Lisiec

HISTORIA

Obecna miejscowość Lisiec obejmuje obszary dwóch dawnych wsi: Lindhardt (część północna obecnej wsi) i Fuchsmühl (część południowa). W dokumencie z 1353 r. dotyczącym kupna dobra w Bukownej została wymieniona osada granicząca z tamtejszym majątkiem, zwana Lintberg. Kolejna wzmianka pochodzi z 28 lipca 1409 r., kiedy to książę Wacław I sprzedał swoje dobro Lynthard Hansowi Gawen. Pierwsze dostępne informacje o osadzie Fuchsmühl pochodzą ze spisu z 1613 r. W 1737 r. majątek zakupiony został przez benedyktynów z legnickiego Pola. W 1789 r. w części południowej Fuchsmühl znajdowały się dwa pańskie folwarki, w miejscowości znajdowało się 5 gospodarstw zagrodniczych i 5 chałupniczych. W części Lindhardt natomiast znajdował się folwark i karczma – osadę zamieszkiwało 13 zagrodników i 13 chałupników. Obie wsie należały nadal do klasztoru w Legnickim Polu. Od 1810 r., po sekularyzacji dóbr klasztornych, część miejscowości Fuchsmühl była dobrem królewskim.. Od 1831 r. do co najmniej 1845 r. właścicielem dóbr był radca von Raumer (od 1839 r. do dóbr należał Weinberg). Do majątku w 1845 r. należały: folwark Fuchshof połączony już wówczas z folwarkiem Lindhardt oraz młyn wodny zwany Schleifmühle. W latach 1870 – 1873 majątek określany już jako Fuchsmühl – Lindhardt należał do Gustava Kolbenach. Od 1886 r. dobra szlacheckie wymieniane były wraz z folwarkiem Waldhof: w latach 1881 – 1912 właścicielem majątku był Gustav Kaiser, w latach 1917 – 1930 wymieniani są w księgach adresowych jego spadkobiercy, natomiast w 1937 r. Hans Ulrich Kaiser.

ZABYTKI

Jedynym obiektem o charakterze zabytkowym zachowanym we wsi jest założenie pałacowo-parkowe, którego początki sięgają XVIII wieku, kiedy to majątek zarządzany był jeszcze przez zakon benedyktynów w Legnickim Polu.

W 1831 roku majątek nabyła rodzina von Raumer, dla której w 1839 roku wzniesiono pałac, a przy nim założono postromantyczny park. Pałac jest dwukondygnacyjną, murowaną budowlą o zwartej bryle, krytą dachem dwuspadowym, z mocno wysuniętymi ryzalitami w elewacjach północnej i południowej. Pod względem architektonicznym całość nawiązuje do neogotyku angielskiego. Od folwarku położonego w północnej części założenia pałac był oddzielony nieistniejącym dziś kolistym gazonem z podjazdem. W 1945 roku pałac wraz z majątkiem ziemskim przejęli Rosjanie, w którym „gospodarzyli” do 1947 roku. Po przekazaniu majątku władzom polskim ulokowano tu Państwowe Gospodarstwo Rolne, które istniało do 1990 r. Później całość przejęła Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. Obecnie całe załażenie pałacowo-parkowe jest własnością prywatną. Zarysowała się, więc szansa na skuteczną restaurację obiektów, o czym świadczy zaawansowanie prowadzonych robót.