2019-06-13. De repetitie van 13 juni 2018.

Bijzonderheden: Die waren er. We hadden een vervanger voor Bram. Die zit momenteel aan de Riviera. In Frankrijk. Even uitrusten van het dirigeren. Niet alleen bij ons maar van nog 4 koren. Nou dan kun je je er wat bij voorstellen. Dan is de

Middellandse Zee een verademing om even bij te komen. Geen Bram dus maar wel Nadine. Een vrouw voor het koor. Een relatie van Ineke. Nadine Strang was de bijzonderheid van de avond. Ze is jazzzangeres maar geeft ook workshops zangkunst en muziek door het hele land. Wij waren vanavond de gelukkigen. Ze maakte zich dus bekend en wilde dat van ons ook vragen maar dat zou te lang duren. Zij was vanavond experimenteel koordirigente. Ze had geen plankenkoorts. Ze trad ons onbevangen tegemoet en begon meteen met een gospelsong. Zij zette in en wij zongen haar na. Heel ontwapenend en vrij.

This is the little light of shine. I'm gonna let it shine. This is a little shine of mine. Let it shine let it shine let it shine. Ineens waren we even een gospelkoor. We hadden er zin in. Nog een keer en nog een keer. Dat was succesje nr 1.

Dan verdelen we ons in 4 goepen van 4  of 5 mensen. Beetje bij elkaar gaan staan. Bedenk zelf een melodietje in een steeds weerkerend ritme. Meer ritme dan melodie. In iedere groep zit wel iemand die iets kan bedenken. En dan komt het. Allemaal tegelijk. Nou dan barst een pandemonium los. Dat hebben we in 30 jaar nog nooit meegemaakt. We zijn traditioneel opgevoed zeker de laatste 15 jaar. Niks experimenten. Gewoon doen. Maar vanavond bleek dat we best wel wat wilden experimenteren met de stem en bijna een soort stemmenorkest vormden. Kijk dat zijn de leuke dingen voor de mensen. Stop ineens. Opnieuw maar nu weer een ander deuntje of melodietje van 6 tonen en in een apart ritme. Klappen.

Liep weer als een trein. We hadden het moeten opnemen. Zo bijzonder en bizar. Nadine bedankte ons voor zoveel vindingrijkheid en zoveel enthousiasme. Ze had in haar lange loopbaan nog nooit zo snel gescoord met een koor. Ze was

oprecht dankbaar. Dat was succes nr 2. Dan volgt vlak voor de pauze een nieuw lied met bladmuziek. Hey Jude van the Beatles. Lennon. Instuderen. Dan is het 18 minuten pauze. Weer verder. Het speelde zich allemaal af in de kerkzaal. Dus het klonk goed. De experimenten maakten ons vrolijk en gretig. We wilden meer maar het werd Hey Jude. Wereldberoemd. Maar we hadden ons verkeken op het instuderen. Daar stagneerde de avond. Veel overleg veel proberen. Moeilijk. Misverstanden over de noten melodielijnen. Maar oh wonder op het eind van de avond zongen we vierstemmig Hey Jude met volle overgave. Eind goed al goed. We werden allercharmantst door de avond geloodst. Het was een succes. Nadine mag nog 's komen. Invallen. Experimenteren en een makkelijker liedje instuderen. Heel erg bedankt voor deze experimentele muzikale avond. De wegblijvers krijgen weer 's ongelijk. We waren met een complete tenorensectie en Erik de nieuwe tenor. Dus 7 zeg maar en 2 bassen. Opkomst was matig maar dat is altijd met invallers.