ΜΕΤΑΝΟΙΑ - ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

ΟΔΗΓΟΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

KΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΣΕ PDF ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ

1. Πιστεύεις στο Θεό στην Αγία Τριάδα, στη Θεότητα του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος; Πιστεύεις στην Εκκλησία και τα Μυστήριά Της; Πιστεύεις ότι υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση;

2. Εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου πάντοτε και ιδιαίτερα στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής σου στην Πρόνοια του Θεού ή απογοητεύεσαι και δείχνεις ολιγοπιστία;

3. Μήπως στις θλίψεις, τις ασθένειες και τις δοκιμασίες της ζωής σου γογγύζεις εναντίον του Θεού και χάνεις την πίστη και το θάρρος σου;

4. Μήπως πιστεύεις στα µέντιουµς, στις χαρτορίχτρες, στους αστρολόγους, στους µάγους ή στις µάγισσες, στη χειρομαντεία, στην καφετζού;Μήπως είπες σ' άλλους να πιστεύουν και να καταφεύγουν σε αυτά;

5. Μήπως πιστεύεις στις προλήψεις και δεισιδαιμονίες και θεωρείς σαν κακό σημάδι το τρίξιμο των ξύλων, το βούισμα των αυτιών, το ούρλιασμα του σκύλου, τη συνάντηση του Ιερέως, το λεγόμενο ποδαρικό;

6. Μήπως πιστεύεις στην τύχη;

7. Κάνεις την προσευχή σου πρωί και βράδι, όπως επίσης και στο τραπέζι; Μήπως ντρέπεσαι να κάνης το Σταυρό σου ενώπιον άλλων π.χ. στο εστιατόριο ή έξω από Ι. Ναό που περνάς;

8. Μελετάς την Αγία Γραφή, καθώς επίσης και διάφορα θρησκευτικά βιβλία;

9. Εκκλησιάζεσαι τις Κυριακές και τις µεγάλες Εορτές;

10. Παρακολουθείς από την αρχή· µέχρι τέλους τη θεία Λειτουργία ή πηγαίνεις αργά και φεύγεις πριν τελείωση;

11. Στην Εκκλησία πηγαίνεις ντυμένος (η) µε σεμνή ενδυμασία; Προσέχεις να µη γελάς και να µη συζητείς µε άλλους, έστω και αν τελείται Γάµος ή Βάπτισις;

12. Μήπως εμποδίζεις από τον Εκκλησιασμό το (τη) σύζυγό σου, τα παιδιά σου η λες στους γνωστούς σου να µην εκκλησιάζονται;

13. Κοινωνείς τακτικά ή μια φορά το χρόνο και αυτή χωρίς να εξομολογηθείς;

14. Μήπως ορκίζεσαι χωρίς λόγο ή και ψευδώς και δεν ετήρησες τον όρκο που έδωσες ή το τάξιμο;

15. Μήπως βλασφημείς το όνομα του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων μας;

16. Νηστεύεις, εάν δεν έχεις σοβαρούς λόγους υγείας, την Τετάρτη και Παρασκευή και τις Τεσσαρακοστές;

17. Μήπως πετάς θρησκευτικά βιβλία ή περιοδικά σε τόπο ακάθαρτο;

ΕΣΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

1. Μήπως έχεις μίσος και αντιπάθεια εναντίον κάποιου που σου έκαμε κακό ή σε ύβρισε επάνω στο θυμό του;

2. Μήπως είσαι καχύποπτος και χωρίς αιτία υποπτεύεσαι τους πάντας, ότι δήθεν μιλούν για σένα, ότι δεν σε θέλουν, ότι δεν σε αγαπούν, ότι δεν σε συμπαθούν;

3. Μήπως ζηλεύεις και στενοχωρείσαι για την πρόοδο, την ευτυχία, την ομορφιά και τα αγαθά των άλλων;

4. Μήπως μένεις ασυγκίνητος μπροστά στη δυστυχία και την ανάγκη του πλησίον σου;

5. Στις συναλλαγές σου με τους συνεταίρους σου ή συνεργάτες σου ή πελάτες σου είσαι τίμιος, ευθύς, ειλικρινής, ακέραιος;

6. Μήπως συκοφάντησες ή κατηγόρησες το συνάνθρωπό σου;

7. Μήπως ειρωνεύεσαι και χλευάζεις τους ευσεβείς, εκείνους που νηστεύουν και αγωνίζονται να ζουν Χρισnανική ζωή; Ή και εκείνους που έχουν φυσικά ή πνευματικά ελαττώματα;

8. Ενώ άκουσες κάποια πληροφορία ή κατηγορία εναντίον άλλου, µήπως τη µετέδωσες και έβλαψες, έστω και άθελά σου, την υπόληψη και τιμή του συνανθρώπου σου;

9. Μήπως κατακρίνεις τη συμπεριφορά, τις πράξεις, τα σφάλματα ή ελαττώματα των άλλων, όταν απουσιάζουν. έστω κι αν είναι αλήθεια αυτά που λες;

10. Μήπως καταράστηκες κάποιον που σου έκαµε κακό ή και τον εαυτό σου τον ίδιο σε δύσκολες περιστάσεις της ζωής σου ή την ώρα και τη σnγµή που γεννήθηκες;

11. Μήπως στέλνεις τους άλλους στο «Διάβολο» ή τους «µουντζώνεις»; 12. Σέβεσαι τους γονείς σου; Τους φροντίζεις; Ανέχεσαι, αν έχουν τις γεροντικές αδυναμίες τους; Τους βοηθάς στις σωματικές και πνευματικές ανάγκες; Φροντίζεις να εκκλησιάζονται και να κοινωνούν; Μήπως τους έχεις εγκαταλείψει άστοργα;

13. Μήπως παρέσυρες τους γονείς σου και έγραψαν σε σένα πιο πολλή περιουσία και έτσι αδίκησες τους αδελφούς σου;

14. Μήπως επάνω στο θυμό σου εκτύπησες κανένα µε τα χέρια ή έθιξες µε τα λόγια;

15. Εκτελείς συνειδητά το επάγγελµά σου ή την αποστολή σου;

16. Μήπως κλέπτεις; Μήπως παρακίνησες ή βοήθησες άλλον να κλέψει ή δέχτηκες να καλύψεις τον κλέπτη ή έλαβες εν γνώσει σου κλεµµένα πράγματα;

17. Μήπως είσαι αγνώμων και αχάριστος προς το Θεό και γενικά τους ευεργέτες σου;

18. Μήπως κάνεις κακές παρέες και αμαρτωλές συναναστροφές; Μήπως ώθησες κανέναν, είτε µε λόγια είτε µε το παράδειγµά σου, στην αμαρτία;

19. Μήπως έχεις κάνει πλαστογραφία; Μήπως έχεις καταχρασθή το Δημόσιο; Μήπως δανείσθηκες χρήματα ή άλλα αντικείμενα και δεν τα επέστρεψες;

20. Μήπως έκανες ποτέ φόνο, µε οποιονδήποτε τρόπο;

21. Μήπως αναμειγνύεσαι στη ζωή των άλλων ή στο έργο των ή την οικογένειά των και γίνεσαι πρόξενος φιλονεικιών και ταραχών;

22. Ελεείς τους πτωχούς, τα ορφανά, τους γέροντες, τους πολύτεκνους, τις πτωχές οικογένειες που γνωρίζεις;

Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ

1. Μήπως είσαι προσκολλημένος στην ύλη και τα επίγεια αγαθά;

2. Μήπως είναι φιλάργυρος και φιλοχρήµατος;

3. Μήπως είσαι πλεονέκτης;

4. Μήπως είσαι σπάταλος; 'Ότι σου περισσεύει ανήκει στους πτωχούς;

5. Μήπως έχεις µεγαλοµανία;

6. Μήπως σου αρέσει να επιδεικνύεσαι δείχνοντας τα ενδύματα σου, τα πλούτη σου, τις επιτυχίες σου, τους βαθμούς του παιδιού σου;

7. Μήπως επιδιώκεις το θαυµασµό και τη δόξα των ανθρώπων;

8. Δέχεσαι ευχαρίστως τους επαίνους και θέλεις οι άλλοι να σε κολακεύουν, να λένε ότι σαν εσένα άλλος δεν υπάρχει;

9. Θίγεσαι, όταν σου υποδεικνύουν τα σφάλµατά σου, και πικραίνεσαι, όταν σε ελέγχουν και σε παρατηρούν οι µεγαλύτεροί σου;

10. Μήπως είσαι πείσμων, ισχυρογνώμων, εγωιστής, υπερήφανος και ατομιστής; Πρόσεξε τα αµαρτηµατα αυτά, διότι η διάγνωσή τους είναι δύσκολη.

