Waldemar Verner werd geboren op 27 augustus 1914 in Chemnitz. Hij overleed op 15 februari 1982 te Berlijn.

Verners carrière als marineofficier begon op 15 juni 1950. Hij was hoofd van de Zeepolitie dat een onderdeel vormde van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Hij had de rang van inspecteur-generaal. Van 1952 tot 1955 bekleedde Verner het ambt van hoofd van de Volkspolitie-zee in Stralsund met rang van Vizeadmiral (sinds 1 oktober 1952). Van 1955 tot 1956 studeerde hij aan de Sovjet Marine Academie. Van 1957 tot 1959 was Verner hoofd van de DDR marine (Seestreitkräfte). Vervolgens werd hij benoemd tot plaatsvervangend minister van Defensie en het hoofd Politiek van het Nationale Volksleger. Hij vervulde deze functies tot zijn pensionering op 31 december 1978. Op 1 maart 1961 werd hij tot admiraal gepromoveerd.

Verner was ook lid van de Nationale Verdedigingsraad. Deze werd op 10 februari 1960 opgericht als het hoogste staatsorgaan voor kwesties van nationale defensie en mobilisatieplanning. De raad werd samengesteld uit vooraanstaande vertegenwoordigers van de SED en de bewapende organen van de DDR. 

Waldemar Verner was van 1960 tot 1979 lid van de "Nationale Verteidigungsrat der DDR". Sinds 1954 was hij kandidaat-lid van het Centraal Comité van de SED en sinds 1963 lid.

Afgebeeld is een legitimatiebewijs uit 1971 waarmee Verner kon aantonen dat hij lid was van de Nationale Verdedigingsraad. Het is door hem zelf ondertekend en door Erich Honecker, de toemalige voorzitter van de raad.