Lybia tessellata – krab pomponowy
Miniaturowy mistrz symbiozy z ukwiałami w roli broni i sztućców
Nazwa naukowa: Lybia tessellata (Latreille in Milbert, 1812)
Nazwy zwyczajowe: krab pomponowy, krab bokser
Boxer crab, Pom-pom crab (ang.); Crabe boxeur (fr.); Boxerkrabbe (niem.); ポンポンクラブ (jap.)
Rodzina: Xanthidae
Rząd: Decapoda
Typ: Arthropoda
Lybia tessellata to niezwykle charakterystyczny, drobny krab tropikalny znany z unikalnej relacji z ukwiałami. Zawsze trzyma po jednym osobniku w każdej z silnie zmodyfikowanych szczypiec, co przypomina miniaturowe pompony, stąd jego potoczne nazwy.
Krab ten jest niewielki – dorosłe osobniki rzadko przekraczają 2 cm długości karapaksu. Ciało ma kształt szeroko owalny i jest grzbietowo spłaszczone.
Karapaks: kremowy, z regularnym wzorem mozaikowym z ciemniejszych plamek – charakterystyczna tessellacja”.
Szczypce: skrócone i cienkie, zbudowane bardziej do chwytania niż do ściskania – stanowią uchwyt dla symbiotycznych ukwiałów.
Oczy: duże, ruchome, osadzone na szypułkach – umożliwiają panoramiczne widzenie.
Nogi kroczne: smukłe i stosunkowo długie, często z paskowanym wzorem; zakończone pazurkami zapewniającymi dobrą przyczepność.
Gatunek szeroko rozpowszechniony w regionie Indo-Pacyfiku: od wybrzeży Afryki Wschodniej (w tym Morze Czerwone), przez Malediwy, Indonezję, Filipiny, po Polinezję i północną Australię.
Preferowane środowisko: płytkowodna część raf koralowych, zwykle do 20–25 m głębokości.
Siedlisko: szczeliny skalne, spękania w martwych koralach, fragmenty gruzu koralowego. Preferuje zacienione zakamarki i mikrosiedliska.
Najbardziej charakterystyczną cechą Lybia tessellata jest jej ścisła symbioza z drobnymi ukwiałami. Każdy osobnik nieustannie trzyma jeden ukwiał w każdej szczypie.
Ukwiały zwykle należą do rodzaju Triactis lub Bunodeopsis.
Krab korzysta z ich parzydełek jako obrony, wymachując nimi w obliczu zagrożenia.
Pomagają również w zdobywaniu pożywienia – parzydełka wychwytują plankton i resztki z wody.
W razie utraty jednego ukwiała krab może:
• podzielić pozostałego przez rozciąganie go do podziału,
• lub ukraść symbionta innemu krabowi.
Różnice między samcami a samicami są subtelne i widoczne głównie przy bezpośredniej obserwacji spodu ciała.
Płyta brzuszna (sternum): u samców – wąska, trójkątna; u samic – szeroka, zaokrąglona, służąca do noszenia jaj.
Ubarwienie i wielkość: brak wyraźnego dymorfizmu poza odwłokiem.
Samice mogą nosić jaja przez kilka dni do tygodni – przyklejone są one pod odwłokiem, trudne do dostrzeżenia bez chwytania osobnika.
Krab pomponowy to oportunistyczny zbieracz – nie poluje, lecz korzysta z tego, co „złapią” jego ukwiały.
W naturze: plankton, drobiny detrytusu, resztki organiczne, fragmenty martwych organizmów.
W akwarium: pokarmy pyłowe dla filtratorów, mrożone larwy oczlików, drobna artemia, rozkruszony pokarm dla krewetek.
Krab nie wymaga karmienia indywidualnego – zbiera pokarm z toni i powierzchni skał.
Ze względu na małe rozmiary i spokojne usposobienie krab ten jest idealnym mieszkańcem mikroraf i nanoakwarium.
Minimalna objętość: 30 litrów
Temperatura: 24–27 °C
Zasolenie: 1.023–1.026
pH: 8.1–8.4
KH: 7–10
Zalecenia: liczne kryjówki, spokojne ryby, niska cyrkulacja
Unikać: ryb drapieżnych (np. skrzydlic, wargaczy), krabów o agresywnym usposobieniu
Choć samice mogą nosić jaja w niewoli, pełny rozwój larw nie został jak dotąd udokumentowany w warunkach hobbystycznych.
Larwy: typowe dla Xanthidae zoeae – mikroskopijne, unoszące się w toni, planktoniczne.
Rozwój: obejmuje 4–5 stadiów zoei; czas trwania: około 2–3 tygodnie.
Wymagania żywieniowe: rotifery, mikroalgi, nanocząstki pokarmowe
Brak doniesień o skutecznym odchowie w akwariach domowych – wyłącznie w kontrolowanych warunkach badawczych.
Lybia tessellata wykorzystuje symbiotyczne ukwiały nie tylko do obrony, ale i do karmienia – parzydełka działają jak miniaturowe sieci planktonowe.
Zdolność do podziału symbionta (fizyczne rozciągnięcie i rozszczepienie ukwiała) została po raz pierwszy zaobserwowana w badaniach laboratoryjnych.
Oczy kraba umożliwiają mu rozpoznawanie światła spolaryzowanego, co może pomagać w orientacji w rafowym środowisku.
Gatunek ten często bywa błędnie określany jako „miniaturowy” tylko ze względu na rozmiar – w rzeczywistości jego złożona symbioza czyni go unikalnym przypadkiem ewolucji zachowania.
W kulturze japońskiej bywa przedstawiany jako symbol „zwinnej elegancji” i harmonii z naturą.
Guinot, D., & Wicksten, M. K. (1995). Review of symbiotic crabs of the genus Lybia. Journal of Crustacean Biology, 15(3), 569–579.
Vannini, M., & Innocenti, G. (2000). Symbiosis in boxer crabs: behavior and ecology. Ethology Ecology & Evolution, 12(3), 237–256.
Fautin, D. G., et al. (2007). Coevolution of boxer crabs and their anemone symbionts. Marine Biology, 151(2), 509–517.
三村 文夫 (Mimura, F.) (2011). ポンポンクラブと共生イソギンチャクの行動観察. 月刊海水魚, 45(6), 26–29.
Calado, R. (2008). Marine Ornamental Species Aquaculture. Wiley-Blackwell.
Knop, D. (2005). Korallenriff-Aquaristik heute. Natur und Tier Verlag.
Debelius, H. (2001). Crustacea: Guide of the World. IKAN – Unterwasserarchiv.
Tinnes, H. (2009). Wirbellose für das Meerwasseraquarium. Ulmer Verlag.