De kracht van meditatie
Hoofdstuk 01. De kracht van meditatie
Bindende acties en bevrijdende acties
Mensen moeten een of andere actie (karma) ondernemen vanaf het moment van ontwaken tot het moment van slapen – dat wil zeggen, vanaf de geboorte tot aan de dood. Ze kunnen niet stil zitten zonder actie te ondernemen. Niemand kan deze situatie vermijden! Maar iedereen moet duidelijk begrijpen welk soort actie hij moet ondernemen. Er zijn slechts twee soorten: (1) zintuiglijke of bindende acties (vishaya-karma's) en (2) acties die bevrijden (sreyo-karma's).
De daden die bindend zijn, zijn onbeheersbaar geworden; als gevolg daarvan zijn het verdriet en de verwarring toegenomen. Hierdoor kan geen geluk en gemoedsrust worden verkregen.
Aan de andere kant zorgen de daden die bevrijden voor steeds meer vreugde en voorspoed bij elke afzonderlijke daad. Ze schenken gelukzaligheid aan het Zelf (Atma-ananda) en houden zich niet louter bezig met uiterlijke vreugde! Hoewel de handelingen extern kunnen zijn, is de aantrekkingskracht geheel gericht op het interne. Dit is het juiste pad, het ware pad.
Acties die binden omvatten alle activiteiten met betrekking tot externe objecten. Dergelijke acties worden meestal ondernomen met een verlangen naar het resultaat. Dit verlangen naar resultaten leidt iemand naar het moeras van ‘ik’ en ‘mijn’ en de demon van lust en hebzucht. Als je dit pad volgt, zullen er plotselinge uitbarstingen zijn, zoals wanneer geklaarde boter (ghee) in het offervuur wordt gegoten! Het toekennen van prioriteit aan zintuiglijke objecten (vishaya) is hetzelfde als het toekennen van belang aan vergif (visha)!
Maar terwijl je bezig bent met die activiteiten en met die zintuigobjecten, kun je, als je geen interesse hebt in het resultaat of de consequentie, niet alleen de gevoelens van ‘ik’ en ‘mijn’, hebzucht en lust overwinnen, maar ook de gevoelens van ‘ik’ en ‘mijn’, hebzucht en lust, ver weg van al dergelijke eigenschappen. Je zult nooit last hebben van dergelijke eigenschappen.
Bevrijdende actie is puur, foutloos, onzelfzuchtig en onwankelbaar. Het kenmerk ervan is het belang dat wordt gehecht aan het idee van actie zonder enig verlangen naar de vruchten ervan (nishkama karma), dat werd uitgewerkt in de Gita. De beoefening van deze discipline impliceert de ontwikkeling van waarheid, gerechtigheid, vrede en liefde (sathya, dharma, santhi en prema). Als iemand op dit pad ook de discipline op zich neemt om de naam van de Heer te gedenken, waar kan hij dan anders meer vreugde en gelukzaligheid verwerven? Het zal de grootste voldoening geven.
Als iemand dit heilige pad betreedt, zal de Heer Zelf alles schenken wat nodig is, alles wat verdiend wordt, en alles wat gemoedsrust zal geven. Bied alles aan de Heer aan, zonder enig verlangen naar het resultaat; dat levert inderdaad volle vreugde op; dat is inderdaad het makkelijkst.
Hoewel het heel moeilijk is om onwaarheid te spreken en tegen de dharma in te gaan, is het heel gemakkelijk om de waarheid te uiten en het pad van de dharma te bewandelen. Het is een heel plezierige taak om de zaak uit te spreken zoals ze is; je hoeft er geen moment over na te denken. Om te spreken over wat niet is, moet je het niet-bestaande creëren! Dat dompelt je onder in angst en fantasie, in een sfeer van rusteloosheid en zorgen.
Dus in plaats van het volgen van zintuiglijke acties (vishaya karma), die al deze problemen en complicaties met zich meebrengen, volg dan acties die bevrijden (sreyo karma), het pad van atmische gelukzaligheid (Atma-ananda marga), dat waar, eeuwig en heilig is.
Het beste middel om bevrijdende handelingen te verrichten is meditatie (dhyana). Tegenwoordig discussiëren mensen met nieuwerwetse ideeën over hoe meditatie moet worden beoefend en zelfs waarom dit moet worden gedaan. Maar ze kennen noch de smaak, noch de kracht ervan. Daarom is er zoveel kritiek en cynisch gelach. Mijn huidige bedoeling is om zulke mensen te instrueren. Daarom maak ik dit bekend.
Het temmen van de geest en de intelligentie
Zie! Iedereen in de wereld heeft de aard om zich op twee verschillende manieren te gedragen en te handelen: de ene buiten en de andere binnen. Dit is bij iedereen bekend, hoewel mensen dit over het algemeen niet publiekelijk laten zien. Net zoals mensen zelfs het weinige plezier verliezen dat ze hebben door zich zorgen te maken over de facties die ze in hun familie hebben, verliezen ze hun innerlijke vrede wanneer ze worden geconfronteerd met fysieke obstakels en problemen.
