Ο ευαγγελιστής Μάρκος έχει κα­ταγράψει μια ευλογημένη στι­γμή. Είναι ή στιγμή πού ευλο­γεί τα παιδιά ό Χριστός. Ή σκηνή πού περιγράφεται είναι ένα χαριτωμένο επεισόδιο. Να δούμε το κεί­μενο τού Ευαγγελίου. «Και προσέφερον αύτώ παιδία, ίνα αυτών άψηται· οί δέ μαθηταί έπετίμων τοίς προσφέρουσιν. ίδών δέ ό Ιησούς ήγανάκτησε και είπεν αύτοίς-άφετε τά παιδία έρχεσθαι πρός με, και μή κωλύετε αυτά- των γαρ τοιούτων εστίν ή βασιλεία τού Θεού. αμήν λέγω ύμίν, ός έάν μή δέξηται τήν βασιλείαν τού Θεού ώς παιδίον, ού μή είσέλθη εις αυτήν, και έναγκαλισάμενος αυτά κατηυλόγει τιθείς τάς χείρας έπ' αυτά» (Μάρκ. Γ 13-16).

Οι μητέρες, τα παιδιά, οι μαθητές, ό Χριστός. Οι μητέρες φέρνουν τα παιδιά τους κοντά στο Χριστά. Τα κρατούν άπα το χέρι, τα δίνουν στο Χριστά και ζητούν την ευλογία του για τα παιδιά τους. Οι μαθητές εμποδίζουν* λένε, ό Χρίστος εί­ναι κουρασμένος. Οι μαθητές έχουν δί­κιο, είναι κουρασμένος ό Χριστός. Όμως επεμβαίνει ό Χριστός και τί λέει; Αφήστε τα παιδιά να έλθουν κοντά μου, μην τα εμποδίζετε. Σ' όσους μοιάζουν με τα παι­διά ανήκει ή βασιλεία των ουρανών, ή

βασιλεία τού Θεού. Δηλαδή ή βασιλεία τού Θεού είναι για καθέναν πού θα απο­κτήσει τις παιδικές αρετές, την ταπείνω­ση, τη συγχωρητικότητα, την απλότητα, την άφελότητα. Είναι φυσικές αρετές των παιδιών λόγω ηλικίας, και ό Χρι­στός καλεί και τούς μεγάλους σε ηλικία να τις αποκτήσουν.

Οι λέξεις μάνα, μητέρα, μητρότης είναι διαχρονικές άξιες. Δεν έχει σημασία το χρώμα, μαύρη, άσπρη, κίτρινη, χλωμή, ούτε ή κατά κόσμον μόρφωση. Ο Θεός έχει βάλει βαθιά στις μητρικές καρδιές το φίλτρο της αγάπης στα παιδιά τους. Ό Ίδιος έδωσε την τιμή στη λέξη «μητέ­ρα», Ή κάθε μάνα εννέα μήνες φυτεύει το παιδί της στην καρδιά της, το ακούει, το περπατά, το θηλάζει πριν βγει στον κόσμο. Αυτό το φίλτρο της αγάπης θα βγει μετά τον θάνατο της. Έχει ένα όνο­μα ή μητέρα πρωτοφανέρωτο σ' όλη τη χρονική διάρκεια του κόσμου και μέχρι τη συντέλεια του κόσμου...

Στο περιστατικό πού αναφέραμε έ­χουν συναχθεί πολλές μανάδες, κρα­τούν τα παιδιά τους από το χέρι. Πιέζουν τούς μαθητές: Θέλουμε ό Χριστός να ευ­λογήσει τα παιδιά, όχι εσείς οι μαθητές, μόνο ό Χριστός θέλουμε. Εμείς ξέρουμε τι δώσαμε στα παιδιά μας. Δεν μάς φτά­νει αυτό πού δώσαμε. Τώρα θέλουμε την ευλογία του Χριστού.

