2019-09-22:De uitvoering op 22 september 2019 in de Jeruzalemkerk.

Plaatsingsdatum: Sep 23, 2019 7:15:25 AM

Hoe laat? 15.00 uur

Hoeveel? 31 (vd 34) 91%, 10 sopranen (vd 10), 10 alten (vd 10), 5 tenoren (vd 5) en 6 bassen (vd 9).

Wat gezongen? Beyond the sea, Im Grunen, Verleih uns Frieden, Piu non si trovano, Voi che sapete, Veni sancte spiritus.

Na de pauze het Gloria van Vivaldi.

Mededelingen: 25 september zangavond, 2 oktober vrij.

Bijzonderheden: Het hele optreden was bijzonder. Ondanks het prachtige weer was de zaal vol. Wie had dat gedacht van te voren.

Daarmee begon het succes al. Precies om 3 uur stond Henk op het podium om het concert aan te kondigen. Hij verwelkomde iedereen maar vooral het strijkorkest Primavera. We zouden voor het eerst begeleid worden door een echt orkest. Primavera opende het concert met een sonate van Telemann. Dat klonk al veelbelovend. Toen volgden de liederen die het koor had ingestudeerd. Beyond the sea klonk heel bescheiden. Im Grunen klonk heel uitbundig. Vooral de sopranen blonken uit. Een lust voor het oor. Verleih uns Frieden was nieuw. Naar het einde toe begon het te zingen. Piu non si trovano was weer speciaal voor de sopranen om uit halen. Wat een zangplezier. Voi che sapete werd gezongen door Astrid Lammers. Solist. Sopraan. Mooi gezongen behalve de laatste noot. Die was erbij gefantaseerd. Heel spannend samen met het koor. Tot slot voor de pauze Veni van Mozart.

Dat was een mooie uitsmijter. Daar hoorde je hoe knap dit koor hele moeilijke koorwerken kan zingen. Voor de pauze stond het koor op het balkon te zingen af en toe begeleid door Gerrie Meijers op het orgel. Ook heel knap.

In de pauze liep de zaal leeg. De bezoekers stonden buiten op het kerkplein in de zon wat te drinken. Dan volgt het tweede deel.

Het Gloria van Vivaldi. Helemaal begeleid door het strijkorkest La Primavera. Dat was 25 minuten genieten. Het Plankenkoor heeft een jaar op dit stuk gestudeerd en wil het resultaat nu wel aan het publiek laten horen. Wat Bram de dirigent op de repetities altijd liet horen was niks vergeleken met wat het orkest weg speelde. In een woord indrukwekkend. Het orkest was nu uitgebreid met een trompetist (Hij blonk ook al uit in Telemann) en een klarinetist. Er zaten 3 celli een bassist 4 altviolen 6 eerste violen. Samen 15 instrumentalisten. En dan begint het met de bekende klanken maar dan voluit zoals Vivaldi het bedoeld had. Hij zou net als wij genoten hebben. Het was zo afwisselend. Solo's van de sopranen Astrid Lammers maar ook Annelies. Duetten. Dat was zo ontroerend mooi. We waren ook trots. De alten namen ook een solo voor hun rekening en goed. Alle inzetten waren er en de sopranen waren indrukwekkend. Het klonk zo vitaal. Het applaus was er ook naar. Veel bloemen en flessen wijn tot slot. Dit was 

het hoogtepunt in de koorgeschiedenis van het Plankenkoor onder de bezielende leiding van Bram Biersteker. Wat een fantastische middag. 

Even de groeten doen:

Hallo Kees, Als ik Plankenkoor zeg dan zeg ik Kees en andersom. Toch kan het verkeren want je was er even niet. Wel op een ongelegen moment. Bijna alle repetities bezocht en dan met hoogtepunt uitlandig. Zoiets toch?

Dag Paul, Hoe kan het bestaan dat je er niet bij was. Ik was erbij en ik heb genoten. En wat was ik trots op ons koor.

Dag Erik, Jij hebt nog niet zo'n binding met het koor. Dan begrijp ik het wel. Je kan er dus later niet over meepraten. Tja.

Woensdag as gaat Bram vertellen hoe we gezongen  hebben. Allemaal benieuwd wat ie te zeggen heeft. Het is ongekend hoe we er 5 repetities een generale en een uitvoering bijna allemaal bij waren. Dat is ook al een record in 32 jaar. Doei.