11. Μήπως χαρτοπαίζεις, έστω και άνευ χρηµάτων, µε πρόσωπα του σπιτιού σου ή συγγενικά «για να σκοτώσεις την ώρα σου», όπως λένε µερικοί.

12. Μήπως σαρκικά αµαρτήµατα έχουν µολύνει το σώμα και την ψυχή σου;

13. Παρακολουθείς θεάματα βρώμικα από την τηλεόραση και τον κινηματογράφο;

14. Μήπως διαβάζεις αισχρά βιβλία και περιοδικά;

15. Μήπως εσκέφθης ποτέ να αυτοκτονήσεις;

16. Μήπως είσαι κοιλιόδουλος;

17. Μήπως είσαι οκνηρός, αμελής, ράθυμος;

18. Μήπως λέγεις λέξεις απρεπείς, αισχρές, υβριστικές, είτε χάριν αστειότητος είτε για να υβρίσεις και εξευτελίσεις άλλον;

19. Έχεις πνεύμα αυταπαρνήσεως;

20. Διώχνεις από το µυαλό σου τις κακές σκέψεις που έρχονται να µολύνουν την καρδιά σου;

21. Τα µάτια σου τα προσέχεις να µην περιεργάζονται προκλητικές εικόνες η πρόσωπα;

22. Τα αυτιά σου τα προσέχεις τι ακούν;

23. Μήπως ντύνεσαι άσεμνα; Αν είσαι γυναίκα, µήπως ντύνεσαι ανδρικά ή µε ρούχα προκλητικά και σκανδαλίζεις µε την εµφάνισή σου και µάλιστα εισέρχεσαι και σε τόπους ιερούς; Αν είσαι άνδρας, µήπως έχεις εμφάνιση έξαλλη;

24. Μήπως χορεύεις έξαλλους και αμαρτωλούς χορούς; Τραγουδάς ή ακούς αισχρά τραγούδια;

25. Μήπως είσαι µέθυσος;

26. Μήπως καπνίζεις; Το κάπνισμα φθείρει την πολύτιμη υγεία και αποτελεί αμαρτωλή σπατάλη

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΖΥΓΟΥΣ

1. Διατηρείτε τη συζυγική πιστή; Είναι φοβερό, όταν ο ένας από τους συζύγους συνάπτει παράνομους σχέσεις

2. Μήπως ο ένας από τους δύο πρόσβαλε ή λύπησε τον άλλον ενώπιον άλλων ή και ιδιαιτέρως;

3. Μήπως δεν ανέχεσθε τις τυχόν αδυναμίες ο ένας του άλλου; Μήπως δεικνύετε σκληρότητα;

4. Μήπως εσύ ο σύζυγος προτρέπεις τη σύζυγό σου να ακολουθεί κατά γράµµα τη µόδα και κάθε τι που είναι εξωφρενικό και αντίθετο προς το Νόµο του Θεού; Μήπως συ η σύζυγος παρασύρεις το σύζυγό σου σε διασκεδάσεις, απαιτείς να σου δίδει τα µέσα για να ακολουθείς τη µόδα και την κοσμική ζωή;

5. Σκέπτεσθε τον αγώνα που έχει ο ένας έξω από το σπίτι και ο άλλος µέσα στο σπίτι, ώστε να βοηθάτε ο ένας τον άλλον στον αγώνα αυτόν ξεκουράζοντας ο ένας τον άλλο ψυχικά και σωματικά;

6. Ως σύζυγος µήπως έχεις υπερβολικές αξιώσεις µερικές φορές και εξευτελιστικές στις συζυγικές σχέσεις; Κάνετε εγκράτεια κατά τις Κυριακές, τις εορτές και τις ημέρες των Νηστειών γενικά;

7. Μήπως δεν αφήνεις συ ο (η) σύζυγος τη (το) σύζυγό σου να πηγαίνει στην Εκκλησία ή σε θρησκευτικές συγκεντρώσεις και ομιλίες;

8. Τα παιδιά σας τα ανατρέφετε "εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου; Μήπως ενδιαφέρεστε µόνο για τη διανοητική των µόρφωσι και αδιαφορείτε για την ποιότητα του χαρακτήρα τους;

9. Τα οδηγείτε στην Εκκλησία, στην Ι Εξοµολόγησι, τη συχνή Θεία Κοινωνία, το Κατηχητικό; Τα διδάσκετε µε τα λόγια και το παράδειγµά σας την αρετή; Τα εµάθατε να προσεύχωνται το πρωί, το βράδι, όπως και στο φαγητό, µε προσοχή και ευλάβεια;

10. Προσέχετε τι διαβάζουν; Φροντίζετε να τους παίρνετε βιβλία, περιοδικά εθνικοθρησκευτικού περιεχομένου;

11. Προσέχετε µε ποιους συναναστρέφονται και ποιους έχουν φίλους;

12. Μήπως τα οδηγείτε σε θεάματα αμαρτωλά και τα αφήνετε να παρακολουθούν απεριόριστα και ανεξέλεγκτα τηλεόραση;

13. Τα διδάσκετε την ταπεινοφροσύνη και προσέχετε να ντύνονται σεμνά;

14. Μήπως τα καταράσθε όταν σας πικραίνουν; Μήπως τα στέλνετε στο Διάβολο;

15. Μήπως κάνατε εκτρώσεις ή αποφεύγετε να κάνετε παιδιά;

16. Μήπως αδικήσατε τα παιδιά σας κατά τη διανομή της περιουσίας σας;

17. Συ ο σύζυγος µήπως νομίζεις ότι το καθήκον της ανατροφής και της µορφώσεως των παιδιών σας ανήκει µόνο στη σύζυγο; Και συ έχεις καθήκον να τα νουθετείς, να τα διαβάζεις και να τα απασχολείς, για να ξεκουράζεις τη σύζυγό σου, αλλά και για να νιώθουν και αυτά την παρουσία σου, ώστε να συγκρατούνται και να µην παρασύρονται στο κακό;

18. Μήπως τα µουντζώνετε και τα µαλώνετε µε απρεπείς λέξεις;

19 . Αγαπά και τιμά ο καθένας σας τους γονείς και τους συγγενείς του άλλου; Μήπως· επεμβαίνουν οι γονείς· και οι συγγενείς σας στην οικογένειά σας και γίνονται αιτία να δημιουργούνται διχόνοιες και παρεξηγήσεις µεταξύ σας;

20. Μήπως επεμβαίνετε στην οικογένεια του παιδιού σας;

Αδελφέ µου,Βλέπεις πόσα πράγματα έχεις να σκεφθείς; Και πόσα ακόμα θα ανακαλύψεις, όταν µείνης µόνος σου και θελήσεις να ... ψάξεις βαθιά τον , εαυτό σου .... Μην αµελήσης να το κάνεις. Αυτή είναι η µεγαλύτερη βοήθεια που µπορείς και πρέπει να προσφέρεις στον εαυτό σου και στους άλλους.

Εύχομαι ο Πανάγαθος να σε φωτίσει και να σε δυναμώσει στον ανηφορικό, αλλά ωραίο αυτό δρόμο, που περνά απ' το Ιερό εξομολογητήριο και οδηγεί στον Ουρανό.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

1. Υπάρχουν δύο κατηγορίες αμαρτιών:

α) Αυτές που γίνονται µε ενέργειες του ανθρώπου π.χ χτυπώ, βλασφημώ, κλέβω, κατακρίνω, κ.α

β) Αυτές που γίνονται µε τον νου, µε την επιθυμία, το φθόνο, την ζήλια, κ.α ...

