα, τώρα δεν τηρεί, έγινε τελείως αδιάντροπος. Με την ξετσιπωσιά των γυναικών επαληθεύεται Ο λόγος τού αγίου Κοσμά κατά τον ζωηρότε­ρο τρόπο.

10) Είναι πιστοί όσοι ανοίγουν το στό­µα τους για να τρώγουν τα αγαθά τού Θεού, άλλα δεν ανοίγουν το στόμα τους για να ομιλήσουν για το Θεό και να υπερασπίσουν την Πίστη, όταν κοσμικοί και άπιστοι ομιλούν εναντίον τού Θεού και της Πίστεως;

11) Είναι πιστοί όσοι είναι πνευµατικώς αδιάφοροι και δεν έχουν αγωνία για τη σωτηρία τους και τη σωτηρία των συνανθρώπων τους;

12) Είναι πιστοί όσοι δεν θέλουν κα­κοπάθεια, άλλα συνεχή καλοπέραση, και σκοπό και τρόπο της ζωης τους έχουν κάνει τα φαγοπότια, τα γλεν­τοκοπήµατα, τις κοσμικές και αμαρτωλές διασκεδάσεις;

13) Είναι πιστοί όσοι πορνεύουν, µοιχεύουν, ασελγαίνουν, ακολα­σταίνουν, κάνουν όλα τα κέφια τους, και δεν κάνουν αγώνα εναντίον των παθών τους, και δεν περιορίζουν και δεν κόβουν την αισχρή αμαρτία;

14) Είναι πιστοί όσοι κάνουν εκτρώσεις και κατακρεουργούν και σκοτώνουν τα αθώα παιδιά και τα ρίχνουν στους υπονόμους των ιατρείων; 'Εκατον­τάδες χιλιάδες παιδιά σκοτώνονται κάθε χρόνο µε τις εκτρώσεις εδώ στην 'Ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα! Και αν συνεχισθεί τό παιδοκτόνο και εθνο­κτόνο έγκλημα των εκτρώσεων, µετά από µερικές δεκαετίες οι ξένοι θα γίνουν πλειοψηφικά στην Ελλάδα και θα µας κάνουν εργάτες τους, υπηρέ­τες και δούλους! Ή Ελλάδα σβήνει, πεθαίνει!

15) Είναι πιστοί όσοι βλασφημούν τό Θεό' τό Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα και σταυρωθέντα για τη σωτηρία µας Θεό' τό Σταυρό' την Παναγία' τους Αγίους;

16) Είναι πιστοί όσοι από τό µέσα της δηµοσιότητος, και ιδίως την τηλεό­ραση, πολεμούν τη χριστιανική πίστη και τη χριστιανική ηθική;

17) Είναι πιστοί οι µασόνοι, οι οποίοι, παρά τη µασονική τους ιδιότητα, διατείνονται, oτι είναι χριστιανοί; Είναι πιστοί οι οικουµενισταί, αρχιερείς, ιερείς, θεολόγοι και λοιποί, οι οποίοι, παρά τις προδοσίες της Πίστεως, διατείνονται, ότι είναι Ορθόδοξοι;

