2016-04-17. De uitvoering in de Jeruzalemkerk op 17 april 2016.

Bijzonderheden: Deze uitvoering was wel totaal bijzonder. Een eigen concert in een bijzondere kerk (rijksmonument) met een maximaal aantal koorzangers. We hebben in de geschiedenis van het koor nog nooit met zoveel mensen opgetreden. En de kerk zat vol. Daarvoor hebben we zelf gezorgd. Zeker 120 maar Kees weet het precieze aantal. Hij zat ook de kaartjes te verkopen en deelde de programmaboekjes uit. De teksten stonden er allemaal in. Mensen zaten dus ook veel mee te lezen. Maanden geleden stelde hij voor om een eigen optreden te organiseren. Iedereen stemde ermee in. We moesten dan wel zorgen dat de zaal vol kwam. Nou dat is ruimschoots gelukt. 17 april zou het worden. En iedereen verplichtte zich wel om dan ook mee te doen. Tenslotte waren er maar 2 afwezigen. We hebben keihard gestudeerd. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen want we kregen zoveel positieve kritiek te horen na afloop. En dan waren we pas 29 jaar bezig. Hoe zouden we over dit succes heen gaan als we ons 30-jarig jubileum gingen vieren met een eigen concert. Goeie vraag. Nog niet aan gedacht. Het was al een hoogtepunt in de geschiedenis van het koor. Dit is weer een zorg voor later zeggen we dan maar. Conclusie: Ons koor is na 29 jaar nog springlevend en we groeien nog steeds.

En nu nog wat details. Bram had een strijkkwartet met een bassist en 2 blazers georganiseerd. Dat klonk zo intiem en muzikaal. We waren daar heel gelukkig mee. Verder had Bram een organist uigenodigd, die zijn vak verstond. Dat geldt trouwens ook voor het orkestje. Allemaal vakmensen. Nu moest Bram die 3 dirigeren zodat het niet uit elkaar zou lopen.

Nou dat is uitstekend gelukt. Hoe zorg je ervoor dat ze gelijk beginnen, gelijk invallen en weer gelijk eindigen. Nou door veel te zwaaien met je armen en de mensen vriendelijk aan te kijken de inzetten op tijd aan te geven en vooral het tempo en ook piano en forte. Inzetten en tempo en gelijk eindigen lukte allemaal goed. Alleen het verschil tussen hard en zacht vooral met de mis was weinig van te merken. Op een enkele uitzondering na. De organist speelde 3 soli en het orkestje mocht een keer alleen spelen. Ontroerend mooi. De organist maakte indruk met een stuk van Dubois. Hij haalde alles uit de zwelgkasten. Na afloop complimenten voor de organist. We vroegen niet meer na afloop hoe vond je ons koor maar hoe vond je de organist. Het koor had er zin in. Een leuke mensenkoor hoorde ik zeggen. Enthousiast en toegewijd. Ook groot.