ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΘΗΣΑΥΡΟΙ

ΥΛΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ

Σύμφωνα με είδηση, πού μετέ­δωσαν διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, ισραηλινοί αρχαιολό­γοι ανακάλυψαν προσφάτως, κατά τις ανασκαφές στην «πόλη του Δαβίδ», αρχαία τοποθεσία στο ανατολικό τμήμα τής Ιε­ρουσαλήμ, ένα μικρό βυζαντινό θησαυρό, αποτελούμενο από 264 χρυσά νομί­σματα τού 7ου μ.Χ. αιώνος, ό­λα 24 καρατίων, πού φέρουν τη μορφή του βυ­ζαντινού αυτο­κράτορα Ηρα­κλείου, ο όποι­ος βασίλευσε από τό 610 έως τό 641 μ.Χ. Ό θησαυρός αυ­τός ανακαλύ­φθηκε σε μία κρύπτη ενός τοίχου και ακόμη δεν έχει διαλευκανθεί ο λόγος πού ο κάτο­χος του δεν επέστρεψε ποτέ γιά να τον ανάκτηση (ΑΠΕ/Γαλ­λικό, www.in.gr, 23.12.2008).

Ή ανακάλυψη ενός θησαυρού πάντοτε κέντριζε τό ενδιαφέ­ρον των ανθρώπων. Και είναι γε­γονός, ότι όχι μόνον ή γη, την οποία πατούμε, άλλά και ο βυ­θός τής θάλασσας, κρύβουν στα σπλάγχνα τους πολλούς κρυμμένους ή χαμένους θη­σαυρούς, από πλοία πού ναυά­γησαν, ή από λάφυρα πολέμων, ή από περιουσίες πού έκρύβησαν επιμελώς σε μυστικές κρύ­πτες, και εγκαταλείφθηκαν με­τά από επιδρομές βαρβάρων, σεισμούς, πυρπολήσεις πόλεων και άλλες θεομηνίες και κατα­στροφές. Άλλοι πάλι θησαυροί ευρίσκονται μέ­σα σε αρχαίους τάφους, θαμμέ­νοι μαζί με τούς εδώ και αιώνες νεκρούς ιδιο­κτήτες τους.

Και τι δεν θα έκαναν οι άν­θρωποι σήμερα γιά νά ανακαλύ­ψουν και οικειο­ποιηθούν ένα υ­λικό θησαυρό! Και πού δεν θα πήγαιναν!

Ας υποθέσομε όμως, ότι α­νακαλύψαμε στην αυλή ή στο χωράφι μας ένα θησαυρό. Πόσο θα τον χαρούμε; Μερικές δεκα­ετίες, και έπειτα, αναγκαστικά, όταν έλθει ο θάνατος, θα τον αποχωρισθούμε. «Πάντα ματαιότης τά ανθρώπινα, όσα ούχ υπάρχει μετά θάνατον ού πα­ραμένει ό πλούτος, ού συν­οδεύει ή δόξα^- έπελθών γάρ ό θάνατος, ταύτα πάντα έξηφάνι-σται...», ψάλλουμε κατά τήν νε­κρώσιμο ακολουθία. Άλλα και προ του θανάτου, όσο μεγαλύ­τερος και πολυτιμότερος είναι ο θησαυρός πού εύρήκαμε, τόσο μεγαλύτερο και τό άγχος και ή αγωνιώδης μέριμνα και ή ανη­συχία μας γι' αυτόν. Θα φοβού­μεθα μήπως μάς τόν κλέψουν. Θα προσπαθούμε νά τόν ασφαλίσομε σε θυρίδες τραπεζών, σε χρηματοκιβώτια, με πανάκριβα συστήματα συναγερμού και ασφαλιστικά συμβόλαια. Πόσοι πλούσιοι δεν έχασαν και δεν χά­νουν σήμερα, με τήν απειλή μά­λιστα της οικονομικής κρίσεως, τόν ύπνο τους, τήν ψυχική γα­λήνη και ηρεμία τους! Πόσοι δεν χάνουν τελικά από τό πολύ άγχος και τήν υγεία τους! Και όταν συμβεί αυτό, πολλοί είναι διατεθειμένοι νά προσφέρουν όλο τόν πλούτο τους προς επανάκτηση της κλονισμένης υγείας των!

