Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Δεν ήταν όνειρο άπιαστο κάποιας νοσταλ­γικής Πρωτοχρονιάτικης βραδιάς. Την είδα να φιγουράρει σε πρωτοσέλιδο μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδας¹, σαν τόσο σπάνια και ποθητή. Μα, φωτογραφίζεται ή ευτυχία; Κι όμως! Ό φωτορεπόρτερ την τράβηξε σε κάποια στάση - σκίρτημα χαράς – μιας ειδυλλιακής οικογενειακής ζεστασιάς. Μια οικογένεια πολύτεκνη, παραδο­σιακή, σφιχτά ενωμένη κι ευτυχισμένη. Την είδα τη χαρά στων ματιών τους το αντιφέγγισμα, πού στάζουν γαλήνη γα­λανή. Στη σιγουριά των δεσμών, πού τούς ενώνουν κρίκους γερούς, στην πιο όμορφη της αγάπης αλυσίδα.

Ή οικογένεια του Γερμανού Στερλίγκοφ, Ρώσου πολυεκατομμυριούχου. Πού δεν τον άγγιξε ή κρίση ή οικονομική. Άφησε έγκαιρα τις επιχειρήσεις του και στράφηκε στην κτηνοτρο­φία. Οι ευτυχείς γονείς και τα παιδιά: Πελαγία, Μιχαήλ, Παντελεήμων, Στέργιος και Αρσένιος, ονόματα - να 'ναι τυχαίο; - από Ορθόδοξο συ­ναξάρι...

Ό συντάκτης τούς καλοτυχίζει για τα πλούτη τους τα πολλά, σαν της πολλής τους ευτυχίας το στήριγμα. Και... φωτογραφίζει την ευτυχία τους. Σε μια ζωή ονειρεμένη, βγαλμένη, λες, κατευθείαν σαν από ρωσικό παραμύθι, όπως γράφει.

Έτσι είναι, έτσι την είδε. Με τα μέτρα και τα σταθμά τα κοσμικά, του νύν αιώνος. Δεν είδε τίποτ' άλλο...

Μα εκεί, πίσω από τον ευτυχισμένο πατέρα διακρίνεται και κάτι άλλο... Σε τόπο περίβλεπτο. Μια γωνιά εικονοστάσι. Φαίνονται καθαρά 4-5 εικονίσματα. Με την Παναγία να τους σκεπάζει, να τους αγκαλιάζει άγαπητικά, στοργικά. Με τους αγίους να τούς ευλογούν μυστικά με του ουρανού τις χάρες. Ορθόδοξα εικονίσματα. Ψηλά στον τοίχο κρεμασμένα, πριν από λίγα χρόνια αυστηρώς απαγορευμένα. Μην από κει της ευτυ­χίας το κλειδί; Όχι στα πλούτη τα πολλά, τα απατηλά, αλλά στον «έσω πλούτο» της καρδιάς. «Έν τη ψυχή το εύδαιμονεΐν»². Στης πίστεως το θησαυρό τον ένα.

Μα ναι. Το βλέπουμε, το ζούμε το θαύμα στης Ρωσίας την πολύπαθη χώρα. Εκεί πού χρόνια φύσαγε με λύσσα της αθεΐας ό βοριάς και τα 'χε όλα ξεραμένα, παγωμένα. Ζούμε του Χριστού τη νίκη και τον θρίαμβο. Της πίστεως την ανθοφόρα άνοιξη. Μια θαυμαστή στροφή. Από την τραγι­κότητα του χωρίς θεό άνθρωπου, στις ζωηφόρες πνευματικές και ηθικές Ορθόδοξες αξίες. Με την επιστροφή στις θεοφύτευτες ρίζες της, πού καρ­ποφορούν γλυκόχυμους καρπούς του Πνεύμα­τος: «αγάπη, χαρά, ειρήνη...».

Την ευτυχία τους την είδα. Κι είδα το μυστικό της τ ακριβό. Και της χαράς τους την αστείρευτη πηγή:

Είν' ό Χριστός, πού ευλογεί.

Σ.Π.

1. Έφημ. Καθημερινή (4.12.08). 2. Ιω. Χρυσόστομος.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