“Έγκλημα και Τιμωρία” (1970) - Κριτική Ταινίας

Αδιαμφισβήτητα είναι μια εξαιρετική και αξιέπαινη παραγωγή, χαρακτηριζόμενη από σκηνοθετική δεξιοτεχνία και αξιόλογη ηθοποιία, η οποία κατορθώνει να εγκλωβίσει το ενδιαφέρον του θεατή περιγράφοντας μια κοινωνία της οποίας οι καθημερινές εξελίξεις συμβάλλουν στην τελική κλιμάκωση της πλοκής. Το έργο είναι εξ ολοκλήρου ασπρόμαυρο, γεγονός που, σε συνδυασμό με πολλές άλλες σκηνοθετικές επιλογές, εξασφαλίζει την εστίαση στις ξεχωριστές προσωπικότητες που ψυχογραφούνται στην ιστορία. Η μουσική συμβάλλει στη δημιουργία μιας ήσυχης, έως και ρομαντικής ατμόσφαιρας, η οποία ωστόσο χαρακτηρίζεται από αγωνία. Πρόκειται για μια συγκλονιστική και ζωντανή διερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής και των εξωτερικών παραγόντων που της ασκούν επιρροή, καθώς και μια εξέταση της ισχύος του ανθρώπινου εγωκεντρισμού. Ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα του έργου εξάλλου είναι ο ακριβής λόγος για τον οποίο ο Ρασκόλνικοφ επιλέγει εξαρχής να προβεί σε φόνο. Από οικονομική ανάγκη; Για εκδίκηση; Για να ελέγξει την εγκυρότητα μιας κοσμοθεωρίας; Η ταινία διαβεβαιώνει τους θεατές πως όσο ασαφής είναι η απάντηση για αυτούς, τόσο είναι και για τους ίδιους του χαρακτήρες του έργου. Ηθικές αξίες, κοινωνικές διακρίσεις και θεσμοί, έρωτας και εσωτερική αναζήτηση συναντιούνται για τη διαμόρφωση μιας αξέχαστης κινηματογραφικής εμπειρίας.

Είτε για τη σκηνοθετική επιδεξιότητα, την πλούσια πλοκή, τη συναισθηματική φόρτιση ή την εξαιρετική ερμηνεία είναι μια ταινία άξια παρακολούθησης από οποιονδήποτε διαθέτει τον χρόνο!