2019-01-09. De Nieuwjaarsborrel op 9 januari 2019.

Bijzonderheden: De borrel was thuis bij Hans en Bram. Ze hadden de kerstversiering nog even laten hangen en de kerstboom in volle glorie laten staan. Wat zag dat er prachtig en warm uit. Zeker voor de nieuwelingen in het koor is dat wel even een smash down in de tijd. Je moet het even verwerken. Naast alle kerstversiering hangen er ook nog talloze schilderijen geschilderd door Bram zelf. Als je beneden begint bij het binnen komen aan de dubbele trap met 32 treden dan klinken bij het openen van de deuren in het trapportaal de klokjes dat het kerstfeest is begonnen. De wanden zijn in goud gedecoreerd en in relief hangen de druiventrossen. Een echte uitnodiging om naar boven te komen om je te mengen in het feestgedruis. Het geroezemoes van de gasten is al gauw te horen en komt steeds dichterbij. Mocht je COPD hebben dan zijn de laatste treden net mokerslagen. Dan vindt onmiddellijk de begroeting plaats met Bram als gastheer. Hartelijker kan het niet. Ineke en Joke hadden mijn bagage al naar boven gebracht. Handle with care was mijn verzoek. Ik had weer wat gemaakt om uit te delen. Bij binnenkomst begroette ik een paar vrouwen en had ik al gauw mijn rustplek gevonden op de bank vlak naast de kerstboom en het brandend haardvuur. Daar kon ik even bijkomen en zat ik tegenover de andere gastheer Hans die gezeten was in een brede leunstoel. Hij blijkt de creator te zijn van al het moois waarmee we werden omgeven. Heerlijk zitten en uitrusten en luisteren naar het pratende koor in de achterkamer waarvan geen woord is te verstaan maar wel als een stroom klanken over je heen komt. Dat zal duren tot ik weer weg ben met een voortdurende ruis in mijn oren. Heel bijzondere ervaring. Tijdens het gesprek met Hans heb ik moeite om hem te verstaan. Ik krijg het menu te zien van de afgelopen kerstdagen. Met zalm als hoofdschotel. Bram is de kok beide dagen. Hans laat ook foto´s zien van de daktuin. Op moment stelt het niet veel voor maar van mei tot en met september is het een complete bloemenzee met struiken en planten. Dat vraagt veel onderhoud. Totaal uniek in zijn soort. Maar dan om kwart over 9 vraagt Bram aandacht voor een opname van het koor. Een uitvoering op de Nieuwe Ooster in oktober vorig jaar. Alleluja Pasa el agua Matona mia. Het klonk

mooi. Het koor luisterde aandachtig. Daarna vroeg Bram aandacht voor Ed voor zijn traditionele prijsuitreiking. Speciaal voor degenen die alle optredens en repetities hadden bijgewoond in het najaar. Daarvoor moest iedereen luisteren naar de toespraak die sprekend leek op al die andere toespraken uit de afgelopen jaren. Hij kondigt ook aan dat dit de laatste keer is. Maar dan volgt de uitreiking. In plastic zakjes verpakte instrumentjes. Een blaasinstrumentje kazoo genoemd. Ed wilde graag dat na de uitreiking die al 18 jaar door Frederique en Annelies wordt verricht dat de mensen Beyond the sea zouden blazen. Bram gooit zijn harmonium in de strijd en het koor blaast tweestemmig op de kazoo. Je had het moeten zien. Uniek in de geschiedenis van het koor. Hans maakte van deze historische uitvoering een filmpje wat we binnenkort te zien krijgen. Ik was zo blij als een kind met deze kazootoer. Tegen 12 uur was huize Biersteker leeggelopen en was de borrel weer geschiedenis.