Η ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ

ΠΟΘΟΣ ΓΙΑ ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ

Κρυφή και ύπουλη πνευματική αρρώστια

Υστεροφημία. Μια λέξη πού αρκετές φορές την ακούμε ή τη συναντούμε - στα διάφορα βιβλία πού διαβάζου­με. Είναι ή καλή φήμη πού θέλει να αφή­σει κανείς για το άτομο του μετά την έξο­δο του από τον παρόντα κόσμο.Ή επιθυμία για υστεροφημία είναι κρυ­φή και ύπουλη πνευματική αρρώστια. Πρόκειται για την αγαθή φήμη και δόξα πού επιδιώκει ό ίδιος ό χριστιανός για τον εαυτό του με διάφορα μέσα και τρό­πους, χωρίς μάλιστα πολλές φορές να προέρχεται ως φυσική συνέπεια της συν­ειδητής χριστιανικής ζωής και δραστηρι­ότητος του. Δηλαδή από νωρίτερα, άλ­λα προπάντων όταν βλέπει ότι βρίσκε­ται στη δύση της ζωής του, επιδιώκει με κάθε τρόπο να αποτυπώσει στη μνήμη των άλλων την προσωπική του σφραγί­δα. Χρησιμοποιεί κάθε μέσο, δώρα, φω­τογραφίες, αυτόγραφα κλπ., για να σχη­ματίσουν οι άλλοι την εικόνα πού αυτός θέλει να μείνει για τον εαυτό του στους έπιγενεστέρους, και έτσι να μη λησμονη­θεί και καταδικασθεί σε αφάνεια.

Δεν πρόκειται βέβαια για την προσ­πάθεια πού πάντοτε κατέβαλλαν οι άν­θρωποι να ενθυμούνται τούς αγαθούς άνδρες, πού είχαν συντελέσει στο να γί­νουν μεγάλα έργα στο Έθνος τους. Γι' αυτό και αφιέρωναν προς τιμήν τους αν­δριάντες, διάφορες στήλες, οργάνωναν γιορτές και πανηγύρεις, αγώνες κλπ. «Πάντων έργον έστί, τούς αγαθούς των ανδρών μη λήθης παραδοθήναι βυθοίς». Δινόταν έτσι ή δυνατότητα οι μεταγενέ­στεροι να εμπνέονται και να παραδειγματίζονται από τα έργα των προγενε­στέρων τους,

Μερικά παραδείγματα θα μάς βοηθή­σουν να επισημάνουμε το ύπουλο μικρό­βιο της επιθυμίας για υστεροφημία.

Στη γνωστή Παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, ό υπερήφανος Φαρισαίος αύτοβιογραφείται: «Ούκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί... νηστεύω δις του σαββάτου, άποδεκατώ πάντα όσα κτώμαι» (Λουκ. ιη' 11,12). Σχετικό είναι και το περιστατικό με τον Άνανία και τη Σαπφείρα. Συμφώνη­σαν οι δυό τους να πουλήσουν ένα κτήμα και να προσφέρουν το αντίτιμο στους Αποστόλους για τις ανάγκες των μελών της Εκκλησίας. Έδωσαν όμως μέρος της αξίας και το υπόλοιπο το κράτησαν για τον εαυτό τους και είπαν ψέματα στους Αποστόλους. Επιδίωξαν τη δόξα τη δική τους περισσότερο από τη βοήθεια των φτωχών χριστιανών.

Κατ' εξοχήν χαρακτηριστικό παράδει­γμα επιδιώξεως υστεροφημίας παρατη­ρούμε στην προσπάθεια των ανθρώπων της Παλαιάς Διαθήκης να χτίσουν «πόλιν και πύργον (τον πύργον της Βαβέλ), ου έσται ή κεφαλή έως του ουρανού». Ήθε­λαν να βγάλουν όνομα. «Και ποιήσωμεν έαυτοίς όνομα προ του διασπαρήναι ημάς επί προσώπου πάσης της γης» (Γεν. ια' 1-4). Σκέφθηκαν ότι ή κατασκευή ενός τέτοιου οικοδομήματος θα ήταν κρά­χτης σε όλους τούς μεταγενεστέρους.

