Bolesław Drobner

Bolesław Drobner, ps. „Jan Okoński”, „Doktor”, „Jan Dębczak” (ur. 28 czerwca 1883 w Krakowie, zm. 31 marca 1968 tamże) – polski działacz socjalistyczny, doktor chemii, kierownik Resortu Pracy, Opieki Społecznej i Zdrowia PKWN (1944), pierwszy powojenny prezydent Wrocławia (1945). 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Boles%C5%82aw_Drobner

.....Po wybuchu wojny organizował we Lwowie pomoc dla uchodźców. Współpracował z sowieckimi władzami okupacyjnymi. Był dyrektorem Towarzystwa Eksploatacji Soli Potasowych. 28 czerwca 1940 r. został pomimo tej współpracy deportowany na północ Syberii. Pracował jako listonosz w Asino. Na krótko został aresztowany pod zarzutem szpiegostwa i organizowaniu buntu w obozie deportowanych. Osadzono go w więzieniu w Nowosybirsku, skąd wyszedł 9 maja 1941 r. z adminisracyjna decyzja przesiedlenia do Bieriegajewa nad Oceanem Lodowatym. Pracował jako drwal, kontroler stołówki, nocny stróż. Po podpisaniu umowy Sikorski-Majski przeniósł się do Czeboksar w Republice Czuwaskiej. Często chorował i zmieniał pracę. Od kwietnia 1942 r. był zatrudniony w spółdzielni chemicznej. Nawiązał kontakt z polską ambasadą w Kujbyszewie i zaoferował współpracę, ale oferta nie została przyjęta. W tej sytuacji nawiązał w lipcu 1942 r. współpracę z Wandą Wasilewską. W maju 1943 r. na I Zjeździe Związku Patriotów Polskich został wybrany do Zarządu Głównego. ....http://malopolskawiiwojnie.pl/index.php?title=DROBNER_Boles%C5%82aw