'Όχι, αγαπητοί! Δεν είναι πιστοί αυ­τοί, τους οποίους αναφέραμε, και άλλοι ακόμη, τους οποίους δεν ανα­φέραµε, για να µη µακρύνωµε τό λόγο. Δεν είναι πιστοί όλοι οι βαπτισμένοι χριστιανοί 'Ορθόδοξοι Πολλοί οι βα­πτισµένοι χριστιανοί 'Ορθόδοξοι, ολί­γοι οι πιστοί, πολύ ολίγοι πιστοί είναι εκείνοι, οι οποίοι πιστεύουν, οµολο­γούν και υπερασπίζονται την Πίστη, αγαπούν τό Θεό και τον συνάνθρωπο, έχουν καλοσύνη, προσεύχονται, εξομολογούνται, κοινωνούν, αγωνιούν για τη σωτηρία τους και τη σωτηρία των συνανθρώπων τους, κάνουν πνευματικόν αγώνα, αποφεύγουν τα µε­γάλα αµαρτήµατα, πολεμούν και τα µικρά, κακοπάθουν χάριν τού Χριστού και της σωτηρίας τους, κάνουν θυσίες ακολουθώντας τό θέλημα τού Θεού και όχι τό δικό τους θέλημα και τό θέλημα τού κόσμου, σηκώνουν σταυ­ρό και σταυρώνονται και αυτοί, για ν' αξιωθούν ενδόξου αναστάσεως και αιωνίου ζωης. «Οί τού Χριστού τήν σάρκα έσταύρωσαν συν τοίς παθήµασι και ταίς έπιθυµίαις» (Γαλ. 5:24). ΟΙ άνθρωποι τού Χριστού, οι συνειδητοί χριστιανοί, οι αληθώς πιστοί, σταύ­ρωσαν τον σαρκικό εαυτό τους µαζί µε τα πάθη και τις επιθυμίες του, νέ­κρωσαν τό αμαρτωλό θέλημα τους. Αυτοί µε τό δικό τους σταυρό και τη σταύρωση τού παλαιού εαυτού τους τίλουν και υψώνουν τό Σταυρό τού Χριστού, και ό Σταυρός τού Χριστού ως όντως πιστούς τους υψώνει στον υπερουράνιο κόσμο. Πεθαίνοντας δεν πηγαίνουν κάτω, όπως οι άπιστοι και αμετανόητοι, άλλα πηγαίνουν επάνω, «όπου πρόδροµος υπέρ ήµών» πήγε ό Ιησούς ('Εβρ. 6:20).

Σταυρέ τού Κυρίου, βοήθει ήµίν τοις άµαρτωλοίς και άναξίοις, άλλά πιστοίς και άγωνιζοµένοις, 'ίνα τύχω­µεν έλέους και ύψωθώµεν τή δυνάµει σου, «όπου πρόδρομος υπέρ ήµών» ύψώθη ό Ιησούς. (Από τον "ΣΤΑΥΡΟ")

ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

Να είσαι Χριστιανός αληθινός δεν είναι καθό­λου εύκολο. Πρέπει να το λέει η καρδιά σου. Να πυρποληται από την αγάπη του Χριστού. Με τί­ποτα και με κανένα να μην τον άνταλλάζης. Ό Χριστιανισμός μας, αν είναι γνήσιος η νοθευμένος θα φανεί όταν ζητηθούν θυσίες.Εκεί ελέγχεται η γνησιότητά του. Και στην εποχή μας δεν λείπουν περιστατικά που θυμίζουν πρωτοχριστιανικό ηρωι­σμό η και αποκρουστικές προδοσίες. Λίγο παλαιό­τερο τό γεγονός, αλλά με διαρκή επικαιρότητα.

Στήν Καμπότζη μερικοί Χριστιανοί είχαν συγ­κεντρωθη σ' ένα ναό υποτυπώδη, για να προσευχηθούν. Δεν πρόλαβαν καλά να αρχίσουν και ό ναός βρέθηκε περικυκλωμένος από στρατιώτες. Προχώρησαν μέσα. Ξεκρέμασαν από τον τοίχο μια εικόνα τού Χριστού. την πέταξαν με περιφρόνη­ση κάπου εκεί στην είσοδο.

