Αβραάμ Ευαγγελία

Ψυχική ανθεκτικότητα

Τελικά πόσο αντέχουμε οι άνθρωποι; Με ποιον τρόπο αντέχουμε και συνεχίζουμε μετά από δυσκολίες που μας συμβαίνουν; Πως συνεχίζουμε μετά την απώλεια σημαντικών για μας ανθρώπων; Πως βαδίζουμε ξανά στη ζωή μετά από μεγάλες αποτυχίες, μετά από χωρισμούς μετά από τραγικά γεγονότα, μετά από ασθένειες και εξαντλητικές περιπέτειες με θέματα υγείας;

Η ζωή δυστυχώς έχει πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις και ανατροπές. Συμβαίνουν συχνά πράγματα τα οποία είναι αδύνατον να τα προβλέψουμε, να τα εμποδίσουμε, να τα ελέγξουμε. Σε τέτοιες στιγμές συνήθως μένουμε παγωμένοι, αισθανόμαστε μόνοι και απροστάτευτοι.

Η ψυχική αντοχή δεν είναι απαραίτητα ένα χαρακτηριστικό με το οποίο γεννιόμαστε, είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο ενδυναμώνεται κατά τη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων. Πολλές φορές ενισχύεται μέσα από δύσκολες καταστάσεις και μεγάλο ψυχικό πόνο.

Όλοι οι άνθρωποι δεν αντέχουν το ίδιο και κάποιοι καταρρέουν πιο εύκολα. Κάποιοι παραιτούνται πιο γρήγορα. Στις δύσκολες καταστάσεις είναι σημαντικό να ζητάμε βοήθεια και από την βοήθεια που λαμβάνουμε να κρατάμε το κομμάτι εκείνο που μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Να βάζουμε τα λιγότερα επιπλέον “πρέπει” στον εαυτό μας, να τον παρηγορούμε κι όχι να τον επιπλήττουμε για την ευθύνης της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε.

Άρα μια λέξη σημαντική είναι η λέξη αποδοχή. Αποδοχή του εαυτού μας και της κατάστασης στην οποία βιώνουμε . Η αποδοχή αποτελεί ένα ώριμο και καθοριστικό βήμα που δημιουργεί δύο σημαντικές προοπτικές. Η μία είναι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε ότι μπορούμε, ή να αποδεχτούμε τελικά ότι δεν αλλάζει. Η αποδοχή οδηγεί στην προσαρμογή στην κατάσταση. Η οποία προσαρμογή αποτελεί μια διαδικασία εν τέλει απελευθερωτική, όσο δύσκολη κι αν φαντάζει, ιδίως όταν βρισκόμαστε στο μάτι του κυκλώνα. Και προσαρμογή δεν σημαίνει παραίτηση σημαίνει επίγνωση τι μπορώ να αλλάξω και τι όχι.

Είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι που περνάνε μέσα από δύσκολες καταστάσεις, οι οποίες απαιτούν ψυχική αντοχή, ενδυναμώνονται ακόμη περισσότερο. Όταν καταφέρνουν να δουν το βίωμα τους μετά από καιρό από απόσταση, όποια και να ήταν η κατάληξη του, αναρωτιούνται και οι ίδιοι πολλές φορές πως άντεξαν και ταυτόχρονα πολλοί νιώθουν ακόμη πιο σίγουροι και δυνατοί με τον εαυτό τους. Άλλοι μέσα από αυτά τα δύσκολα ταξίδια της ζωής βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα, θωρακίζονται σε νέες προκλήσεις που πιθανά θα προκύψουν στο μέλλον και καταλήγουν να βλέπουν τον εαυτό τους και τη ζωή τους τελείως διαφορετικά από ότι πριν.

Άλλωστε, οι περισσότεροι έχουμε ως πρότυπα ζωής, ανθρώπους από το οικείο ή φιλικό περιβάλλον, ακόμη όμως και επώνυμους ή άγνωστους που η ψυχική ανθεκτικότητα που κάποτε υπέδειξαν ή υποδεικνύουν τους καθιστά σημαντικούς στα μάτια μας. Είναι οι άνθρωποι που θαυμάζουμε είναι οι “Survivors” της αληθινής ζωής.