Radomiłów

HISTORIA

Wieś położona około 9 km na wschód od Rudnej. Dzieje osady sięgają okresu wpływów prowincjonalno - rzymskich (1 - 500 r. n.e.). Z tych właśnie czasów pochodzą ślady pozostawione przez dawnych mieszkańców tych terenów. Brak jest jakichkolwiek dokumentów z czasów Średniowiecza. Nazwa miejscowości znana jest z różnych dokumentów od 1787 roku i do 1945 roku brzmiała Thielau. W 1570 r. dobra rycerskie w Radomiłowie należały do Hansa Bentschke (zwanego Razbarem), od 1674 r. - do rodziny von Kockritz: najpierw Andreasa, następnie od 1580 r. wdowy po nim - Anny i kolejno ich synów - Friedricha (od 1589 r.) oraz Sigismunda (od 1591 r.) .

W latach 1592 - 1634 majątek znajdował się w rękach rodziny von Glaubitz, w 1663 r. - Hansa Wilhelma von Falckenhayn, w latach 1669-1709 – von Haugwitz: początkowo Gottfrieda, następnie Gottfrieda Melchiora, w 1709 r. - von Unruh, w 1735 r. - von Czettritz, w 1774 r. - von Briese, w 1751 r. - von Woistrowsky, w 1759 r.- von Uchtritz, w 1761 r. - von Nostitz, w 1768 r. - von Kalkreuth i von Below, w 1783 r. – ponownie von Kalkreuth, w 1784 r. - Karla von Schlabendorf (wymienianego w 1787 r.). W 1830 r. dobra posiadał von Knorr (do dóbr należy wówczas kolonia Ober Thielau złożona z 10 zagród), w 1845 r. - Meißner, w 1876 r. - baron von Saurma - Jeltsch, w latach ok. 1886 - ok. 1905 r. - Emil von Jordan auf Obisch (w tym czasie w księgach adresowych jest wzmianka o ogrodach), w 1905 r. - Hans Josch (udziałowiec mleczarni w Rudnej), 1905 r. do 1937 r.- rodzina von Ballestrem. Wkrótce po zakupieniu majątku w Radomiłowie przez rodzinę von Ballestrem, w 1905 roku dla hrabiego Aleksandra von Ballestrem wzniesiono okazały nowy pałac utrzymany w stylu późnego baroku z elementami secesji. Nową rezydencję usytuowano po południowo-wschodniej stronie starego założenia pałacowo-parkowego. Aleksander (1874 – 1937) i jego ojciec Konrad (1848 – 1925) do 1925 r.)kie w Radomiłowie ady zmieniała się wielokrotnie von Ballestrem roku byli ostatnimi właścicielami Radomiłowa. Obaj są pochowani na cmentarzu przykościelnym w pobliskich Olszanach. W czasie wojny w pałacu urządzono lazaret (szpital wojskowy) i ośrodek dla rekonwalescentów armii niemieckiej. Po wojnie obiekt był użytkowany przez różne podmioty gospodarcze, a przez dłuższy czas mieścił się w nim Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla dzieci upośledzonych umysłowo. Obecnie obiekt znajduje się w rękach prywatnych.