Μια δυνατή φωνή αντήχησε στον ιερό εκείνο χώρο που σκόρπιζε τον τρόμο: 'Όποιος θέλει να βγει ζωντανός από εδώ μέσα μόνο ένας τρόπος υπάρχει: Να αρνηθεί τον Χριστό και να φτύσει την εικόνα Του. Διαφορετικά θα τουφεκιστεί αυτή τη στιγμή. Το δίλημμα είναι τρομερό και περιθώρια επιλογής δεν υπάρχουν. Και ή άθεη εξουσία δεν αστειεύεται. Συχνά έχει δείξει το αποτρόπαιο πρό­σωπό της. Άλλα και ό συμβιβασμός είναι πάντα ελκυστικός και ό πειρασμός μεγάλος. Τι θα κά­νουν τώρα; Θα ομολογήσουν η θα αρνηθούν τον Χριστό;

Ό ένας είναι αρραβωνιασμένος και σε λίγες ημέρες πρόκειται να παντρευτεί. Αξίζει να θυσια­σθεί και να σβήσουν τα όνειρά του, οι όμορφες προσδοκίες του; Ό δεύτερος σκέπτεται το σπίτι τoυ, τήν οίκογένειά του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του ... Ό τρίτος. ,ο τέταρτος, ο πέμπτος, όλοι κάτι και κάποιον έχουν να σκεφθούν ... Κέρινες καρδιές που άρχισαν κιόλας να λιώνουν μέσα στο καμίνι της δοκιμασίας τα λόγια του Κυρίου «ό φιλών ... υπέρ εμέ ουκ εστι μου άξιος» είχαν κιό­λας ατονήσει μέσα τους.

Έτσι, ένας, ένας, προχωράει τώρα με σκυμμέ­νο κεφάλι και πιο πολύ με σκυμμένη και ντροπια­σμένη ψυχή. Δεν είναι πορεία μελλοθανάτων.

Εί­ναι νεκρική πομπή αρνητών που πορεύεται με στι­γματισμένο μέτωπο, για να θάψει τη νεκρή της πί­στη. Φθάνουν στην είκόνα του Χριστου, τη φτύ­νουν και βγαίνουν έξω ζωντανοί. Ζωντανοί, άλλα νεκροί. «Όνομα έχουν ότι ζουν και νεκροί είναι» κατά το θεόπνευστο βιβλίο της Αποκαλύψεως.

Γιατί ποια ζωή μπορεί να ζήση ό αρνητής και ό προδότης;Άλλα να, ανάμεσα στους πολλούς και ή μία. Ή ασυμβίβαστη, ή αλύγιστη, ή φλογερή. Στη νεανική αυτή ψυχή έχει ανάψει μια άλλη φωτιά. Ή φωτιά της αγάπης του Χριστου που καίει τα φρύγανα της δειλίας. Παρά τα δεκαέξι της χρόνια ή πίστη της δεν γνωρίζει δισταγμούς. Ό Χριστός και ή αγάπη Του είναι γι' αυτήν τό παν. Τίποτα δεν μπορεί να την χωρίσει. Μέσα της αντηχεί το σάλ­πισμα της γενναιότατος του θείου Παύλου, του ατρόμητου Αποστόλου πού, για την αγάπη του Χριστου, θυσίαζε τα πάντα: «Τίς ημας χωρίσει από της αγάπης τού Χριστού; Θλίψις η στενοχωρία η διωγμός η λιμός η γυμνότης η κίνδυνος η μάχαι­ρα;» (Ρωμ. η' 35). Τίποτε απολύτως.

Προχωρεί τελευταία. Οι στρατιώτες δεν έχουν καμιά αμφιβολία. Και αυτή το ίδιο θα κάνη, σκέ­πτονται .. Λύγισαν οι μεγάλοι, δεν θα λυγίσει ή μικρή ;Όλοι την .. κοιτάζουν προσεκτικά. το κορίτσι όμως αυτό έχει κάτι άλλο. Είναι κάτι άλλο. Βαδί­ζει σταθερά. Στο εφηβικό της πρόσωπο αντικατοπτρίζεται η γενναία ψυχή της. Ή ματιά της πετάει φλόγες, ενώ, στα χείλη της ανθίζει ένα ουράνιο χαμόγελο. Το βλέμμα της αστραφτερό μοιάζει με αρχαγγελική ρομφαία πού, καρφώνει τους δημίους στη θέση τους.Την παρατηρούν έκπληκτοι.