Denk bijvoorbeeld eens aan een kar. Het kan niet uit zichzelf bewegen, toch? Het kan alleen bewegen als er twee ossen aan vast zitten. En de kar kan alleen veilig bewegen als de ossen getraind zijn om karren te trekken en als ze gewend zijn aan de weg waarop ze moeten lopen. In plaats daarvan, als ze onwetend zijn over het proces van het trekken van karren, als ze niet op de weg hebben gelopen, als ze nooit uit hun schuur zijn gestapt, of als ze zich altijd alleen maar rond en rond de paal hebben verplaatst waaraan ze zijn vastgebonden, in hun eigen moeras kan de reis niet doorgaan! En de kar zal zelf gevaar lopen!
Zo kan ook het innerlijke bewustzijn (anthah-karana) niet uit zichzelf bewegen; het moet verbonden zijn met de extern gerelateerde ossen, de intelligentie (buddhi) en de geest (manas). Alleen dan kan hij vooruitgaan en de sporen van de ossen volgen. Dus vóór de reis moeten de ossen – intelligentie en geest – vertrouwd zijn met de weg naar het dorp die de innerlijke zintuigen graag willen bereiken. Ze moeten worden opgeleid om in die richting te gaan. Als dit gebeurt, zal de reis gemakkelijk en veilig zijn.
In plaats daarvan, als de trekdieren geen kennis hebben van de paden van waarheid, gerechtigheid, vrede en liefde (sathya, dharma, santhi en prema), en als ze dat pad, de kar en de innerlijke zintuigen zelf nooit hebben betreden, kan tot verdriet komen! Zelfs als ze worden aangespoord om verder te gaan, zullen ze de kar alleen maar naar de bekende post en het gebruikelijke moeras van verwarring, onrecht, wreedheid, ongedisciplineerdheid en onwaarheid slepen! Hoe zit het dan met de reis? Wanneer is de aankomst? Daarom moeten intelligentie en geest de kunst leren van het trekken van de kar en het gestaag voortbewegen over de weg. Dit moet gedaan worden door herhaling van de naam van de Heer (japa) en meditatie (dhyana).
Eenpuntigheid en concentratie
Mensen lijden aan wanhoop en nederlaag vanwege de eigenzinnigheid en onstandvastigheid van de innerlijke zintuigen. Dit is het resultaat van het onvermogen om de ossen van intelligentie en geest te beheersen en te begeleiden, die niet zo ongebruikt zijn voor meditatie en herhaling van de goddelijke naam dat ze zelfs maar dat pad betreden! Op zo’n moment moeten de tegenstrijdige verlangens die de geest infecteren, worden uitgeblust en onder controle gehouden. De geest moet in één richting gefocust zijn. Mensen moeten vastberaden lopen en al hun inspanningen gebruiken voor het doel en de prestatie die zij zichzelf hebben gesteld. Als dit gebeurt, kan geen enkele kracht ze terugtrekken; zij kunnen de positie bereiken die hen toekomt.
Dompel de eigenzinnige geest, die in alle richtingen vlucht, onder in contemplatie van de naam van de Heer; het effect zal zijn alsof de zonnestralen door een vergrootglas worden geconcentreerd. De verstrooide stralen ontwikkelen het vermogen van een vlam om te verbranden en te verteren. Zo ook, wanneer de golven van het intellect en de gevoelens van de geest éénpuntig zijn door de convergerende lens van het Atma, manifesteren ze zich als de universele goddelijke pracht die het kwaad kan verschroeien en vreugde kan verlichten.
Iedereen kan alleen succes behalen in zijn beroep of beroep door middel van éénpuntig gerichte aandacht. Zelfs de kleinste taak heeft de kwaliteit van concentratie nodig om deze te kunnen vervullen. En zelfs het moeilijkste probleem wint het van een onwankelbare inspanning.
De waarde van het chanten van de goddelijke naam en meditatie
Mensen zijn begiftigd met onbeperkte krachten. Geen enkele persoon is zonder hen! Maar de weg wordt gemist als men zich niet bewust is van deze waarheid. Om je bewust te worden van deze kracht, moet je je aansluiten bij het gezelschap van de heiligen, moet je streven naar spirituele beoefening (sadhana) en moet je de herhaling van de goddelijke naam en meditatie beoefenen.
Wat voor nut heeft het, ook al beschikt u over alle levensmiddelen in overvloed, als u niet weet hoe u ze tot smakelijk voedsel moet bereiden? Op dezelfde manier hebben mensen in zichzelf alle voorzieningen die nodig zijn voor hun onderhoud en vooruitgang, maar ze gooien deze lichtvaardig weg en laten ze ongebruikt omdat ze onwetend zijn van het proces om er profijt van te trekken. Mensen moeten proberen de Universele Macht (sakthi) te zien en te begrijpen, de Ene zonder tweede, die de basis is van alle veelsoortige manifestaties van naam en vorm in de wereld.
