Май усяго даволі, а бяды - ніколі!
Задаволенаму сэрцу ўсюды свеціць сонца.
Шчасце само ў рукі не ідзе.
Радасць ёсць - весяліцца трэба, гора ёсць - памагаць трэба.
Ніхто не здзене і лепшага не дасць.
Услугу ўсе прымаюць, ды часта яе забываюць.
Пажыві для людзей - пажывуць і для цябе.
Дзе ні мах, то ўсё бяда па зубах.
Бяда ды мука - тая ж навука.
Бяда ў хату - прападзе і багаты.
Бяда розуму вучыць.
Бяда вымучыць і вывучыць.
Бяда не канава - не пераскочыш.
Не здарылася б бяды, калі б конь не быў худы.
Бяда па людзях ходзіць.
Шчасце за гарамі, а бяда за плячамі.
Ты ад бяды, а бяда ў вочы.
Не адно ліха, дык другое.
Бяда не бывае адна: калі яна ходзіць, усю радню з сабой водзійь.
Бяда па бядзе, як па нітачцы, ідзе.
Бяда ды хвароба як дзве птушкі-зязюлькі: накукуешся ўдоваль, пакуль яны вытаўкуцца.
Адна бяда не бяда.
Адной бяды заўсёды мала.
Бяда бядзе не паможа.
Адхілілася гора, то бяда спаткала.
Не я плачу - бяда плача.
Улезшы ў раду, трэба цягнуць бяду.
Дзяды не зналі бяды; насталі ўнукі, набяруцца мукі.
Бяда не раве ды спаць не дае.
Бяда не дуда, пішчыць ды не грае.
На ўсякую бяду не наплюешся.
Чалавек адну бяду перабудзе, а іх дзясятак прыбудзе.
Бяба бяду вядзе.
Бяда заўсёды ў пары ходзіць.
Як прыйшла бяда, адчынй варата.
Бяда на бядзе, як на шчэпачцы, едзе.
Ліха адной бядзе прыйсці, то бяда бяду родзіць.
Як гукнеш, так і адгукнецца.
Як людзі, так і мы.
Што людзям, то і нам.
Што міру, то й бабінаму сыну.
Папаў у вараны - крычы, як яны.
І з звярамі звыкаюцца жыць, не толькі з людзьмі.
Не ўсё, як у людзей.
Ні сабе паглядзець, ні людзям паказаць.
Што зрабі, саграшы, толькі людзям скажы.
У шчасці шмат прыяцеляў, а ў няшчасці няма нікога.
У няшчасці прыяцеля пазнаць.
Шукай сябе сябра ў бядзе.
Не тады, калі салодка, а тады, калі горка прыяцель патрэбен.
Хто ў бядзе і ў вялікім няшчасці не быў, той і праўдзівых прыяцеляў не знае.
Ой, дружба, дружба, цяжкая твая служба.