Parhippolyte uveae – „krewetka jaskiniowa”

Tajemniczy mieszkaniec jaskiń morskich

1. Nazewnictwo i klasyfikacja

• Nazwa naukowa: Parhippolyte uveae Borradaile, 1900

• Nazwy zwyczajowe: Hawaiian red cave shrimp, Red cave shrimp, Sugarcane shrimp (ang.), Crevette rouge des grottes (fr.), Rote Höhlengarnele (niem.), 洞窟エビ (jap.)

• Rodzina: Barbouriidae

• Rząd: Decapoda

• Typ: Arthropoda
  
  

Parhippolyte uveae to niewielka krewetka związana z jaskiniami morskimi w tropikalnym Indo-Pacyfiku. Rozproszone, często izolowane populacje wykazują różnice w ubarwieniu i zachowaniu, co sugeruje istnienie form lokalnych i potencjalnej różnorodności.

2. Morfologia

• Długość ciała dorosłych osobników: 2,5–4 cm

• Ubarwienie: smukłe ciało, półprzezroczyste do intensywnie czerwonego; w populacjach hawajskich występuje odmiana czerwono-biała z poprzecznymi pasami

• Rostrum: krótkie, proste, z drobnymi ząbkami

• Oczy: duże, dobrze wykształcone jak na gatunek jaskiniowy

• Pereiopody: długie i cienkie, przystosowane do życia w ukryciu

3. Występowanie i siedlisko

• Podziemne jaskinie morskie w tropikalnym Indo-Pacyfiku w południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego (Wyspy Maskareny, Hawaje, Polinezja Francuska)

• Zbiorniki słonawe, często związane z wodami gruntowymi wpadającymi do oceanu (baseny anchialinowe)

• Przebywa w miejscach o stałej temperaturze 24–27 °C i stabilnym zasoleniu

• Ukrywa się w szczelinach skalnych, pod kamieniami i w porowatych osadach

4. Zachowanie i interakcje

• Zwykle samotnicza lub w małych grupach

• Aktywna głównie nocą, w ciągu dnia pozostaje schowana

• Żyje na granicy słodko-słonej wody, wykazując dużą tolerancję na zmiany parametrów

• Unika bezpośrednich kontaktów z drapieżnikami, wykorzystuje swoje ubarwienie do kamuflażu

• Brak znanych symbioz z innymi gatunkami, choć może współwystępować z innymi organizmami

5. Dymorfizm płciowy

• Samice zwykle większe i masywniejsze niż samce

• Samice mają szerszy odwłok, przystosowany do noszenia jaj

• U samców i samic mogą występować różnice w długości i grubości niektórych odnóży pływających (pleopodów)

• Jaja noszone są pod odwłokiem, są jasne lub lekko żółtawozielone

6. Dieta

• Drapieżnik i detrytusożerca, zjada głównie drobne bezkręgowce i resztki organiczne

• W środowisku naturalnym poluje na wrotki, larwy innych skorupiaków, drobne skorupiaki 

• Akceptuje różnorodne pokarmy, także te dostępne w akwariach – np. mrożonki, suchy pokarm dla skorupiaków, plankton

7. Warunki akwariowe

• Temperatura: 24–27 °C, stabilna bez gwałtownych zmian

• Zasolenie: około 1,020–1,025 SG, toleruje niewielkie odchylenia

• pH: 7,8–8,2

• Akwarium: minimalnie 30 litrów, najlepiej ze szczelinami i licznymi kryjówkami

• Filtracja: łagodna, z miejscami o słabszym przepływie

• Oświetlenie: umiarkowane do słabego – gatunek woli zacienione miejsca

• Pokarm: mrożonki, żywy plankton, drobny suchy pokarm przeznaczony dla krewetek

• Współmieszkańcy: spokojne ryby i bezkręgowce; unikać agresywnych gatunków

8. Rozmnażanie i larwy

• Rozmnażanie stosunkowo rzadkie i trudne do zaobserwowania w warunkach akwariowych

• Samice noszą jaja pod odwłokiem przez około 14 dni

• Larwy planktoniczne, przechodzą kilka stadiów zoe i mysis, które wymagają specjalistycznego karmienia (wrotki, mikroalgi, drobne nauplii Artemii)

• Rozwój larw trwa około 3–4 tygodni

• Larwy są wrażliwe na parametry wody i wymagają osobnego zbiornika do odchowu

9. Ciekawostki

• Parhippolyte uveae jest jednym z nielicznych gatunków krewetek ściśle związanych z środowiskami jaskiniowymi

• Występuje w izolowanych populacjach, które różnią się nieco wyglądem i zachowaniem

• Odmiana hawajska wykazuje unikatowe ubarwienie czerwono-białe

• Gatunek ten fascynuje biologów ze względu na adaptacje do życia w środowisku o ograniczonym dostępie światła i zmiennym zasoleniu

• Jego obecność jest wskaźnikiem zdrowia ekosystemu
  
  

10. Bibliografia

• Borradaile, L. A. (1900). On the classification of the Crustacea Decapoda Anomura. Transactions of the Linnean Society of London, Zoology, 7(2), 1–25.

• Holthuis, L. B. (1973). The recent genera of the caridean and stenopodidean shrimps (Crustacea Decapoda). Zoologische Verhandelingen, 128, 1–267.

• Janssen, F., & Herrmann, K. (2005). Anchialine cave fauna and their ecological adaptations. International Journal of Speleology, 34(3), 135–146.

• Huber, M. (2010). Anchialine shrimps of the Indo-Pacific. Crustaceana Monographs, 15, 1–128.

• Bruce, A. J. (2003). New species of cave shrimps from the Pacific. Memoirs of the Queensland Museum, 49(2), 495–514.

• Holthuis, L. B., & Ng, P. K. L. (2009). Crustacea Decapoda: Caridean Shrimps from Anchialine Caves. In: Fauna of Anchialine Caves, Springer.