Γι' αυτό ας στρέψομε τό εν­διαφέρον μας προς άλλους, όχι υλικούς, άλλά πνευματικούς θη­σαυρούς όχι προσωρινούς, άλ­λά αιωνίους^- όχι επισφαλείς, άλλά 100% εγγυημένους και ασφαλισμένους. Ποίοι είναι αυ­τοί; Είναι οι θησαυροί τής Ορθο­δοξίας.

Οι δικοί μάς θησαυροί

Οι έμποροι και επιχειρημα­τίες κάνουν κάθε τέλος τού έτους καταμέτρηση και απογρα­φή των εμπορευμάτων και περι­ουσιακών τους στοιχείων. Ας κάνομε και εμείς οι Ορθόδοξο! πιστοί, με τήν έναρξη του νέου έτους, τη δική μας απογραφή, και ας εκτιμήσομε τήν αξία του πλούτου, πού διαθέτουμε μέσα στις δικές μας πνευματικές αποθήκες.

1) Ή Αγία Γραφή. Πολυτιμό­τατος θησαυρός. Μόνον όσοι αγαπούν τό λόγο του Θεού εκτι­μούν τήν Άγια Γραφή δεόντως και τήν αξιοποιούν, μελετώντας την «ημέρας και νυκτός» (Ψαλμ. 1, 2). «Τα λόγια Κυρίου λόγια αγνά, άργύριον πεπυρωμένον δοκίμιον τη γη, κεκαθαρισμένον έπταπλασίως». Τα λόγια του Κυ­ρίου είναι καθαρά, αγνά, ανό­θευτα, ομοιάζουν με τό ασήμι, πού καθαρίσθηκε στον κλίβανο και αστράφτει από τήν τέλεια καθαρότητα του, λέγει ο Ψαλμωδός (Ψαλμ. 11,7).

«Ώ βάθος πλούτου και σοφί­ας και γνώσεως Θεού», αναφω­νεί ο Απόστολος Παύλος (Ρωμ. 11,33). Απύθμενο είναι τό βάθος αυτό, όσο όμως εντρυφά σ’ αυτό ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο ανακαλύπτει τόν ανεξάντλητο πνευματικό πλούτο και θησαυ­ρό, τη σοφία και γνώση του Θεού, και χαίρεται, και αγιάζεται και σώζεται.

Ό Θεός μακαρίζει τόν άνθρω­πο, πού αξιώθηκε νά εύρη τήν σοφία, και τόν θνητό, πού γνώρισε τήν φρόνηση και σύνεση. «Κρείσσον γάρ αυτήν έμπορεύεσθαι ή χρυσίου και αργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δέ έστι λίθων πολυτελών...» (Παροιμ. 3, 13-14). Πού άλλου, αδελφοί, θα εύρωμε τήν σοφία αυτή και τήν σύνεση, πού είναι ασυγκρίτως καλλίτερη και επικερδέστερη από τό εμπόριο του χρυσού και του αργύρου, και πιο ακριβή από τούς πολύτιμους λίθους, παρά μέσα στα θεόπνευστα κείμενα τής Άγιας Γραφής;

2) Ή Ορθόδοξη Πίστι μας. Άλλος ανεκτίμητος θησαυρός! Πόσο πτωχός θα ήταν ο κόσμος χωρίς αυτή! «'Όλαι αί πίστεις είναι ψεύτικες... μόνη ή πίστις τών Ορθοδόξων χριστιανών είναι καλή και αγία», διεκήρυττε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, υψί­στη αλήθεια, πού νόθευσαν στις ήμερες μας οι Οίκουμενιστές, θεωρώντας καλές και άγιες όλες τις πίστεις, πλάνες και αιρέσεις!

