Wandelen

Wandelen anno 1888

.. wandelen wij den kant naar Hulshorst dat is, den straatweg naar Nunspeet, op. ..

't Is een liefelijk landschap, waardoor de weg ons leidt. Aanvankelijk is 't een breede, statige laan van hooge iepen, langs de groote bleek, langs tuinen, moeslanden en weiden, want wij gaan niet door de zandige heuvels der Veluwe, maar door de vruchtbare velden, waarmede de vette zeeklei de dorre zanden zoomde ..

Eertijds lag hier het groote Hierderbosch, dat zich nagenoeg tot aan de poorten van Harderwijk uitstrekte, totdat graaf Reinald II in 1335 den burgeren dier stad vrijheid gaf, hun aandeel in dat woud te deelen en af te graven. 't Was in den tijd, toen de landsvorst ter ontwikkeling van den landbouw en ter vermeerdering van zijn inkomsten, grooter of kleiner stukken woesten grond ter ontginning aan particulieren uitgaf, tegen uitkeering van een jaarlijksche cijns en onder verpligting, de wegen en waterkeeringen langs de hun toebedeelde grondstukken te onderhouden. ..

De vreemdeling die door de zandige Veluwe spoort - nog veel te traag naar zijn' zin - ontvangt een' treurigen indruk van het land, dat hij doorreist en al geven hem de dennenboschjes bij Hulshorst misschien een iets minder dor en verlaten oord te zien, hij vermoedt toch niet, hoe schoon en opwekkend het daar ginds is, aan den straatweg, waar thans geen vreemde meer voorbijgaat.

Lang was indertijd de togt van Amsterdam naar Zwolle met de diligence; eentoonig en vervelend was niet zelden de weg; maar men zag toch ook menig liefelijke landstreek, menig bloeijend stadje, menig welvarend dorp, menig deftig landgoed. "

Citaten uit Jacobus Craandijk en P.A. Schipperus, Nieuwe wandelingen door Nederland. H.D. Tjeenk Willink, Haarlem 1888, pagina 150 e.v. via DBNL