Οι θύτες ξαφνιά­ζονται από το θύμα τους. Ατάραχη εκείνη πλη­σιάζει την είκόνα. τα μάτια της βουρκώνουν, όταν ατενίζει τον Αρχηγό της πίστεώς της με τα φτυσί­ματα της προδοσίας των δειλών. Γονατίζει. Παίρ­νει την είκόνα στα χέρια της. την σκουπίζει. την ασπάζεται ευλαβικά, ενώ τα χείλη της ψιθυρίζουν:Δεν θα Σ' άρνηθώ, Χριστέ μου. Οι στρατιώτες προ­τάσσουν τα όπλα. Ατάραχη εκείνη. Μια ομοβροντία έρχεται να αιματοκυλίσει το γενναίο κορίτσι και να το προσθέσει στη χορεία των μαρτύρων. Στολισμένη τώρα πια με το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου προβάλλει ενώπιον μας. Εμείς, άραγε, θα κάναμε το ίδιο στη θέση της;

(Από την "ΖΩΗ")

Με λιονταρίσια καρδιά

Ρώτησαν ένα παιδί, τι θα ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει. Και ή απάντησή του: - Θα ήθελα να γίνω ιεραπόστολος στην Αφρική - Και γιατί; - Γιατί εκεί θα μπορέσω να εξερευνήσω τη ζούγ­κλα και να κυνηγάω λιοντάρια!Με μικρές παραλλαγές συχνά θα συναντήσου­με τη νοοτροπία αυτή ανάμεσά μας. Θέλουμε μια βολική πίστη. Να μη μας κοστίζει σε τίποτα. Να μην είναι απαιτητική και να μη ζητάει θυσίες. Να μας εξυπηρετεί με τό αζημίωτο. Να την έχουμε για ποικιλία. Για ... να κυνηγάμε λιοντάρια στην Αφρική!Και όμως. Ή πίστη δεν είναι κυνήγι λιοντα­ριών. Θέλει λιονταρίσια καρδιά. Στοχεύει όχι στις εξωτικές ζούγκλες. Στις εσωτερικές και ανεξερεύνητες. Αυτές που κρύβουμε στα βάθη της καρδιάς μας. Δεν κυνηγάει λιοντάρια. Κυνηγάει θη­ρία που βρυχώνται μέσα μας και παλεύει σκληρά για να τα δαμάσει. Να τα υποτάξει.'Όταν οι αδυναμίες ξεσηκώνονται μέσα μας και θέλουν να μας υποτάξουν, να μας αιχμαλωτίσουν και να μας οδηγήσουν αλυσοδεμένους,τυφλά και άβουλα σκλαβάκια της αμαρτίας, χρειάζεται ηρωισμός για να νικήσουμε. Και όταν ό εχθρός ορμάει επάνω μας, σαν μανιασμένο λιο­ντάρι, για να μας καταπιεί και τότε απαιτείται λιο­νταρίσια καρδιά, για να τον αποκρούσουμε. Αυτό θα πει Χριστιανός: Αγωνιστής και νικητής.

Υπάρχει στον Χριστιανισμό ένας συμβολισμός πολύ παραστατικός. Γίνεται κατά την τελετή του μυστηρίου του αγίου Βαπτίσματος. Τότε άκρι­βώς που καταγράφεται κανείς στις τάξεις των Χριστιανών. Ό συμβολισμός αυτός, όπως σημειώ­νει ό ιερός Χρυσόστομος, έχει σχέση με τα αρ­χαία αγωνίσματα. Οι αθλητές, οι παλαιστές, προτού αρχίσουν τους αγώνες, αλείβονται με λάδι.