«Αύτη ή Πίστις τήν οίκουμένην έστήριξε», διακηρύττουν και οι Πατέρες στο Συνοδικό τής Κυριακής τής "Ορθοδοξίας. Εί­μεθα πλούσιοι, αδελφοί, διότι είμεθα Ορθόδοξοι. Άραγε, ό­μως, πιστεύομε αληθινά; Εάν ναι, ομολογούμε τήν πίστι μας; Τήν διαδίδομε και στους άλλους ανθρώπους; Μήπως ή πίστι μας κλονίζεται από τις διάφορες δοκιμασίες τής ζωής; Ό Από­στολος Πέτρος μάς διαβεβαιώ­νει, ότι ή δοκιμασμένη πίστι μας είναι πολυτιμότερη από τό παρο­δικής σημασίας χρυσάφι, πού επίσης δοκιμάζεται με φωτιά, και θα βρεθεί αξία γιά έπαινο και τιμή και δόξα κατά τη φανέρωση του Ιησού Χριστού (Α' Πέτρ. 1,7).

Ας διαφυλάξομε τόν θη­σαυρό τής Πίστεως, ό,τι και αν συμβεί στις ήμερες πού έρχον­ται, ακόμη και αν χρειασθεί νά αντιμετωπίσομε θλίψεις και διωγμούς, ή και τόν ίδιο τόν Αντίχριστο.

3) Ή Παναγία μας. Μέγα θη­σαύρισμα τής Ορθοδοξίας και όλου του κόσμου. Οι προτε­στάντες τήν υποτιμούν. Οι παπι­κοί τήν υπερτιμούν, φθάνοντας στη Μαριολατρεία. Ή Ορθοδο­ξία τήν τιμά όσο και όπως τής πρέπει, ως τήν αειπάρθενο και ύπερευλογημένη Μητέρα του Θεού ημών.

Ή Παναγία μας είναι τό τής «άγνείας θησαύρισμα», τό «πολύτιμον μύρον», ή κιβωτός ή «χρυσωθείσα τω Πνεύματι», δη­λαδή ή κιβωτός, τήν οποία έχρύσωσε όχι χέρι ανθρώπινο, όπως τήν Κιβωτό τής Διαθήκης, άλλά τό Άγιο Πνεύμα, τό «τίμιον διά­δημα βασιλέων ευσεβών», τό πολύτιμο δηλαδή βασιλικό στέμμα, και τόσα άλλα, πού α­δυνατεί ή πέννα μας νά απαρί­θμηση- Γι' αυτό ας τήν αγαπήσομε με όλη μας τήν καρδιά και ας καταφεύγομε σ’ αυτή σε κά­θε μας ανάγκη.

4) Ή Εκκλησία μας. Εάν ή Ορθοδοξία είναι ο θησαυρός, ή Ορθόδοξη Εκκλησία είναι τό ασφαλές θησαυροφυλάκιο, μέ­σα στο όποιο φυλάσσεται ή Ορθόδοξη Πίστι ανόθευτη και απαραχάρακτη επί τόσους αιώ­νες. Ή Εκκλησία είναι ή βασίλισ­σα, τήν οποία βλέπει ο προφη-τάναξ Δαβίδ νά ίσταται «έκ δε­ξιών» του βασιλέως Χριστού, «έν ίματισμω διαχρύσω περιβε­βλημένη, πεποικιλμένη», ενδεδυμένη με χρυσά ενδύματα και στολισμένη με τα πολύτιμα στο­λίδια τής ταπεινοφροσύνης, τής άγνότητος, τής υπακοής, τής πίστεως, τής υπομονής και των άλλων αρετών.