Εάν πάντοτε οφείλουμε να είμαστε επι­φυλακτικοί στις κρίσεις μας για τούς άλ­λους, πολύ περισσότερο αυτό ισχύει όταν βρισκόμαστε μπροστά στον άνθρωπο πού επιδιώκει την υστεροφημία. Νομίζει ότι οι άλλοι έχουν την περιέργεια να τον γνωρίσουν. Στην πραγματικότητα όμως θέλει να προβληθεί ό ίδιος και το έργο του. Γι' αυτό όσα λέει και θέλει να επιβάλει και στους άλλους, είναι επηρεασμένα από τον παραμορφωτικό φακό της υπερηφά­νειας, του εγωισμού και της φιλαυτίας. Σ' αυτές τις περιπτώσεις ισχύει ό λόγος του Μεγάλου Βασιλείου: «Δυσθήρατός έστιν ό της αληθείας λόγος». Ή αλήθεια είναι κάτι πού δύσκολα βρίσκει κανείς.

Για να μην προσβληθούμε από το μι­κρόβιο αυτής της κρυφής και ύπουλης αρρώστιας, οφείλουμε να θυμόμαστε το παράδειγμα του Κυρίου μας Ιησού Χρι­στού πού ήταν «πράος και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. ια' 29). Καθ' όλη την τρι­ετή δημόσια δράση του ποτέ δεν αυτο­διαφημίστηκε, ούτε επιζήτησε να Τον δι­αφημίζουν οι άλλοι. Στο θαύμα της δια­τροφής των πεντακισχιλίων, ενώ ό όχλος Τον αναζητούσε για να Τον ανακηρύξει βασιλέα, ό Κύριος αναγκάζει τούς μα­θητές να μπουν στο πλοίο και να πε­ράσουν στην απέναντι όχθη, και Αυτός αποσύρεται στο όρος για να προσευχη­θεί. Άλλοτε δίνει εντολή σ' εκείνους πού θεραπεύει να μην αποκαλύψουν τη θαυ­ματουργική θεραπεία τους. «Μηδενί μη­δέν είπης, άλλ' ύπαγε σεαυτόν δείξον τω ίερεί και προσένεγκε περί του καθαρι­σμού σου ά προσέταξε Μωϋσής εις μαρτύριον αύτοίς» (Μάρκ. α' 43-44).

Στη ζωή της Παναγίας μας επίσης δεν βλέπουμε καμία διαφήμιση και καμία αυ­τοπροβολή, καμία διάθεση για υστερο­φημία. Απέκρυψε το γεγονός της Σαρ­κώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού και από αυτόν ακόμη τον προστάτη της, τον δίκαιο Ιωσήφ.

Ό απόστολος Παύλος «ήρπάγη μέχρι τρίτου ουρανού» και άκουσε και είδε πράγματα θεία και ουράνια, τα οποία ό­μως ενταφίασε στη σιωπή. Μόνον όταν αμφισβητήθηκε ή γνήσια άποστολικότητά του αναγκάσθηκε να τα αποκαλύψει, για να προσθέσει κατόπιν ότι ομιλεί «παρα­φρόνων» (Β' Κορ. ιβ' 2 κ.έ., ια' 23). Πί­στευε και το διακήρυττε ότι «ή ζωή ημών κέκρυπται σύν τω Χριστώ έν τω Θεώ» (Κολασ. γ' 3). Μη σάς μαγνητίζουν τα γή­ινα, έγραφε, γιατί έχετε πεθάνει μυστηρι­ακούς στο άγιο Βάπτισμα μαζί με τα πα­λαιά και γήινα φρονήματα σας και σάς δόθηκε από τη θεία Χάρη νέα ζωή, ή οποία είναι κρυμμένη μαζί με τον Χριστό «έν τω Θεώ» και δεν φανερώθηκε ακόμη ή δόξα της και ή μακαριότητα της.

Ό μοναδικός λοιπόν και ασφαλής δρό­μος της δικής μας αληθινής τιμής και δό­ξας είναι να ζούμε ενάρετα και να επιδιώ­κουμε τη δόξα του Θεού, πού είναι ό αίτι­ος και ό χορηγός παντός αγαθού. Εκείνος γνωρίζει να δοξάζει αυτούς πού Τον δο­ξάζουν. «Τούς δοξάζοντας με δοξάσω», διεκήρυξε (Α' Βασ. β' 30).

Το διαμάντι και το χρυσάφι έχουν την άξια τους όπου κι αν βρεθούν. Τα λου­λούδια θα σκορπίσουν γύρω το ευώδες άρωμα τους, σ' όποιο περιβάλλον κι αν τα τοποθετήσουμε. Άς επαγρυπνούμε λοιπόν όλοι μας για να έχουμε τη Χάρη του Θεού και να τερματίσουμε την έδώ ζωή μας θεοφιλώς και θεαρέστως.(Από τον «ΣΩΤΗΡΑ»)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