2. Πρώτα σημειώνω σε ένα χαρτί τα µεγάλα αµαρτήµατα, µετά τα πιο µικρά και τέλος τα µικρότερα

3. Αφού συνειδητοποιήσω ότι είμαι αμαρτωλός, αποφασίζω να διακόψω κάθε σχέση µε τις αμαρτίες µου, δηλαδή να µην τις ξαναπράξω.

4. Να αισθανθώ µέσα µου ότι

α)Αμάρτησα ενώπιον του Θεού.

β) Έλύπησα τον Θεόν µου.

γ) Φέρθηκα αχάριστα στον Θεό που µε ανέχεται να περπατάω όρθιος ενώ θα πρέπει να σέρνομαι σαν σκουλήκι.

δ) Μου έδωσε υγεία, αρτιμέλεια, σύζυγο, παιδιά, εργάζομαι, έχω σπίτι, αδέλφια κ.α

5. Αδίκησα, στεναχώρησα, πίκρανα, κατέκρινα ανθρώπους και τον πλησίον µου,ενώ θα 'πρεπε να τους βλέπω σαν τον αδελφό µου-τους γονείς µου-τα παιδιά µου.

6. Με τις αμαρτίες µου καταδικάζω τον εαυτό µου και τον ετοιμάζω για την αιώνια κόλαση. Πως θα πάω στο δικαστήριο της κρίσεως µε τόσες αμαρτίες; Δεν φοβάμαι το Θεό;

7. Και αν έχω εξομολογηθεί όλο και ψάχνω τις παλιές σου αμαρτίες γιατί ίσως βρω και κάποιες άλλες που δεν τις έβλεπα παλιότερα, και δεν τις έχω εξομολογηθεί.

8. Να κλάψω αδελφέ αν µπορώ.

9. Αν δεν είμαι ικανοποιημένος από την εξομολόγηση µου φταίει το ότι δεν είμαι µετανοιωµένος ή δεν είμαι σωστά πληροφορημένος ή διαβασμένος στο ΤΙ ΕΙΝΑΙ και ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ η εξομολόγηση.

10. Αν η εξομολόγηση δεν µε ικανοποιεί, δεν φταίει ποτέ ο εξομολόγος αλλά εγώ και µόνο.

11. Ή εξομολόγηση είναι ομολογία-αναφορά των µετανοιωµενων αμαρτιών.

12. Είναι σύντομη και αναφέρω µόνο τα δικά µου αµαρτήµατα π.χ υβρίζω- κατακρίνω -µισω- είμαι φιλάργυρος- είμαι πόρνος, κ.λ.π. Αν ο πνευματικός το κρίνει θα σε ρωτήσει λεπτομερέστερα.

13. Δεν αναφέρω τις αιτίες των αμαρτιών µου π.χ µισώ κάποιον επειδή µε κατηγόρησε.

14. Η εξομολόγηση είναι µυστήριο, δεν είναι διάλογος κοινωνικός ή φιλική κουβέντα ή για να λύσουμε οικογενειακές, ή επαγγελματικές διαφορές κ. α.

15. Δεν αναφέρω τις αμαρτίες των άλλων ποτέ, αλλά µόνο τις δικές µου.

16. Μπορεί να ορισθεί µε τον εξομολόγο-πνευματικό άλλη ώρα και ημέρα για συμβουλευτική συζήτηση, ώστε να ωφεληθεί πνευματικά ο κάθε χριστιανός, διότι και αυτό πρέπει να γίνεται.

17. Να αποφεύγω να ζητώ να εξομολογηθώ κάποιες ημέρες που είναι για τον εξομολόγο ημέρες γεμάτες µε υποχρεώσεις, ιδίως Σάββατο και Κυριακή διότι θέλει και αυτός χρόνο για προσευχή, µελέτη, ξεκούραση κ. α.

18. Καλό είναι να υπάρχει πρόγραµµα και για την εξομολόγηση. Προτιµητέες ημέρες είναι η Δευτέρα- Τρίτη -Πέμπτη- Παρασκευή πρωί κατά την περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, ίσως και όλου του χρόνου, και ώρες 9-1. Το απόγευμα µετά τον εσπερινό, και αυτό αλλάζει ανάλογα µε τις υποχρεώσεις τις εκκλησιαστικές, ενοριακές, οικογενειακές όλων των εξομολόγων -πνευματικών.

19. Να φροντίσω να προμηθευτώ από τα χριστιανικά βιβλιοπωλεία βιβλία για το πώς και πότε να εξοµολογούµαι.

20. Αν στο περιβάλλον µου υπάρχουν άνθρωποι ηλικιωμένοι να φροντίσω να τους πείσω να εξομολογηθούν όσο είναι νωρίς και όχι όταν αρρωστήσουν βαριά.

21. Για όσους εξομολογούνται για πρώτη φορά θα προηγείται συζήτηση ώστε ο πιστός να καταλάβει ότι πρέπει να διαπιστώσει, να αναγνωρίσει, να µετανιώσει για τις αμαρτίες τον και µετά να έλθει να εξομολογηθεί

22. Την Μ. Εβδομάδα και τις παραμονές µεγάλων εορτών να αποφεύγω να εξοµολογούµαι διότι ο πνευματικός έχει και άλλες υποχρεώσεις, Πρέπει να σκεπτόμαστε και αυτόν.

23. Τα παραπάνω γραφόμενα είναι και δίνονται για να βοηθήσουν όλους, και εμάς και εσάς αδελφοί

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ για όσο ζούμε.

Μην ξέχναμε όλοι:

Πίστη- Ελπίδα- Αγάπη- Μετάνοια- Απόφαση- Συντριβή- Δάκρυα-Υπομονή- Ανοχή- Ταπείνωση- Προσευχή- Υπακοή Στο Θέλημα Του Θεού- Ελεημοσύνη- Αυτοκριτική- Νηστεία Ψυχοσωματική Καλή Διαχείριση Των Υλικών Και Πνευματικών Αγαθών Που Μας Δώρισε Ο Θεός - Πρότυπο Ζωής Για Τον Καθένα Ο Χριστός - Η Παναγία - Οι Άγιοι. Καλόν Παράδεισον

ΑΜΗΝ

ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

'Αγαπητό µου παιδί,

Τώρα πού πρόκειται να πας για να εξομολογηθείς, σκέψου πριν πας στον εξομολόγο μήπως έχεις κάνει κάποιο αμάρτημα από αυτά πού σού γράφουμε παρακάτω, και υπογράμμισε τα ή βάλε ένα μικρό σημάδι για να τα προσέξεις. και να τα πεις στον εξομολόγο. 'Ακόμα προσευχήσου ό καλός Θεός να σε φωτίσει να θυμηθείς όλα σου τα αμαρτήματα και να τα εξομολογηθείς με ειλικρίνεια ..

ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ

1. Μήπως λες ψέματα, έστω και για αστεία;

2. Μήπως τραγουδάς αισχρά τραγούδια, πού ακούς στο ραδιόφωνο;

3. Μήπως αντιμιλάς στους γονείς . διδασκάλους - μεγαλύτερους;

4. Μήπως ορκίζεσαι στο όνομα του Θεού και των Αγίων:

5. Μήπως βλασφήμησες ποτέ για τα θεία η λες: "α στο διάβολο;

6. Μήπως λες υπερήφανα λόγια για τον εαυτό σου;

ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ

1. Μήπως βλέπεις άσχημα έργα στην τηλεόραση;

2. Μήπως βλέπεις ακατάλληλα κινηματογραφικά έργα;

3. Μήπως διαβάζεις περιοδικά και βιβλία, πού δε σε ωφελούν;

4. Μήπως δεν διαβάζεις την Αγία Γραφή;

ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΩΝ ΑΥΤΙΩΝ

1. Μήπως σ' αρέσει ν' ακούς τραγούδια κοσμικά τού ραδιοφώνου;

2. Μήπως σ' αρέσει ν' ακούς αισχρά λόγια οπό μεγάλους και μικρούς;

3. Μήπως ακούς να κατηγορούν τον Χριστό μας και να τον βλασφημούν και δεν διαμαρτύρεσαι;

4. Μήπως ακούς να κατηγορούν αδίκως τούς άλλους και δεν μιλάς;

ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ

1. Μήπως κλέβεις ξένα πράγματα οπό το σπίτι και το σχολείο;

2. Μήπως χτυπάς τούς μικρότερους συμμαθητές και αδελφούς σου;

3. Μήπως κάνεις αισχρές χειρονομίες στον εαυτό σου και στους άλλους;

4. Μήπως δεν κάνεις το σταυρό σου καλά και ευλαβικά;

5. Μήπως μουντζώνεις τούς άλλους;

ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ

1. Μήπως πηγαίνεις στα θέατρα και κινηματογράφους;

2. Μήπως πηγαίνεις στα πάρτυ και χορεύεις αμαρτωλούς χορούς;

3. Μήπως κλωτσάς τούς φίλους σου και τ' αδέλφια σου;

4. Μήπως δεν πηγαίνεις κάθε Κυριακή στην εκκλησία και στα κατη­χητικά;

ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

1. Μήπως δεν κάνεις κάθε μέρα την προσευχή σου;

2. Μήπως δεν υπακούς στους γονείς σου;

3. Μήπως δεν μελετάς τα μαθήματα σου;

4. Μήπως δεν τηρείς τις νηστείες πού ορίζει ή 'Εκκλησία µας;

5. Μήπως δεν κοινωνείς συχνά τα άχραντα Μυστήρια;

6. Μήπως ντύνεσαι μασκαράς τις 'Απόκριες;

7. Μήπως δεν κάνεις ελεημοσύνη στους πτωχούς ανθρώπους;

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΔΩ

7.

1. Ἕνα κείμενο περί Ἐξομολογήσεως

2. (ἀπό τό βιβλίο «Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ» σελ. 165 ἐκδ. Παπαδημητρίου)

1. ... Εἰς τό τέλος τῆς ἑβδομάδος, ἀφοῦ προπαρασκευάσθηκα καλά γιά τήν ἁγία Κοινωνία, πρίν ἐξομολογηθῶ, ἐσκέφθηκα ὅτι ἦταν μιά εὐκαιρία νά κάνω ἐκεῖ μιάν ἐξομολόγησιν ὅσον τό δυνατόν πιό λεπτομερῆ. Ἄρχισα, λοιπόν, τήν προσπάθεια γιά νά θυμηθῶ ὅλα τά ἁμαρτήματα ἀπ’ τήν νεότητά μου καί γιά νά μή τυχόν λησμονήσω ἔστω καί τό παραμικρό, τά ἔγραψα μέ ὅση τό δυνατόν περισσότερη λεπτομέρεια. Ἐγέμισα ἔτσι μιά μεγάλη κόλλα χαρτί μέ ὅλα αὐτά πού ἔγραψα. Ἔπειτα, ὅμως, ἄκουσα ὅτι εἰς τήν Κιταβάγια Παστίνα, πού ἀπέχει περίπου τρία χιλιόμετρα ἀπό ἐκεῖ, ἐζοῦσεν ἕνας ἀσκητής ἱερεύς, ὁ ὁποῖος ἦτο σοφός ἄνθρωπος καί γεμᾶτος ἀπό κατανόηση. Ὁποιοσδήποτε ἐπήγαινεν εἰς αὐτόν γιά νά ἐξομολογηθεῖ, εὑρισκόταν σέ μιάν ἀτμόσφαιρα γεμάτη ἀπό μειλιχιότητα καί συμπάθεια, ἀποχωροῦσε δέ χορτᾶτος ἀπό διδασκαλία γιά τήν σωτηρία του καί ἤρεμος ψυχικά. Μέ μεγάλην εὐχαρίστηση ἐπληροφορήθηκα γιά ὅλα αὐτά καί ἀνεχώρησα ἀμέσως νά συναντήσω τόν ἄγιον αὐτόν γέροντα.

2. Ὅταν ἔφθασα, εἰς τήν ἀρχή, ἐζήτησα ὁλίγες συμβουλές, ὕστερα δέ ἀπό κάμποσην ὥρα συνομιλίας τοῦ ἐδιάβασα τό χαρτί μέ τίς ἁμαρτίες μου, πού εἶχα γράψει. Ὅταν ἐτελείωσα τό διάβασμα, ἐκεῖνος μοῦ εἶπε:

3. «Παιδί μου, πολλά ἀπ’ αὐτά πού μοῦ ἐδιάβασες εἶναι χωρίς καμμιά ἀξία, οἱ συμβουλές μου δέ γιά τήν ἐξομολόγηση εἶναι γενικά οἱ ἐξῆς:

4. Πρῶτον: Δέν εἶναι ἀνάγκη νά ἐξομολογῆσαι ἁμαρτήματα γιά τά ὁποῖα ἄλλοτε μετενόησες, τά ἐξαγορεύθηκες καί ἐπῆρες τήν συγχώρηση. Ὅταν τά ξαναεξομολογῆσαι εἶναι σάν νά θέτεις σέ ἀμφιβολία τή δύναμη τοῦ Μυστηρίου τῆς θείας Ἐξομολογήσεως.

5. Δεύτερον: Δέν πρέπει νά θυμᾶσαι εἰς τήν ἐξομολόγηση οὔτε καί νά ἀναφέρεις εἰς αὐτήν ἄλλα τυχόν πρόσωπα πού συνέβη νά εἶναι συνδεδεμένα μέ τίς ἁμαρτίες σου. Δηλαδή, πρέπει νά ἐξομολογηθεῖς τά ἰδικά σου μόνον ἁμαρτήματα καί νά κρίνεις τόν ἑαυτό σου μόνον καί κανέναν ἄλλον.

6. Τρίτον: Δέν πρέπει νά ξεχνᾶς ὅτι οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς ἀπαγορεύουν νά ἀναφέρουμε μέ ὅλες τίς λεπτομέρειες τά διάφορα ἁμαρτήματά μας, ἐπειδή εἶναι καλύτερο νά τά ὁμολογοῦμε καί νά τά ἀναγνωρίζουμε εἰς τίς γενικές τους γραμμές γιά νά ἀποφεύγεται ὁ πειρασμός ἀπό τήν ἐπανάληψη τῶν λεπτομερειῶν καί γιά τόν ἑαυτό μας καί γιά τόν πνευματικό.

7. Τέταρτον: Ὅταν μετανοεῖς πρέπει νά μετανοεῖς εἰλικρινά καί πραγματικά γιατί εἶναι γεγονός ὅτι ἡ μετάνοιά σου αὐτή σήμερα εἶναι ἀφρόντιστη χλιαρή καί πρόχειρη.

8. Πέμπτον: Ἀσχολήθηκες σήμερα μέ ἕνα σωρό λεπτομέρειες, ἐνῶ παρέλειψες τό κυριότερο πρᾶγμα, δηλαδή δέν ἀνέφερες τίς πιό βαρειές ἀπ’ ὅλες τίς ἁμαρτίες, γιατί δέν παραδέχθηκες, οὔτε ἔγραψες εἰς τό χαρτί, ὅτι δέν ἀγαπᾶς τόν Θεό, ὅτι μισεῖς τόν πλησίον σου, ὅτι δέν πιστεύεις εἰς τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ, καί ὅτι εἶσαι γεμᾶτος ἀπό ὑπερηφάνεια καί φιλοδοξία, γεγονότα πού ἀποτελοῦν τήν τετραπλῆ μάζα τοῦ κακοῦ καί τά ὁποῖα εἶναι ἡ αἰτία ὅλων τῶν ἄλλων ἁμαρτημάτων μας. Αὐτά εἶναι οἱ τέσσερεις κυριώτερες ρίζες, ἀπό τίς ὁποῖες φυτρώνουν ὅλα τά ἄλλα ἁμαρτήματα εἰς τά ὁποῖα πέφτουμε ὅλοι».

