Ang Renaissance

Ang Renaissance ay nangangahulugang "muling pagsilang" o rebirth sa salitang Pranses. Dalawa ang pakahulugan nito: una, bilang transisyon na panahon mula sa Gitnang Panahon papuntang Modernong Panahon at ikalawa, ang kilusang kultural na inaral at tinangkang ibalik ang ganda ng sinaunang kultura ng Gresya at Roma.

Ito ay nagsimula sa Italya noong ika-13 siglo, sa mga lungsod-estado ng Milan, Florence, Genoa, Siena, at Venice. Yumaman ang mga ito dahil sa pagiging ruta ng pakikipagkalakalan sa pagitan ng Europa at Asya. Lalo na noong bumagsak ang imperyong Byzantine noong 1453, nakuha ng mga Venetian sa tulong mga crusaders ang yaman ng Constantinople at ang ilang bahagi ng Gresya. Gayundin, wala nang karibal ito sa dagat Mediteraneo.

Ang mga nagsitakas na mga artisano, mangangalakal, at iskolar sa pagbagsak ng imperyong Byzantine at sa reconquista ng Espanya at Portugal ay nakahanap ng mga patron sa mga mayayamang Italyano. Ang pinakakilalang pamilya ay ang mga Medici.

Ang humanismo ay ang pag-alam sa kalikasan ng isang tao, pagpapahusay ng kanyang kakayahan, at pagdakila sa kanyang tagumpay. Ang mga iskolar sa likod nito ay tinawag na humanista mula sa salitang Italyano na umanista o "guro ng humanidades, partikular na sa Latin".

Kumpara sa mga iskolar noong Gitnang Panahon, taliwas ang umusbong na pananaw ng mga humanista ng Renaissance.

• Inaangkop ng mga iskolar sa Gitnang Panahon ang mga akda sa Katolisismong pananaw samantang ang mga humanista ay inaaral ito sa sarili nitong katangian.

• Ginamit ng mga iskolar ng Gitnang Panahon ang mga pilosopiya sa pagpapatunay sa mga aral ng Simbahan habang ang mga humanista ay inaaral upang maging gabay sa kanilang pamumuhay.

Mula rito, umusbong ang sekularismo at indibidwalismo. Ang sekularismo ay pagtutuon sa material na pamumuhay samantalang ang indibidwalismo ay ang pagtutuon sa pagpapabuti ng kaalaman at kakayahan.

Si Francesco Petrarch ang tinaguriang Ama ng Humanismo. Siya ay isang Italyanong manunulat at makata sa Latin at Italyano mula sa Florence. Kaniyang iniidolo ang Romanong senador na si Cicero kung kaya madalas siya maglakbay upang maghanap ng mga sinaunang dokumento tulad ng mga liham ng nasabing mananalumpati. Noong 1374, natagpuan na lamang siyang patay sa kanilang silid-aklatan, nakasubsob sa isang aklat.

"Upon this a question arises: whether it be better to be loved than feared or feared than loved? It may be answered that one should wish to be both, but, because it is difficult to unite them in one person, is much safer to be feared than loved, when, of the two, either must be dispensed with." - The Prince, Niccolo Machiavelli

Kung narinig mo na ang mga katagang "The end justifies the means" at "It is better to be feared than to be loved", madalas ay inaakibat ito kay Niccolo Machiavelli. Siya ay ang sumulat ng The Prince. Pinapayuhan nito ang mga prinsipe na:

1. Maging maalam sa pakikipagdigma;

2. Katakutan at mahalin ng nasasakupan ngunit hindi kamuhian;

3. Magtalaga ng mahuhusay na taong kaagapay niya sa pamumuno;

4. Gumamit ng dahas kung kinakailangan para sa mabuting hangarin.

Noong 1945, naimbento ni Johannes Gutenberg ang movable-type printing. Kahawig ito ng mga ginagamit ng mga Tsino na woodblock printing mula pa 800 CE, ngunit mas moderno pa rito. Ang unang nailimbag dito ay ang Bibliya. At ang teknolohiyang ito ang hudyat ng higit na paglaganap ng mga kaisipan sa Europa. At ang Bibliya ay naging bukas sa karaniwang tao, hudyat ng pagpasok ng Repormasyon.