De geest vliegt voortdurend op een raaklijn. Meditatie (dhyana) is het proces waardoor het wordt getraind om concentratie te verwerven. Als gevolg van meditatie op het hoogste Atma (Paramatma) zal de geest zich terugtrekken uit zintuiglijke objecten en de zintuiglijke wereld. Juist op dat moment moet het intellect (buddhi) zijn gezag doen gelden en de geest (manas) bevelen geen enkel gevoel te koesteren behalve de gedachte aan de Fundamentele Basis.
Wanneer de fundamentele waarheid ervan bekend is, zal de geest niet misleid worden door het vergankelijke, het onware en het ongelukkige. In plaats daarvan zal het de bloei van vreugde, geluk en waarheid verwelkomen, en zal het niet worden beïnvloed door verdriet en verdriet. De natuur (prakriti) en de levenskracht (prana) zijn onverwoestbaar, toch? Alles wat het product is van de vermenging van deze twee heeft dus een nieuwe waarde die inherent is aan zichzelf. Iemands leven krijgt ook een nieuwe pracht wanneer men de gelukzaligheid in het bewustzijn van de Allerhoogste Realiteit (satchidananda) visualiseert en realiseert door middel van een geest en intellect (manas en buddhi) die worden gezuiverd en getransformeerd door middel van meditatie (dhyana). De smaak van de vrucht komt duidelijk tot uiting als je ziet dat de hele vrucht wordt opgegeten zonder dat er een portie achterblijft. Zo ook, wanneer de smaak van meditatie eenmaal ontdekt is, zal men alle twijfel en discussie daarover terzijde schuiven en zich er volledig in verdiepen. Begin daarom met meditatie, ieder van jullie, vanaf vandaag – zelfs vanaf dit moment!
Meditatie moet enthousiast worden uitgevoerd, met volledig vertrouwen en zorg, en strikt volgens de vastgelegde disciplines. Als dit wordt gedaan, zal dit niet alleen al het geluk en alle overwinning opleveren, maar zelfs de visie van de Heer. Dit is verbonden met de wetenschap van de Allerhoogste Spiritualiteit (Vedanta) en ook met de wetenschap van de natuur (prakriti). Deze twee verschillen slechts in één opzicht. De studenten van de natuur (prakriti) worden ondergedompeld in de objecten van het leven; de studenten van Vedanta worden ondergedompeld in de fundamentele waarheid van het leven. En mensen zijn aan beide gebonden! De natuur houdt verband met zintuiglijke objecten (vishaya); Vedanta houdt verband met iemands zelfrealiteit (swa-rupa). Als mensen hun leven, zowel intern als extern, willen transformeren in een leven van pracht en praal, is meditatie de beste spirituele discipline (sadhana) die ze kunnen aannemen.
De methode van meditatie
De plaats voor meditatie moet een beetje hoger liggen – een paar centimeter – van de grond. Leg er een mat dharbhagras (mat, lang gras uit India) op, spreid een hertenvel uit op de mat en leg een dunne witte doek op de huid. Ga erop zitten in de lotushouding (padmasana). De rechtervoet moet boven de linkervoet staan en de linkervoet boven de rechtervoet. De vingers van de hand moeten elkaar nauw raken en de handen moeten vooraan worden geplaatst. De ogen moeten half open of volledig gesloten zijn. Ontspan vervolgens door middel van mentale massage de nek, schouders, handen, borst, tanden, maag, vingers, rug, dijen, knieën, kuiten en voeten. Hierna moet men mediteren op zijn eigen favoriete naam en vorm, met Om toegevoegd. Wanneer dit wordt gedaan, mogen er geen mentale dwalingen plaatsvinden; men moet stabiel en stil zijn. Geen enkele gedachte aan gebeurtenissen uit het verleden, geen spoor van woede of haat, en geen enkele herinnering aan verdriet mag tussenbeide komen. Zelfs als ze inbreuk maken, mogen ze helemaal niet in aanmerking worden genomen; om ze tegen te gaan, moet je gedachten koesteren die je enthousiasme voor meditatie zullen voeden. Natuurlijk kan dit in eerste instantie moeilijk lijken.
De beste tijd voor meditatie zijn de rustige uren vóór zonsopgang, tussen 3 en 5 uur 's ochtends. Men kan bijvoorbeeld om 4 uur 's ochtends wakker worden. Allereerst moet de slaap ingetogen zijn. Dit is zeer noodzakelijk. Om de uren onveranderd te houden, kan men de wekker op 04.00 uur zetten en opstaan. Zelfs dan, als de slaap hinder blijft veroorzaken, kan het effect ervan worden ondervangen door middel van een bad in koud water. Niet dat het essentieel is om te baden; het is alleen nodig als de slaap veel problemen oplevert. Als op deze manier het pad van meditatie (dhyana) strikt wordt gevolgd, is het voor iemand mogelijk om zeer snel de genade van de Heer te verwerven.