9. Ἡ ἔκπληξίς μου πραγματικά ἦταν μεγάλη ἀπό ὅσα ἄκουσα, γι’ αὐτό ἀπευθυνόμενος πρός τόν φημισμένο αὐτόν πνευματικό, τοῦ εἶπα:

10. «Νά μέ συγχωρήσεις, σεβαστέ πάτερ, ἀλλά πῶς εἶναι δυνατόν νά μή ἀγαπῶ τόν Θεό, τόν Πατέρα ὅλων μας καί Συντηρητή; Σέ τί ἄλλο θά μποροῦσα νά πιστεύσω, ἐκτός ἀπό τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἡ εὐλογία τοῦ ὁποίου ἁγιάζει τά πάντα; Ἐγώ θέλω πάντα τό καλό τοῦ πλησίον μου, ποιόν δέ λόγο θά εἶχα γιά νά τούς μισῶ; Ὡς πρός τήν ὑπερηφάνεια, δέν ἔχω τίποτα γιά νά ὑπερηφανευθῶ, ἐκτός ἀπ’ τά ἀναρίθμητά μου ἁμαρτήματα. Ἀλλ’ ἀκόμη τί καλό ἔχω ἐπάνω μου γιά νά ὑπερηφανευθῶ; Μήπως τά πλούτη μου ἤ τήν ὑγεία μου; Μόνον ἄν ἤμουν μορφωμένος ἤ πλούσιος, θά μποροῦσα νά ἔχω πέσει σέ σφάλματα σάν αὐτά πού μοῦ ἀνέφερες».

11. «Ἀγαπητέ μου, εἶναι κρῖμα πού τόσο λίγο κατάλαβες τί ἐννοῶ μέ αὐτά πού εἶπα. Κοίταξε! Θά διδαχθεῖς πολύ καί γρήγορα, ἀπάνω σέ ὅσα σοῦ εἶπα, ἐάν διαβάσεις αὐτές τίς σημειώσεις πού σοῦ δίνω, τίς ὁποῖες καί ἐγώ χρησιμοποιῶ εἰς τήν ἐξομολόγησή μου. Διάβασέ τες προσεκτικά καί θά καταλάβεις ἐντελῶς καθαρά τήν ἀκριβῆ ἀπόδειξη ὅλων αὐτῶν πού σοῦ εἶπα καί τά ὁποῖα σέ ἐξέπληξαν»

12. Μού ἔδωσε τίς σημειώσεις καί ἐγώ ἄρχισα νά τίς διαβάζω. Οἱ σημειώσεις αὐτές ἔχουν ἀκριβῶς ὡς ἐξῆς:

13. «Ἐξομολόγηση πού ὁδηγεῖ τόν ἔσω ἄνθρωπο σέ ταπείνωση».

14. «Στρέφοντας τά μάτια μου προσεκτικά εἰς τόν ἑαυτό μου καί παρακολουθῶντας τήν πορεία τῆς ἐσωτερικῆς μου καταστάσεως, πιστοποιῶ ἀπό τήν πεῖρα μου, ὅτι δέν ἀγαπῶ τόν Θεόν, ὅτι δέν ἔχω θρησκευτική πίστη καί ὅτι εἶμαι γεμᾶτος ἀπό ὑπερηφάνεια καί ὑλοφροσύνη. Ὅλα αὐτά τά βρίσκω εἰς τόν ἑαυτό μου μετά ἀπό λεπτο-μερῆ ἐξέταση τῶν αἰσθημάτων καί τῆς συμπεριφορᾶς μου.

15. Δέν ἀγαπῶ τόν Θεό. Ἄν ἀγαποῦσα πραγματικά τόν Θεό θά εἶχα συνεχῶς τήν σκέψη μου στραμμένη πρός Αὐτόν καί θά ἤμουν εὐτυχισμένος. Κάθε σκέψη γιά τό Θεό θά μοῦ ἔδινε χαρά καί ἀγαλλίαση. Ἀντιθέτως, ὅμως, πολύ συχνότερα καί πολύ εὐκολώτερα σκέπτομαι διάφορα γήινα πράγματα, ἐνῶ ἡ ἀπασχόληση τῆς σκέψεώς μου μέ τόν Θεό καταντᾶ ἐργασία ἐπίπονη καί ξερή. Ἐάν ἀγαποῦσα τόν Θεόν, ἡ συνομιλία μου μέ Αὐτόν, διά τῆς προσευχῆς θά ἦτο ἡ τροφή καί ἡ τρυφή μου καί θά μέ ὡδηγοῦσε σέ ἀδιάσπαστη ἐπικοινωνία μέ Αὐτόν. Ὅμως, ὅλως ἀντίθετα, ὄχι μόνο δέν εὑρίσκω εὐχαρίστηση εἰς τήν προσευχή μου ἀλλά χρειάζεται κάθε φορά νά καταβάλλω προσπάθεια γιά νά προσευχηθῶ. Ἀγωνίζομαι κατά τῆς ἀπροθυμίας, νικῶμαι ἀπό τήν ἁμαρτωλότητά μου καί εἶμαι πάντα πρόθυμος νά καταπατῶ μέ κάθε ἀνόητη σκέψη καί πρᾶγμα, ἀκόμη καί κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, γεγονότα, πού, ὅπως εἶναι φυσικόν, μικραίνουν τήν προσευχή καί ἀπομακρύνουν τήν σκέψιν ἀπό αὐτήν. Ὁ καιρός μου περνᾶ ἀχρησιμοποίητος ἤ μᾶλλον χρησιμοποιεῖται σέ μάταιες ἀπασχολήσεις, ὅταν δέ ἀπασχολοῦμαι μέ τόν Θεόν, ὅταν θέτω τόν ἑαυτόν μου κάτω ἀπό τήν παρουσία Του, τότε κάθε ὥρα μοῦ φαίνεται πώς εἶναι ἕνας ὁλόκληρος χρόνος. Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ἀγαπᾶ κάποιο πρόσωπο, τό σκέπτεται ὅλη τήν ἡμέρα χωρίς διακοπή, διατηρεῖ συνεχῶς τήν εἰκόνα του μέσα εἰς τήν καρδιά του, φροντίζει γι’ αὐτό καί σέ καμμιά περίπτωση τό ἀγαπημένο του πρόσωπο δέν φεύγει ἀπό τήν σκέψη του. Ἐγώ, ὅμως ὁλόκληρη τήν ἡμέρα, εἶναι ζήτημα ἄν ξεχωρίζω ἔστω καί μιάν ὥρα γιά νά βυθισθῶ σέ ἐντρύφηση καί θεία μελέτη, γιά νά ζωογονήσω τήν καρδιά μου μέ τήν ἀγάπη μου πρός Αὐτόν, ἐνῶ μέ εὐκολία καί εὐχαρίστηση ἐξοδεύω τίς εἴκοσι τρεῖς ὧρες τοῦ ἡμερονυκτίου σάν μιά θερμή προσφορά καί θυσία εἰς τά εἴδωλα τῶν διαφόρων παθῶν.

16. Ὁλονένα συζητῶ γιά τιποτένια πράγματα καί γεγονότα, τά ὁποῖα μολύνουν τό πνεῦμα, κι αὐτό μοῦ δίνει εὐχαρίστηση. Εἰς τίς σκέψεις μου γιά τόν Θεό, εἶμαι ξηρός, ἀπρόθυμος καί ἀμελής. Κι ὅταν ἀκόμη χωρίς νά τό θέλω, συμβαίνει ὥστε ἄλλοι νά μέ παρακινήσουν σέ πνευματική συζήτηση, κοιτάζω νά μετατρέψω τό θέμα σέ κάτι ἄλλο, πιό εὐχάριστο εἰς τίς ἐπιθυμίες μου. Εἶμαι τρομερά περίεργος γιά κάθε μοντέρνο, γιά τά πολιτικά καί γιά χίλια δυό ἄλλα ζητήματα. Πολύ συχνά ζητῶ τήν ἱκανοποίηση εἰς τήν ἀγάπη πρός τίς κοσμικές γνώσεις, εἰς τήν ἐπιστήμη, εἰς τήν τέχνη, καί θέλω ὅλο καί περισσότερα ἀγαθά νά ἀποκτήσω. Ἡ μελέτη τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ, ἡ γνῶσις Αὐτοῦ καί τῆς Θρησκείας, δέν μοῦ κάνουν πολλήν ἐντύπωσιν, οὕτε ἱκανοποιοῦν τήν πνευματική πεῖνα τῆς ψυχῆς μου. Ὅλα αὐτά τά παραδέχομαι ὅτι εἶναι ὄχι μόνον ἀνούσια ἀπασχόληση γιά ἕνα χριστιανό, ἀλλ’ ἐπί πλέον καί ἀνωφελής.

