2019-07-03: De picknick en het 750ste verslag

Hoe laat? 19.00 uur.

Hoeveel? 24 (vd 35) 69%, 7 sopranen (vd 10), 8 alten (vd 10), 2 tenoren (vd 6) en 7 bassen (vd 9).

Wat gezongen? Niets...nee, niets. Zonder Bram kwam het er niet van.

Bijzonderheden: De picknick vond plaats in de tuin van An. Dat is al de vierde keer. Een prachtig buiten omgeven door bomen struiken bloemen. Een paradijselijk plekje ver weg van de drukte van Amsterdam. Vlakbij de Nieuwe Meer. Vooral als het nog nawarmt na een lange zonnige dag en het windstil is dan weet je niet wat je overkomt. Ik denk dat die afwezigen groot ongelijk krijgen. En er was weer overdadig te eten. 

Toch nog een mededeling: die kwam in de vorm van een aangepaste toespraak. Het betrof Ed:

Henk nam het woord:

Ed heeft verschillende jaren achter elkaar aangegeven te zullen stoppen met wat we 'de awards' zijn gaan noemen. Ik heb Ed altijd ondersteund in dit voornemen, maar ieder jaar weer kon hij het niet laten weer aan het knutselen te slaan. Ik herinner me, een paar jaar terug, midden januari: Ik sprak Ed aan over de nieuwjaarsbijeenkomst en dat hij daar weer een ouderwets leuke fröbel dingetje in elkaar had geflanst. Ja. meldde hij -half januari- en ik heb voor de picknick ook al een heel leuk idee. 

Kortom, Stoppen is geen optie!

En ik verzoen me van harte bij de gedachte dat we volgend jaar wederom in herhaling zullen vallen.

Over stoppen heb ik hem dit jaar niet horen spreken. Vermoedelijk is het besef tot hem doorgedrongen dat hij het toch niet laten kan. 

De awards zijn een weerspiegeling van de presentielijst. Hoe vaker, hoe groter. 

Een presentielijst die wekelijks met uiterste precisie wordt bijgehouden door Ed.  Voorafgaand aan het uitreiken van de awards, waarvoor traditioneel immer dezelfde dames worden uitgenodigd, leest Ed een lang epistel voor, bol met (on)zinnigheden, waar wonderlijk genoeg iedereen verwachtingsvol naar uitkijkt.

Deze jarenlange traditie hangt natuurlijk in sterke mate aan de persoon Ed. Wie het estafettestokje over wil nemen. Hem of haar zal altijd de vergelijking met Ed ten deel vallen.

Daarnaast schrijft Ed wekelijks een verslag.

Hij heeft, op weinig subtiele wijze, meermalen verwezen naar zijn op handen zijnde 750ste verslag van een repetitie, dan wel uitvoering, dan wel koorweekend, dan wel ALV, dan wel koorpicknick.

Bij leven en welzijn zal Ed morgen, maar misschien ook wel direct bij thuiskomst een aanvang maken met zijn verslag over de picknick op de volkstuin van An. Wie aanwezig, wat gezongen en de bijzonderheden. Nou, 

die zijn er altijd genoeg, volgens ed.  Wat te denken van zijn entree, een uit kwetsbaarheid geboren magistrale binnenkomst...

Hier was ik gebleven... een toespraakje voor zijn 750ste verslag... Maar Ed is vanavond niet aanwezig...

Vanmorgen las ik de mail van Jessica, partner van Ed, die ze gisterenavond heeft verstuurd, -dat is het goede nieuws- dat het weer wat beter met hem gaat.

Ed is in het ziekenhuis beland met -zo bleek- een beknelling van de dikke darm, hetgeen hem de laatste dagen veel pijn had bezorgd. Een operatie bleek noodzakelijk. Hij ligt nog op de IC.

Hij schijnt (gisteravond) alweer monter en opgewekt te zijn geweest en wenst ons een gezellige avond.

De awards, de toespraak en het verslag? laten (dus) op zich wachten...

Ik noemde net 'Wat te denken van zijn entree, een uit kwetsbaarheid geboren magistrale binnenkomst...'

Enige weken geleden sprak Ed zijn zorgen uit over hoe de afstand van de parkeerplaats naar hier te overbruggen...

Dat probleem meende ik getackeld te hebben.

Achter in de auto heb ik een, in het kader van de WMO, door de gemeente Beverwijk beschikbaar gestelde rolstoel liggen.

Deze zou ik hebben opgetuigd met wat verkregen awards uit het verleden. 

Het zou derhalve een overdreven versierde rolstoel zijn geweest met veel franje, een kleurrijke bol rond zijn hoofd en een -het blijft een 80plusser die zo een koutje te pakken heeft - dekentje over zijn benen. 

Een dekentje op posterformaat, voorzien van allerlei foto's uit het rijke koorverleden, alles een produkt van zijn hand.

Ik zag hem al in zijn rolstoeltroon hier binnen gereden worden. Kwetsbaarheid heeft ook iets moois. 

Volgend jaar dan maar!

Even de groeten doen:

Dag Kokkie, Jij krijgt traditiegetrouw je award op de eerste zangrepetitie in september. Wij allemaal nu?

Hallo Louise, geen awards gisteren. Ongekend?

Dag Yvonne, en geen presentielijst. Heb je je eigen aanwezigheid bijgehouden.?

Hallo Ben, Het was gezellig. We hadden wat kunnen praten over het koor en jezelf en de awards en de toekomst.

Dag Jona, je hebt evengoed wel wat gemist. De sfeer was weer heel ointspannen.

Hallo Peter, Madrid, daar zit je. Heb je het gehoord. De gesprekken gingen over de leeuwinnen.

Hoi Brigitte, en dat het zo fantastisch was, die halve finale en of de wedstrijd al begonnen was. 

Dag Ted, en met hoeveel. Met 0-0 en 11 tegen 11.

Hoi Jansje, Maar uiteindelijk met 1-0 gewonnen. Heb je het gezien? Het bier werd door GertJan niet de hemel in geprezen...

Dag Simon, en nu de finale. Maar Nederland en finales... ik weet het niet.

Ha Bram, je ziet wat je afwezigheid doet. Geen noot heeft er geklonken.

Dag Ed, dat is toch wat. Jouw moment van het jaar en je bent er niet. Er kwam in kink in de kabel, zoiets.

En dan allemaal met vakantie als je niet al bent geweest. Overal naar toe. Maar niet te lang, want 21 augustus starten we weer. Komt allen!