2018-04-18. De repetitie van 18 april 2018.

Bijzonderheden: Het was weer een avond uit het boekje. Hoe leidt een dirigent een koor. Hoe doen de zangers en zangeressen mee. Het was compleet. We gingen weer voor Alle psallite. Een muziekstukje uit de 14de eeuw. Het is maar een blaadje muziek maar toch elke keer weer lastig. Daarna Matona mia. Dat repeteren we al een paar weken. Elke keer zitten er weer ritmische moeilijkheden. Bram had daar wel een verklaring voor. Als steeds groepjes wegblijven en de week erop weer komen dan hebben ze de aanwijzingen gemist en kan je weer opnieuw beginnen. Het is een theorie. Ik ben er elke week maar ik maak ook nog steeds ritmische fouten. Dan is het half 9. Over op Vivaldi. Tot 9 uur gestudeerd op Gratias agimus tibi. Er zitten passages in met veel korte nootjes achter elkaar. Dat vraagt een speciale techniek van zingen. Hoe pak je dat aan. Bram ging er voor staan en liet ons die maten vol nootjes heel licht zingen met een accent op de eerste tel. Laat dat nou lukken. Na de pauze van 20 minuten gingen we door met het vierde koor. Domine Fili unigenite. Een thema wat elke partij moet zingen liet Bram iedereen tegelijk zingen. Dat hielp. Daarna volgt het thema maar dan ongelijk gezongen. Zeg maar door elkaar. Bram noemde dat typisch polyfonisch. Elke stemgroep voor zich en weinig houvast met de andere melodielijnen. We hebben nog geapplaudiseerd voor de alten als ze een regel foutloos zouden zingen. En ze waren maar met zijn zessen. De sopranen waren daarentegen op volle sterkte. En dat kon je horen ook. Onvermoeibaar steeds de hoogte in en dan op volle kracht. Bram zegt dan doodleuk na 3 keer voluit gezongen te hebben: nog een keer. 

Ik zag dat het vermoeiend was. Maar het was wel weer genieten. Er waren 11 mannen en 15 vrouwen. Na afloop was er een sfeer van we hebben het weer gefikst. Daar houden we van.