17. Ἐάν ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό εἶναι ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν Του, ὅπως ὁ Χριστός εἶπε «εἰ ἀγαπᾶτε με τάς ἐντολάς τάς ἐμᾶς τηρήσατε» ἐγώ ὄχι μόνο δέν τηρῶ τάς ἐντολάς Του, ἀλλ’ οὔτε καμμιά προσπάθεια καταβάλλω νά κατορθώσω τήν τήρησή τους. Ἔτσι εἶναι ἀπόλυτη ἀλήθεια, τήν ὁποία εὔκολα συμπεραίνει κανείς, ὅτι δέν ἀγαπῶ τόν Θεόν. Ἐπάνω σ’ αὐτό ὁ Μέγας Βασίλειος λέει: Ἡ ἀπόδειξις ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ἀγαπᾶ τόν Θεό καί τόν Χριστόν, ἔγκειται εἰς τό γεγονός ὅτι δέν τηρεῖ τάς ἐντολάς του.

18. Δέν ἀγαπῶ οὔτε τόν πλησίον μου. Ἐάν ἀγαποῦσα τόν πλησίον μου, θά ἦτο δυνατόν νά σκεφθῶ καί νά ἀπόφασίσω νά δώσω καί τήν ζωήν μου γι’ αὐτόν, ἐάν θά ὑπῆρχε ἀνάγκη. Ὄχι, ὅμως, αὐτό μόνον δέν κάνω, ἀλλ’ οὔτε καί τήν παραμικρή θυσία εἶμαι διατεθειμένος νά ὑποστῶ γι’ αὐτόν. Ἐάν ἀγαποῦσα τόν πλησίον μου, σύμφωνα μέ τήν ἐντολήν τοῦ Εὐαγγελίου, οἱ λύπες του θά ἦσαν καί δικές μου λύπες καί οἱ χαρές του θά ἀντανακλοῦσαν εἰς τό πρόσωπό μου, ὅπως εἰς τό δικό του. Ἀντιθέτως, ὅμως, εὐχαριστοῦμαι νά ἀκούω διάφορα ἄσχημα πράγματα γι’ αὐτόν, ἀντί νά λυποῦμαι καί νά πονῶ. Τό κάθε κακό τυχόν πού ἀκούω γιά τόν πλησίον μου, ὄχι μόνον δέν τό σκεπάζω μέ ἀγάπη, ἀλλά τό διατυμπανίζω ὅπου μπορῶ μέ ἐσωτερικήν ἱκανοποίηση. Ἡ εὐτυχία τοῦ πλησίον μου, ἡ τιμή του, τά ἀγαθά του δέν μέ εὐφραίνουν, μοῦ δίνουν δέ ἀντιθέτως τό συναίσθημα τῆς ἀδιαφορίας. Τέλος, ὄχι λίγες φορές, καταλαμβάνουν τήν ψυχή μου περιφρόνηση καί φθόνος γιά τόν πλησίον μου.

19. Δέν ἔχω θρησκευτική πίστη. Οὔτε εἰς τήν ἀθανασίαν, οὔτε εἰς τό Εὐαγγέλιο, διότι ἐάν ἤμουν τέλεια πεπεισμένος καί ἐπίστευα χωρίς ἀμφιβολία ὅτι μετά ἀπό τόν τάφο ξανοίγεται ἡ αἰώνιος ζωή καί ἡ ἀνταπόδοσις τῶν πεπραγμένων αὐτοῦ τοῦ κόσμου, θά ἐσκεπτόμουν συνεχῶς αὐτό, χωρίς ἀνάπαυλα. Ἡ ἰδέα τῆς ἀθανασίας θά μέ συνέτριβε κυριολεκτικά καί θά ἐζοῦσα αὐτήν τήν πρόσκαιρη ζωή σάν ἕνας ξένος καί παρεπίδημος, που ἔχει πάντα εἰς τόν νοῦ του τήν φροντίδα νά ἀξιωθεῖ κάποτε νά φθάσει εἰς τήν γλυκειά του πατρίδα. Ἀντίθετα, ὅμως, ἐγώ οὔτε κάν σκέπτομαι γιά τήν αἰωνιότητα καί συμπεριφέρομαι εἰς τήν ζωή μου σάν νά πιστεύω ὅτι τό τέλος τοῦ παρόντος βίου εἶναι καί τό τέρμα τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεώς μου. Μέσα μου φωλιάζει ὑποσυνείδητα ἡ σκέψις πού συνοψίζεται εἰς τό : ποιός ξέρει καί ποιός εἶδε τά μετά θάνατον;

20. Ὅταν μιλῶ γιά τήν ἀθανασία, τό μυαλό μου συμφωνεῖ μ’ ἐκείνην, ἐνῶ ἡ καρδιά μου πολύ ἀπέχει ἀπό τοῦ νά εἶναι πεπεισμένη γι’ αὐτήν. Ὅλη αὐτή ἡ ἀπιστία μου ἀποδεικνύεται ἀπό τίς πράξεις μου καί ἀπό τήν συνεχεῖ φροντίδα νά ἱκανοποιῶ τήν ζωή τῶν αἰσθήσεων. Ἐάν ἡ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου εἶχε κυριαρχήσει εἰς τή καρδιά μου μέ τήν ἀνάλογη πίστη, θά εἶχα καταλυφθεῖ ἀπ’ τό Λόγο τοῦ Θεοῦ καί θά τόν ἐμελετοῡσα, θἄβρισκε δέ ἡ ἀφοσίωσις καί ἡ προσοχή τήν κατοικία της εἰς τήν ψυχή μου. Ἡ προσοχή, ἡ εὐσπλαγχνία, ἡ ἀγάπη πού κρύπτονται μέσα εἰς Αὐτόν θά μέ ὡδηγοῦσαν εἰς τήν χαρά καί τήν εὐτυχία τῆς μελέτης τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ νύκτα καί ἡμέρα. Εἰς τήν μελέτην αὐτήν θά εὕρισκα τροφή πνευματική, τόν ἐπιούσιον ἄρτον τῆς ψυχῆς μου καί ἡ καρδία μου θά παρεκινεῖτο εἰς τήν τήρησή του.

21. Τίποτα εἰς τόν κόσμον αὐτόν δέν θἆ-ταν δυνατό νά μέ ἀποτρέψει ἀπ’ τήν ἐφαρμογή της εἰς τήν ζωή μου. Ἀντιθέτως, ὅμως, ὅταν κάθε τόσο διαβάζω ἤ ἀκούω τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἄν ἡ ἀνάγκη ἤ ἡ ἀγάπη πρός τή γνώση μέ ὠθοῦν πρός τοῦτο, τόν παρακολουθῶ χωρίς τήν δέουσα προσοχή καί τόν εὑρίσκω τίς περισσότερες φορές καταθλιπτικό ἤ χωρίς σπουδαῖο ἐνδιαφέρον. Συνήθως φθάνω εἰς τό τέλος τῆς μελέτης του χωρίς σπουδαία ὡφέλεια καί πάντα πρόθυμος νά τόν ἀλλάξω μέ ἐλαφρά ἀναγνώσματα πού μοῦ εἶναι πολύ ἐν-διαφέροντα καί μέ εὐχαριστοῦν.