Ή Εκκλησία είναι ή πλουσιωτάτη νύμφη, τήν οποία απέκτη­σε ο Νυμφίος Χριστός «διά του ιδίου αίματος» (= με τό ίδιο του τό αίμα). «Τιμής ήγοράσθητε», τονίζει ο Απόστολος σε όλα τα μέλη τής Εκκλησίας, όλους τούς Χριστιανούς.

«Αγορασθή­κατε με τίμημα (βαρύ τίμημα), τό αίμα του Χρίστου»! Ό,τι αγοράζεται ακριβά είναι ακριβό και πολύτιμο. Γι' αυτό και ή άξια μας, ως μελών τής Εκκλησίας, και ή αξία του Σώματος του Χρί­στου είναι ανυπολόγιστη.

Όσοι είναι πιστά και συνει­δητά μέλη τής Εκκλησίας και ζουν τη Μυστηριακή ζωή της, γίνονται και αυτοί πλούσιοι, πάμπλουτοι και επιθυμούν νά μοιρασθούν αυτό τόν πλούτο τους και με τούς άλλους αν­θρώπους.

5) Οι άγιοι τής Εκκλησίας μας. Αποτελούν και αυτοί πο­λύτιμο θησαυρό τής Πίστεως μας. Προφήτες, απόστολοι, πα­τέρες, μάρτυρες, όσιοι και δί­καιοι καθιστούν τόν Θεανθρώπινο οργανισμό, πού λέγεται Εκκλησία, πιο πλούσιο απ’ όλες μαζί τις πολυεθνικές εταιρείες, τράπεζες, ιδρύματα και χρημα­τιστήρια όλου του κόσμου. Ό πλούτος του κόσμου είναι υλι­κός, ο πλούτος των άγιων είναι πνευματικός. Ό κόσμος είναι μι­κρός και ανάξιος νά τούς έχει ανάμεσα του (Έβρ. 11, 38). Τούς έχει όμως ή Εκκλησία και καυχάται γι' αυτούς και καλεί όλους τούς πιστούς νά τούς μι­μηθούν και νά ομοιάσουν μ' αυτούς.

Οι άγιοι, έκτος από την αγία και χριστομίμητη βιωτή τους, χάρισαν και πολύτιμους επί μέρους θησαυρούς στους ανθρώπους. Τέτοιοι θησαυροί είναι τα συναξάρια τους, τα φω­τισμένα συγγράμματα τους, και τα ιερά και χαριτόβρυτα τους λείψανα, πολλά από τα όποια θαυμα­τουργούν, ευωδιάζουν, θερα­πεύουν, εκβάλλουν δαιμόνια και γενικώς ευ­εργετούν ποικι­λοτρόπως τους πιστούς.

6) Ή θεία Λει­τουργία. Ανεκτίμητος και αυτός πνευματικός θησαυρός. Ανεβά­ζει τούς μετέχοντας σ' αύτη πι­στούς στα ουράνια. Τούς προσ­φέρει μία μικρή γεύση της Βασι­λείας των ουρανών. Εάν δεν έχει καταστροφή ακόμη ο κό­σμος, αυτό οφείλεται στην τέλεση της Ορθοδόξου θ. Λει­τουργίας σε όλα τα σημεία της γης, στις πρεσβείες της Πανα­γίας και των αναρίθμητων αγίων στους ουρανούς και στις προσευχές των ολίγων αγίων, πού έχουν απομείνει εδώ στη γη. Όπως γράφει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος στο βιβλίο «Εις τήν θείαν Λειτουργίαν Β'», ή θεία Λειτουργία είναι «ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του Θεού στον άνθρωπο». Και προσθέτει με πόνο, «Δυστυχώς τό θησαυρό, πού λέγεται θεία Λει­τουργία, λίγοι τον αγαπούν και ακό­μη λιγώτεροι τον γνωρίζουν. Θλί­βεται κανείς υπο­λογίζοντας τους τακτικώς έκκλησιαζομένους.

