Dennenzaadjes

Dennenzaadjes &

Zaden van sommige dennen zijn eetbaar. Pijnboompitten & worden gewonnen uit naaldbomen van de dennenfamilie (Pinaceae), geslacht Pinus. Er zijn meer dan 100 species wereldwijd, waarvan vele met eetbare zaden. In Europa betreft het veelal de parasolden (Pinus pinea). Dennenkegels (& of dennenappels) gaan bij droog weer open en laten dan hun gevleugelde zaden los. Wanneer het regent sluiten de kegels, om het zaad droog te houden zodat het verder kan vliegen. Dus wil je aan de zaadjes kunnen, laat dan de kegels goed drogen (bij het vuur).

Sommige mensen houden er zeer lang een bittere, metalige nasmaak van.

F. Nouwens vertelt in ‘De allerlaatste getuigen van WO I’ dat er ook in Westelbeers, in het neutrale Nederland, honger werd geleden. En dat ze op weg naar school haar klompen gebruikte om dennenappels stuk te slaan en de zaden er uit te eten.

Dennen herken je aan de naalden die op korte loten in bundels staan van twee tot 5 of meer. Bij de spar staat iedere naald afzonderlijk ingeplant.

Ezelsbruggetje &: Duo staat voor Den, Solo staat voor Spar.

Dennenappels zijn kort en dik, sparrenkegels lang en kegelvormig.

Een den heeft lange, zachte naalden, de spar harde en korte naalden.

Pijnboom & is een wat oudere benaming voor den. Alle delen van veel pijnbomen zijn eetbaar, niet alleen de pijnboompitten. Dus ook naalden, de binnenste (wittige) laag van de schors, hars, dennenpollen. Ook de nog kleine, groene, jonge dennenappels zijn geraspt of gekookt eetbaar.

Giftig zijn de (in Amerika voorkomende) kamerden (Araucaria heterophylla, Norfolk Island Pine), gele den (Pinus ponderosa), montereyden (Pinus radiata) en (kust)draaiden (Pinus contorta, lodgepole pine), alsook een aantal sparren en natuurlijk de taxus!!

¯ Mijn knieën, rug en hals kraken. Maar ik en niet oud, ik ben gewoon krokant