22. Εἶμαι πλήρης ἀπό ὑπερηφάνεια καί φιλαυτία. Ὅλες μου οἱ ἐνέργειες τό βεβαιώνουν. Βλέποντας κάτι καλό εἰς τόν ἑαυτόν μου, ἐπιθυμῶ νά τό κάνω ἐμφανές ἤ νά ὑπερηφανευθῶ γι’ αὐτό μπροστά σέ ἄλλους ἀνθρώπους ἤ νά τό θαυμάσω μόνος μου ἐσωτερικῶς. Ἄν καί ἐπιδεικνύω μίαν ἐξωτερική ταπεινοφροσύνη, τήν ἀποδίδω σέ ἀποτελεσματικότητα τῆς ἰδικῆς μου δυνάμεως, θεωρῶ δέ τόν ἑαυτόν μου ἤ ἀνώτερον ἀπό τούς ἄλλους, ἤ τουλάχιστον ὄχι χειρότητό τους. Ὅταν ἀνακαλύπτω ἕνα σφάλμα μου προσπαθῶ νά τό δικαιολογήσω καί νά τό σκεπάσω, λέγοντας: Τί νά κάνω; Ἔτσι εἶμαι φτιαγμένος, ἤ δέν πειράζει, κανείς δέν θά μέ παρεξηγήσει. Θυμώνω μέ ὅσους δέν δείχνουν ἐκτίμηση πρός τό πρόσωπό μου καί τούς πιστεύω ὅτι εἶναι ἄνθρωποι πού δέν ἠμπο-ροῦν νά ἐκτιμήσουν τήν ἀξία τοῦ ἄλλου. Ἀγάλλομαι γιά τά χαρίσματά μου, καί ὅλες μου τίς πτώσεις τίς θεωρῶ ἐντελῶς προσωπικό μου ζήτημα. Ἐνῶ εἶμαι μεμψίμοιρος, εὑρίσκω εὐχαρίστησιν εἰς τίς ἀτυχίες τῶν ἐχθρῶν μου. Ὅταν ἀγωνίζωμαι γιά κάτι καλό τό κάνω μέ τόν σκοπό ἤ νά κερδίσω ἐπαίνους, ἤ νά δώσω κάποια ἐλαστικότητα εἰς τόν πνευματικό μου ἑαυτό, ἤ νά πάρω μιά πρόσκαιρη παρηγορία.

23. Μέ μιά λέξη, συνεχῶς κατασκευάζω ἕνα εἴδωλο τοῦ ἑαυτοῦ μου πρός τό ὁποῖον ἀποδίδω ἀδιάκοπες τίς ὑπηρεσίες μου, φροντίζοντας μέ κάθε τρόπο γιά τήν εὐχαρίστησή μου καί τήν καλλιέργεια τῶν παθῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν μου. Πράττοντας ὅλα αὐτά ἀναγωρίζω τόν ἑαυτόν μου νά εἶναι γεμᾶτος ἀπό ὑπερηφάνεια, ἀπό διάφορες σαρκικές ἐπιθυμίες, ἀπό ἀπιστίαν, ἀπό ἔλλειψιν ἀγάπης πρός τόν Θεό καί ἀπό κακία πρός τόν πλησίον μου. Ποιά κατάσταση θά μποροῦσε νά ὑπάρξει πιό ἁμαρτωλή ἀπό αὐτήν; Ἡ κατάστασις τῶν πνευμάτων τοῦ σκότους πρέπει νά εἶναι καλύτερη ἀπό τήν ἰδικήν μου. Ἐκεῖνα, ἄν καί δέν ἀγαποῦν τόν Θεό, ἄν καί μισοῦν τούς ἀνθρώπους καί τροφή τους εἶναι ἡ ὑπερηφά-νεια, μ’ ὅλα ταῦτα πιστεύουν εἰς τόν Θεό καί φρίττουν. Ἐγώ ὅμως; Μπορῶ νά βρεθῶ σέ χειρότερη κόλασιν ἀπ’ αὐτήν πού ἀντιμε-τωπίζω; Πῶς δέ δέν θά λάβω τήν πιό αὐστηρή τιμωρία γιά τήν ἀνόητη καί ἀπρόσεκτη ζωή μου, τήν ὁποίαν ἀναγνωρίζω ὅτι ζῶ;

24. Διαβάζοντας ὅλον αὐτόν τόν τύπον τῆς ἐξομολογήσεως πού μοῦ ἔδωσεν ὁ ἱερεύς, τρομοκρατημένος ἐσκέφθηκα καί εἶπα μέσα μου: «Θεέ καί Κύριε! Τί φοβερά ἁμαρτήματα ὑπάρχουν κρυμμένα μέσα μου καί μέχρι τώρα δέν τά εἶχα ἀνακαλύψει!». Ἡ ἐπιθυμία νά καθαρισθῶ ἀπό αὐτά μέ ἔκαναν νά ἱκετεύσω αὐτόν τόν μεγάλον ἐξομολόγο νά μέ διδάξει πῶς νά γνωρίσω τήν αἰτίαν ὅλου αὐτοῦ τοῦ κακοῦ καί πῶς νά θεραπεύσω ἀπ’ αὐτό τόν ἑαυτόν μου. Ἔτσι ὁ ἅγιος αὐτός πνευματικός ἄρχισε νά μέ καθοδηγεῖ λέγοντας: Παιδί μου καί ἀδελφέ μου, ἡ αἰτία τῆς ἐλλείψεως ἀγάπης πρός τόν Θεό εἶναι ἔλλειψις πίστεως. Ἡ ἔλλειψις αὐτή τῆς πίστεως εἶναι ἡ αἰτία τῆς ἐλλείψεως τῆς πεποιθήσεως καί ἡ αἰτία τοῦ τελευταίου αὐτοῦ, εἶναι ἡ ἀποτυχία μας ὡς πρός τήν ἀναζήτηση τῆς ἀληθινῆς καί ἁγίας γνώσεως καί ἡ ἀδιαφορία μας ὡς πρός τήν ἀναζήτηση τοῦ φωτός τοῦ πνεύματος. Μέ μιά λέξη ἄν δέν πιστεύεις δέν μπορεῖς νά ἀγαπᾶς... Μέ τήν ἁγιαστική μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ἀπόκτηση πείρας, πρέπει νά γεννηθεῖ εἰς τήν ψυχή σου μία δίψα, μιά ἀκατάσχετη ἐπιθυμία, κάτι σάν θαῦμα, τό ὁποῖον θά σοῦ φέρει μιάν ἀσίγαστη ἐπιθυμία νά μάθεις, ὅσο μπορεῖς πιό πολύ, πιό τέλεια, πιό βαθειά, ὅ,τι περιβάλλει ὅλους μας...

25. Φαντάζομαι τώρα πώς θά κατάλαβες ὅτι ἡ αἰτία τῶν ἁμαρτημάτων, τά ὁποῖα ἐδιάβασες προηγουμένως, εἶναι ἡ ἀδράνεια τῆς ψυχῆς μας γιά σκέψεις ἐπάνω σέ πνευματικά πράγματα, ἀδράνεια πού ξηραίνει τά συναισθήματα καί τήν ἀνάγκη τῆς ψυχῆς γιά παρόμοιες πνευματικές ἐντρυφήσεις. Ἐάν θέλεις νά μάθεις πῶς θά νικήσεις αὐτήν τήν αἰτία τοῦ κακοῦ, φρόντισε νά ἀποκτήσεις μέ ὅλη σου τήν δύναμη τήν φώτιση τοῦ πνεύματος, τήν φώτιση τῆς ψυχῆς, μέ ἐπιμελῆ καί ἁγιαστική μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, μέ τήν μελέτη τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, μέ τίς συμβουλές πνευματικῶν ἀνθρώπων καί μέ συζητήσεις μέ ἄτομα πού εἶναι σοφοί καί γεμᾶτοι ἀπό Χριστό... Ἄς κάνουμε τήν προσπάθεια αὐτή καί ἄς προσευχώμεθα, ὅσο συχνότερα μποροῦμε μέ τά λόγια: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, κάνε μας νά σέ ἀγαπήσουμε τόσον, ὅσο πρίν γνωρίσουμε Σένα, ἀγαπούσαμε τήν ἁμαρτία.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ

ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;-πικρή η αλήθεια

ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΟΝΟΜΑΣΩ ΑΝΘΡΩΠΟ;

Λέει Ο ιερός Χρυσόστομος φιλοσοφων επί της λέξεως «άνθρωπος»' πως να σε ονομάσω αν­θρωπο; Πρoσεuχή δεν κά­νεις σηκώνεσαι πρωί τί­ποτα, βραδιάζει τίποτα, κάθεσαι στο τραπέζι µε όλα τα αγαθά του Θεού, και σταυρό τίποτα! Kυρια­κή εκκλησιά δεν πηγαίνεις, αγία Γραφή δεν πιάνεις, δεν κοινωνάς των αχράν­των µυστηρίων - χρόνια έχεις να κοινωνήσεις. πως να σε ονομάσω ανθρωπο; Είσαι γεμάτος κακία, γεμά­τος διαφθορά, ελαττώµα­τα.Όταν, λέει, έχεις πεί­σµα και µουλώνης και κλω­τσάς σαν το µουλάρι -ο Χρυσόστομος το λέγει αυ­τό-, τότε είσαι ένα τετρά­ποδο.