Γιατί άραγε; Τί λέει ή διαίσθηση τους; Αυτές πού έδωσαν το γάλα στα παιδιά τους, την τροφή τους, τα ρούχα τους, τούς έδωσαν την αγκαλιά τους, τα φιλιά τους, το μεγάλωμα τους, τί βλέπουν πί­σω από το πρόσωπο του Χριστού; Βλέ­πουν έναν αγγελικό κόσμο. Ό Χριστός τούς φαίνεται ανώτερος και από τούς προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης... Και βέβαια δεν μοιάζει καθόλου με τούς Γραμματείς, Φαρισαίους, Σαδδουκαίους. Μήπως είναι ό Μεσσίας πού τόσους αι­ώνες προσμένουν;

Αυτό σκέπτονται. Γι' αυτό και ζητούν να ευλογήσει τα παιδιά τους. Ή ευλογία του στα παιδιά είναι κάτι άλλο, θεϊκό! Αυ­τό και θέλουν. Αυτό θέλουμε, λένε οι μη­τέρες. Αυτό ήθελαν, και το πέτυχαν.

Ή ζωή του Χριστού ήταν μια συνεχής ευλογία. Ή πρώτη πού συναντούμε στα Ευαγγέλια είναι ή ευλογία στα παιδιά,

Το έργο της ευλογίας συνεχίζεται στο χώρο της Εκκλησίας τώρα· είναι το ιερό Βάπτισμα. Ό βαπτιζόμενος βαπτίζεται στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Λέει ό ιε­ρέας: «Εις τό όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος». Προσ­θέτει ακόμα: «Όσοι εις Χριστόν έβαπτίσθητε, Χριστόν ένεδύσασθε». Με την χρίση με το Άγιο Μύρο πού ακολουθεί λαμβάνει την δωρεά του Αγίου Πνεύμα­τος. Και το ιερό Μυστήριο καταλήγει:

«Έβαπτίσθης, έφωτίσθης, έμυρώθης, ήγιάσθης, άπελούσθης, εις τό όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύ­ματος. Αμήν».

Να σημειώσουμε έναν ακόμα λόγο για την ευλογία τού Θεού στα παιδιά. Είναι το ιερό Μυστήριο της θείας Ευχα­ριστίας, Οι μανούλες, οι μητέρες να συν­ηθίσουν τα παιδιά τους στο πώς να μετα­λαμβάνουν από τον ιερέα. Αυτό είναι το έργο της μητέρας, ώστε τη στιγμή πού οδηγεί το παιδί της στον ιερέα για να το κοινωνήσει να μην αιφνιδιάζεται το παι­δί και ατακτεί αλλά να κοινωνεί κανο­νικά.

Τώρα το δικό μας χρέος. Το χρέος μας συνοψίζεται στους λόγους τού Κυ­ρίου: «Άφετε τά παιδία έρχεσθαι πρός με, και μή κωλύετε αυτά».

«'Αφετε τά παιδία»: να ανοίξουμε τις πόρτες των ιερών Ναών λόγω και έργω. Τα παιδιά να το οδηγήσουμε στα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, και κατόπιν στα Κατηχητικά Σχολεία, στις χριστια­νικές ομάδες, στις κατασκηνώσεις, στις συγκεντρώσεις για φοιτητές, ατούς κύ­κλους μελέτης Αγίας Γραφής.

«Και μη κωλύετε αυτά»: Ναι, να μην τα εμποδίζουμε. Να σταθούμε αντιμέ­τωποι προς όλους εκείνους πού προσ­παθούν να εμποδίσουν τα παιδιά να έλθουν στην Εκκλησία.

Είναι διπλό το έργο πού ανέθεσε σε μάς τούς μεγαλύτερους και πιστούς ό Χριστός: να οδηγήσουμε τα παιδιά σ' Αυτόν και να εμποδίσουμε τούς εχθρούς τού Χριστού πού φέρνουν εμπόδια στα παιδιά. Να συνεχίσουμε την προσφο­ρά μας στα παιδιά, γιατί κάποτε κάποιοι άλλοι μάς οδήγησαν και μάς στο Χρι­στό.

Και σήμερα φέρνουν και πρέπει να φέρνουν οι μητέρες τα παιδιά στο Χρι­στό, και σήμερα ό Χριστός ευλογεί τα παιδιά!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