Και ό Χριστιανός την επίσημη αυτή στιγμή αλείβεται με λάδι για να μην ξεχνάει ποτέ, ότι είναι αθλητής και ό κλήρος του είναι ό ισόβιος αγώνας.Ό αληθινός Χριστιανός ξέρει καλά ότι θα πα­λαίψη, για να μείνει πιστός στις αρχές του. Άλλα αυτό ούτε τον παραξενεύει ούτε τον τρομάζει. Το θεωρεί ως φυσική συνέπεια της πίστεώς του. Παραστατικά το διευκρινίζει ό μεγάλος αγωνιστής των πνευματικών στίβων ό ιερός Χρυσόστομος: «Ούδείς αποδυσάμενoς και άλειψάμενος, γράφει, άvεσιν επιζητεί-' Εί δέ άνεσιν επιζητείς, τι άπεδύσω,' Τί τάς χείρας αντήρας;))Είναι σαν να μας λέει. Μπορείτε να φαντα­σθήτε ένα παλαιστή που ετοιμάζεται για την πάλη, αφαιρεί τα ρούχα, αλείβεται με λάδι και υστέρα ,ζητάει ξεκούραση; "Αν ζητάς, λοιπόν, άνεση και μαλθακότητα, τι ετοιμάστηκες για αγώνες; Διότι ό Χριστιανισμός είναι αγώνας, εί­ναι σκάμμα., είναι στάδια, είναι στίβος, είναι πό­λεμος. Αυτό φωνάζει ή παλαιά, αλλά και ή σύγ­χρονη, βουτηγμένη στο αίμα, ιστορία της μαρτυρικής Εκκλησίας μας. Αυτό βροντοφωνούν τα κολοσσαία και τα αμφιθέατρα.Αναρίθμητα τα φωτεινά παραδείγματα του ηρωισμού. Ένας ηρωισμός όχι περιστασιακός, αλλά ισόβιος. Ηρωισμός χριστιανικός που αντι­μετωπίζει με το ίδιο σθένος τα πεινασμένα θη­ρία, τους τρομερούς δημίους, τα ακονισμένα ξίφη, άλλα και τους σύγχρονους διωγμούς της νεοει­δωλολατρίας.

Πρέπει να το υπογραμμίσουμε. Ό ηρωισμός είναι και σύγχρονος. Διότι αν σήμερα έχουν πε­ριορισθεί οι αιματηροί διωγμοί, δεν έχουν λείψει οι άλλοι, που είναι το ίδιο επικίνδυνοι. Άπαι­τούν όχι λιγότερη τόλμη οι διωγμοί, που γίνονται στις ημέρες μας, με την ύπουλη τακτική τηςειρωνείας, του χλευασμού και της γελοιοποιή­σεως.Είναι κοινός τόπος, ότι εκείνος που θέλει στη σημερινή νεοειδωλολατρία να μείνει πιστός στις αρχές του, έχει ανάγκη πρωτοχριστιανικής ανδρείας. Δεν θα κατασπαραχθεί βεβαίως από τις τίγρεις και τα λιοντάρια, θα παραδοθεί όμως στον εμπαιγμό και την περιφρόνηση.

«Στρατευομένη» λέγεται ή Εκκλησία μας. Και ό χαρακτηρισμός αυτός ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Μαχόμενη πάντοτε ή Έκκλη­σία, οι πιστοί της. Πάντα στην πρώτη γραμμή, οπλισμένοι με την πνευματική πανοπλία, για την «καθαίρεση» των «οχυρωμάτων» της αμαρτίας. Την ιδία γλώσσα χρησιμοποιούσε πάντα ό απόστολος Παύλος. «Κακοπάθησον ώς καλός στρα­τιώτης 'Ιησού Χριστού» (Β' Τιμ. β' 3), γράφει στον μαθητή του Τιμόθεο. 'Ως στρατιώτης δεν κυνηγάς λιοντάρια στην 'Αφρική. Μάχεσαι σαν λιοντάρι στην πρώτη γραμμή.(Από την "ΖΩΗ")

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ - π.ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ.pdf

Public

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