Όταν δεν τρως τη µερίδα που σου ανήκει, αλλά είσαι λαίμαργος και αχόρταγος και αδηφάγος, τότε µοιάζεις µε αρκούδα. "Όταν δεν αρκείσαι στη νόµιµη γυναίκα σου, αλλά ρiπτης τα µάτια σου σε άλλες γυναίκες και θες να ζεις σαν µέσα σε χαρέ­µι, πως να σε ονομάσω αν­θρωπο; µοιάζεις µε τράγο ασελγή. Κι όταν άρπάζεις τον κόπο του άλλου, θα σε ονομάσω αλεπού και όταν σε βλέπω να είσαι αιμοβόρος αιμοδιψής, τότε είσαι λύκος που πέφτει στο κοπάδι.

Και όταν σε βλέπω να έχεις θυμό και οργή και να γίνεσαι έξαλλος, σε ονομάζω τίγρη. Και όταν σε βλέπω να είσαι εκδικητικός και να θυμάσαι ύστερα από χρόνια το κα­κο που σου έκαναν, τότε σε ονομάζω καμήλα που δεν ξεχνάει το κακό που της κάνεις. Κι όταν σ' α­κούω να βγάζεις γλωσσα και να δηλητηριάζεις µε τα λόγια σου, τότε σε ονοµά­ζω οχιά (ΕΠΕ 8Α, 272-276).Σκληρά λόγια, αλλά α­ληθινα λόγια.

'Όπως έλε­γε κάποιος Γάλλος µυθι­στοριογράφος, ο Ζολά, µέ­σα εις τα βάθη της καρ­διάς υπάρχει το κτήνος. κτήνος, και ας φαίνεται έ­πιστήµων, άνθρωπος γνώ­σεων και προόδου και τε­χνων και επιστημών. Μέ­σα στον άνθρωπο υπάρχει το κτηνώδες«Άνθρωπος εν τιμή ών ου συνήκε παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ομοιώθη αυτοίς>>

Αμφιβάλλετε; (π.Αυγουστίνος Καντιώτης)

Η ΠΙΚΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Πόσες φορές δεν τό ακούμε και πόσες δεν το συνειδητοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή! Εί­ναι πικρή ή αλήθεια. 'Όταν λέ­γεται, όταν φανερώνεται, δεν εκπλήσ­σει μόνο τον άνθρωπο άλλα και τον πληγώνει και τον πικραίνει κάποτε. «Αλήθεια, αλήθεια», έλεγε ό στρατηγός Μακρυγιάννης, «πικριά όπου είσαι. Ούτε οι τρανοί σε ζυγώνουν ούτε οι προκομένοι». Γι' αυτό και πολλοί λέ­νε, μη φανερώνεις ποτέ στον άλλο την αλήθεια, μη του την αποκαλύπτεις, για­τί θα τον κάνεις να πονέσει. Μπορεί ό­μως μια τέτοια στάση να γίνει άφ' ενός αποδεκτή και άφ' ετέρου να εκφράζει το ποιόν της αλήθειας; Μπορεί δηλαδή να συμβιβασθούμε με το ψέμα, που είναι ή άρνηση της αλήθειας, και να βρίσκουμε ανάπαυση ψυχής; Κάτι τέ­τοιο θα ήταν επιπόλαιος και επικίνδυ­νος συμβιβασμός με την καταστροφή και τον θάνατο.Γιατί, αν εξετάσουμε λίγο βαθύτερα τα πράγματα, δεν είναι ή αλήθεια αυτή καθ' εαυτήν πού μας ενοχλεί και μας ταράζει, άλλα ό συμβιβασμός μας με το ψέμα. Συμβαίνει δηλαδή αυτό πού παθαίνει αυτός ό οποίος έχει καθή­σει επί πολλές ώρες στο σκοτάδι και ξαφνικά βρίσκεται εκτεθειμένος στο φως. Δεν είναι το φως αυτό που του δημιουργεί το πρόβλημα, άλλα ή επί πολύ χρόνο παραμονή του στο σκο­τάδι. 'Ή αυτό που παθαίνουμε όταν είμαστε άρρωστοι και εμπύρετοι: Τότε και το πιο γευστικό και υγιεινό φαγητό μας φαίνεται άνοστο και αηδιαστικό. Δεν είναι το φαγητό που είναι κακομα­γειρεμένο, αλλά ή αρρώστια μας πού το εμφανίζει ως τέτοιο.

Το ίδιο συμβαίνει και με την αλήθεια.Δεν φταίει αυτή για την όποια αντίδραση δημιουργεί, αλλά το γεγονός ότι συνηθίσαμε το ψέμα. Να γιατί αντι­δρούμε και κάποιοι επαναστατούν και μάχονται κατά της αληθείας. Να γιατί ερωτά με απορία ό απόστολος Παύλος τους Γαλάτας: «Εχθρός υμών γέ­γονα αληθεύων υμίν;» (δ' 16). 'Έχω γί­νει λοιπόν η εκλαμβάνομαι ως εχθρός σας μόνο και μόνο επειδή σας λέω την αλήθεια;Στις μέρες μας όλοι το βλέπουμε και όλοι το ζούμε: Το πρόσωπο του Χρι­στού και ή θεία του διδασκαλία όχι απλώς δεν συγκινεί και δεν ενθουσιάζει πολλούς από τους σύγχρονους αν­θρώπους, αλλά τους διεγείρει έναντί­ον του. Δεν είναι όμως αυτή τους ή στάση αποτέλεσμα της προόδου τους άλλα εμφάνιση και αποκάλυψη της πλάνης και της ασθενείας τους. Γιατί ό Χριστός είναι ή αλήθεια που φωτίζει το σκότος τους. Ό Χριστός είναι ή αλήθεια που αποκαλύπτει τα πάθη τους. Ό Χριστός είναι ή α­λήθεια που δημοσιοποιεί την ε­σωτερική τους ακαταστασία. Για­τί ό Χριστός, και µόνον Αυτός, είναι ή όντως αλήθεια, όπως ό Ί­διος το εφανέρωσε στον άνθρω­πο. «Εγώ είµί ή αλήθεια» (Ιω. ιδ' 6). Και ό θειος του λόγος είναι αλήθεια.

Ό άγιος Γρηγόριος Νύσ­σης γράφει χαρακτηριστικά εις τον «Βίον του Μωϋσέως»: «Ή γάρ διδασκαλία της αληθείας, πρός τας διαθέσεις των δεχοµένων τον λόγον συµµεταβάλλεται» (§65). Δηλαδή, ή διδασκαλία της αληθείας, ανάλογα µε την εσω­τερική διάθεση του ακροατού µε­ταβάλλει τα αισθήματα. Ή αλή­θεια είναι πάντοτε φως. Ή αλή­θεια ποτέ δεν είναι πικρή. Άλλα ανάλογα µε τη διάθεση και το ποιόν αυτού που την ακούει, φω­τίζει και γλυκαίνει η εναντιώνει τον άνθρωπο και τον πικραίνει. Αλήθεια, τι πραγματικά επιθυ­µούµε; Τι µας αρέσει; 'Ένα ψέμα, το όποιο θα τέρπει τα αυτιά µας και θα θυμιατίζει τον αρρωστη­µένο εαυτό µας, η την αλήθεια, που θα µας πονά ενδεχομένως αλλά θα θρυµµατίζει τον αρρω­στηµένο εγωϊσµό µας και σιγά ­σιγά θα φωτίζει την ύπαρξή µας;

Τι επιλέγουμε καθημερινά στη ζωή µας; Αυτόν που είναι ή αλή­θεια και ή ζωή, η τον µισάνθρω­πο διάβολο, τον πατέρα του ψεύ­δους και τον αίτιο του θανάτου, τον ανθρωποκτόνον; ( Από τον "ΣΩΤΗΡΑ" )

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