Θλίβεται, γιατί βλέπει ελαχίστους νά βρίσκωνται μέσα στους να­ούς τήν ώρα της θ. Λειτουργίας, ενώ οι μεγάλες μάζες των λεγο­μένων χριστιανών έχουν "απο­δημήσει εις χώραν μακράν", έχουν απομακρυνθεί από τό πλούσιο σε πνευματικά αγαθά σπίτι τού Πατέρα, και προσ­παθούν νά Ικανοποιήσουν τήν πείνα και τη δίψα της ψυχής με τα ξυλοκέρατα της κοσμικής ζωής και τής αμαρτίας».

7) Τό Πνεύμα τό Άγιο. Χαρίζει τον «θησαυρόν τών αγαθών». Ποίων αγαθών; Τών υλικών και καταναλωτικών; Όχι, αδελφοί. Τα αγαθά πού χαρίζει τό Άγιο Πνεύμα δεν είναι υλικά, άλλά πνευματικά. Είναι κατ' αρχάς ή ζωή. Τό Άγιο Πνεύμα είναι ο τής «ζωής χορηγός». Μόνον αυτό; Τό Άγιο Πνεύμα χορηγεί και πλήθος άλλα αγαθά. «Πάντα χο­ρηγεί τό Πνεύμα τό Άγιον», ψάλλομε κατά τόν εσπερινό τής Πεντηκοστής, και απαριθμούμε τα αγαθά πού προσ­φέρει στην Εκ­κλησία και τόν κό­σμο. «Βρύει προ­φητείας, ιερέας τελειοί, αγράμμα­τους σοφίαν έδί-δαξεν, αλιείς θεο­λόγους άνέδειξεν, όλον συγκροτεί τόν θεσμόν τής Εκκλησίας...»!

Οι τράπεζες χορηγούν χρημα­τικά δάνεια. Τό Άγιο Πνεύμα χο­ρηγεί όλες τις προϋποθέσεις, πού χρειάζονται οι άνθρωποι γιά νά σωθούν και νά ζήσουν αιω­νίως. Οι πολλοί αγωνίζονται νά αποκτήσουν υλικά αγαθά. Εμείς ας άγωνιζόμεθα ν' άποκτήσωμε τό Πνεύμα τό Άγιο. Έλάβαμε βεβαίως τό Άγιο Πνεύμα όταν βαπτισθήκαμε και δεχθήκαμε τα χαρίσματα και τις δωρεές του με τό μυστήριο του Χρίσματος. Με τις τόσες όμως αμαρτίες μας απομακρύνεται ή Χάρις του. Και αίσθανόμεθα άδειοι, κενοί, δυσ­τυχισμένοι. Άλλ' ας μη μένωμε σ' αυτή τήν κατάσταση. Ας μετα­νοούμε και ας έργαζώμεθα συν­εχώς γιά τήν απόκτηση των αρετών, ούτως ώστε νά έλκύσωμε και πάλι τήν Χάρι του Θεού, διά νά δύναται νά κατοικεί μέσα μας τό Άγιο Πνεύμα. Ας καυ­χώνται οι άνθρωποι, ότι συγκα­τοικούν με υψηλά πρόσωπα, άρχοντες και αξιω­ματούχους αυτού του κόσμου. Εμείς νά προσέχωμε τη ζωή μας, ώστε νά συγκατοικούμε με τό Άγιο Πνεύμα. Καρδιά, μέσα στην οποία κατοικεί τό Άγιο Πνεύμα, είναι απείρως ανώτερη και πλουσιώτερη και από τήν πλέον πολυτελή έπαυλη αυτού του κόσμου. Αυτό μόνον αυτοί, πού φιλοξενούν τό Άγιο Πνεύμα στην καρδιά τους, τό γνωρίζουν, και τόν θησαυρό αυτό δεν τόν ανταλλάσσουν με όλους τούς θησαυρούς τής γης.

8) Ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Τόν θησαυρό αυτό αφήσα­με τελευταίο, γιά νά του δώσωμε έμφασι, διότι είναι ο μεγαλύτε­ρος και πολυτιμότερος. Είναι ο «πολύτιμος μαργαρίτης». Αυτός μαζί με τόν Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, έδημιούργησε και συντηρεί τα σύμπαντα. Όλα τα πλούτη τής γης δικά του είναι. Και όλοι οι πνευματικοί θησαυροί των ουρανών σ’ αυτόν ανήκουν. Όσοι δε πιστεύουν σ’ αυτόν και τόν δέχονται, σ' αυ­τούς έδωσε δικαίωμα νά γίνουν τέκνα του Θεού (Ίωάν. 1,12), ό­πως δε μάς διαβεβαιώνει ο Από­στολος Παύλος, «εί δέ τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δέ Χρι­στού» (Ρωμ. 8, 17).

Τό έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό, αδελφοί, ότι δηλαδή θα κληρονομήσωμε τόν Θεό, ως αδελφοί δε του Χριστού θα εί­μεθα συγκληρονόμοι και θα συμβασιλεύσωμε με τόν παμβα-σιλέα Χριστό εις τους αιώνας των αιώνων; Γιά τις υλικές κλη­ρονομιές του κόσμου τούτου συγγενείς διαπληκτίζονται, άλληλομηνύονται στα δικαστήρια, πολλάκις δε και φονεύονται. Γιά τήν απερίγραπτου κάλλους και ανεκτίμητου αξίας κληρονομιά των ουρανών πόσοι ενδιαφέ­ρονται; Δυστυχώς ολίγοι, πολύ ολίγοι, διότι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του αμύθητου αυτού θη­σαυρού.

Είθε, στον άπιστο αυτό και διεφθαρμένο κόσμο πού ζούμε, νά είμεθα με τούς ολίγους, με τό «μικρόν ποίμνιον» του Χριστού, νά πιστεύομε, νά άγωνιζώμεθα, νά έργαζώμεθα τις αρε­τές και κυρίως τήν «βασίλισσα» αυτών, τήν ελεημοσύνη, διά τής οποίας αποκτούμε «θησαυρόν άνέκλειπτον (=άνεξάντλητο) έν τοις ουρανοίς, όπου κλέπτης ούκ εγγίζει (=δεν πλησιάζει) ουδέ σης (=σκόρος) διαφθείρει (=καταστρέφει)» (Λουκ. 12, 33). Και ας μετέχωμε συχνά στη Θ. Κοινωνία, όπου λαμβάνομε τα Τίμια Δώρα, τό πανάχραντο σώ­μα και τό τίμιο αίμα του Κυρίου μας, ολόκληρο τό Χριστό, ενω­μένο με τόν Θεό Πατέρα και τό Άγιο Πνεύμα, γινόμενοι τοιου­τοτρόπως πάμπλουτοι, πλουσιώτεροι και από τούς πλουσιωτέρους Κροίσσους τής γης.

Με τέτοιο θησαυρό στις ψυχές μας, ποιά οικονομική κρίση και ύφεση μπορεί ποτέ νά μάς απειλήσει; Τούς υλικούς θησαυρούς αυτής τής ζωής ας τούς πάρει, εάν θέ­ληση, ο Αντίχριστος. Τούς πνευματικούς θησαυρούς, πού μάς χαρίζει ο Χριστός, και τήν ψυχή μας, μέσα στην οποία φυ­λάσσονται, δεν θα χαρίσωμε και δεν θα παραδώσωμε ποτέ και σε κανένα, γιά τόν απλού­στατο λόγο, ότι είμεθα Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ιδιότητα, πού από μόνη της αποτελεί μονα­δικό και αιώνιο θησαυρό.(Από τον "ΣΤΑΥΡΟ")

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ -π.ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ pdf ΕΔΩ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