Αβραάμ Ευαγγελία

Οι ρόλοι που υιοθετούμε στην παιδική μας ηλικία αναπαράγονται στην ενήλικη ζωή μας

Από την ώρα που γεννιόμαστε είμαστε εξοπλισμένοι με τη δυνατότητα να δημιουργούμε σχέσεις. Η πρώτη και καθοριστική σχέση της ζωής μας είναι αυτή με την μητέρα ή με το πρόσωπο που μας φροντίζει. Η σχέση χαρακτηρίζεται από δύο αμοιβαίους ρόλους, τον ρόλο του γονιού και τον ρόλο του παιδιού. Το παιδί, βιώνοντας την πρώιμη αλληλεπίδρασή του με την μητέρα, εσωτερικεύει και τους δύο ρόλους, δηλαδή τον δικό του και αυτόν της μητέρας.

Ο όρος «ρόλος» είναι ένας τρόπος να περιγράψουμε την αλληλεπίδραση μας με τους άλλους και εκείνων με εμάς. Ο «ρόλος» περιγράφει πως βλέπουμε, ερμηνεύουμε, προσδίδουμε νόημα. Πως αισθανόμαστε, και πως ενεργούμε, πως απαντούμε με τους άλλους καθώς και στον εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μας.

Η υιοθέτηση ρόλων κατά την παιδική και εφηβική μας ηλικία, ενσαρκώθηκαν σε συμπεριφορές και δράσεις οι οποίες λειτούργησαν τότε ψυχοπροστατευτικά και προσαρμοστικά. Όμως, η διαιώνιση και η αναπαραγωγή των ίδιων εκείνων ρόλων ( που κάποτε μπορεί να μας βοηθούσαν), στην ενήλικη ζωή μας, τους καθιστά, αναποτελεσματικούς και δυσλειτουργικούς. Αποτέλεσμα, η ενεργοποίηση τους σήμερα, προκαλεί δυσκολίες στις σχέσεις μας με τους άλλους και τον εαυτό μας οι οποίες πολλές φορές εκφράζονται με έντονη δυσφορία και ποικίλα σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα. .

Στόχος είναι η ταυτοποίηση και η αναγνώριση στο εδώ και τώρα με θετικό τρόπο, των δυσπροσαρμοστικών απαντήσεων που κινητοποιούνται με βάση αυτούς τους ρόλους, σε σχέση με τον εαυτό μας και τους άλλους.