Iteratie met for...

De for-instructie biedt een elegante en gestructureerde benadering om iteraties in programmering te construeren. Met zijn gecontroleerde aard vormt het een veilige manier om herhaalde handelingen uit te voeren, waarbij het risico op het vastlopen in een oneindige lus tot een minimum wordt beperkt.

Hoewel de for-constructie op uitmuntende wijze geschikt is voor veel iteratieve taken, is het essentieel om te erkennen dat het niet universeel toepasbaar is. Er zijn situaties waarin de veelzijdigheid van de while-instructie nog steeds onmisbaar is, waardoor het mogelijk blijft om iteraties te construeren die zich aanpassen aan specifieke programmeerbehoeften.

De kracht van de for-instructie ligt in zijn duidelijkheid en gecontroleerde karakter, waardoor het een waardevol instrument is bij het ontwerpen van gestructureerde en efficiënte code. 

Structuur

Een for-constructie ziet er als volgt uit:

for <variabele> in <collectie>:

    <actie1>

    <actie2>

    ….

<eerste actie na loop>

Wat wordt nu bedoeld met een collectie?

Tot op heden hebben we één van de meest fundamentele en veelzijdige collecties in de wereld van programmeren besproken: de string, ofwel tekst.

In eenvoudige bewoordingen is tekst simpelweg een reeks karakters die met elkaar zijn verbonden. Wanneer we dit vertalen naar computertaal, wordt dit principe verankerd in de definitie van een "string" als een geordende verzameling van karakters (char).

Een voorbeeld van string als collectie is "Banaan". Deze collectie bestaat uit "B", "a", "n", "a", "a", "n"

Andere vormen van collecties zijn:

• range()
  De range()-functie heeft verschillende toepassingen en syntaxes, maar in het algemeen wordt het gebruikt om een reeks opeenvolgende getallen te maken.
  De algemen syntax van range is

range([start], stop, [step])

• start (optioneel): Het startgetal van de reeks (standaard is 0).

• stop: Het eindgetal (niet inbegrepen) van de reeks.

• step (optioneel): De stapgrootte tussen de getallen in de reeks (standaard is 1).

range(4)

==> 0, 1, 2, 3 

range(1,4)

==> 1, 2, 3 

range(0,5,2)

==> 0,  2, 4 

range(5,1,-1)

==> 5, 4, 3, 2

• Tupple (Structuur wordt behandeld in deel 2 van de nascholing): (0, 1, 3, 7, 11) of ("N","O","S","W")

• Lijsten  (Structuur wordt in volgend hoofdstuk behandeld): [0, 1, 3, 7, 11] of ["N","O","S","W"] 

Voorbeeld 1:

Voorbeeld 2: Rocket Launch

Als algoritme ziet er als volgt uit

# maak lus die 11 x doorlopen wordt 10 --> 0

for tel in range(10,-1,-1):

# druk het getal

print(tel)

# wacht één seconde

# output: we have lift off

print("Houston, we have lift off!")

We starten met onze for-lus. We gebruiken hiervoor een range.

# maak lus die 11 x doorlopen wordt 10 --> 0

for tel in range(10,-1,-1):

• We starten van getal 10 (inbegrepen)

• We stoppen bij getal -1 (niet inbegrepen)

• En we nemen stappen van -1, m.a.w. we tellen af

In de volgende stap gaan we tel geven als output en één seconde wachten

    # druk het getal

    print(tel)

    # wacht één seconde

Om het script één seconde laten wachten moeten we een functie importeren die niet standaard in Python zit. De sleep( ) functie is een onderdeel van de time module. Deze kan aan het begin van het script geimporteerd worden met:

import time

De algeme syntax van een geimporteerde functie is:

<module>.<functie>(<parameters>)

De sleep functie heeft als parameter het aantal seconden dat het script moet wachten. In ons geval is dit één seconde

    time.sleep(1)

In totaal levert dit:

import time

# maak lus die 11 x doorlopen wordt 10 --> 0

for tel in range(10,-1,-1):

    # druk het getal

    print(tel)

    # wacht één seconde

    time.sleep(1)

# output: we have lift off

print("Houston, we have lift off!") 

Wat verwacht je dat er gebeurt?